قرآن ناطق(عج)

148 - اصول رفتار با کودک ۱ تا ۳ ساله

نویسنده : زهرا رستگار

اصول رفتار با کودک ۱ تا ۳ ساله   ۱- درصورتى که کودک مایل است با دست غذا بخورد نباید ممانعت نمود. ۲- استفاده از قاشق براى کودک نوپا ضرورت دارد ولى ممکن است نیاز به کمک داشته باشد. ۳- کودک نوپا نیاز به مکان نسبتا خلوت براى خوردن غذا دارد چون تمرکز کوتاه مدت […]

اصول رفتار با کودک ۱ تا ۳ ساله

 

۱- درصورتى که کودک مایل است با دست غذا بخورد نباید ممانعت نمود.

۲- استفاده از قاشق براى کودک نوپا ضرورت دارد ولى ممکن است نیاز به کمک داشته باشد.

۳- کودک نوپا نیاز به مکان نسبتا خلوت براى خوردن غذا دارد چون تمرکز کوتاه مدت دارد، یعنى صداى بلند رادیو، تلویزیون یا رفت و آمد خواهر، برادر یا مشاجره مى تواند توجه او را از خوردن غذا منحرف کند.

۴- دادن استراحت قبل از خوردن غذا و زمان ثابت مصرف غذا براى این کودکان اهمیت خاصى دارد.

۵- اجراى برنامه ى ثابت سبب آرامش کودک مى شود یعنی بشقاب و قاشق همیشگی، مکان ثابت و حتى نحوه ى آماده کردن او براى غذا

۶- اشتهاى کودک همانند خلق و خوى او نوسان دارد. بهتراست روزى که غذاى کم مى خورد اصرار نشود که حتما غذایش را بطور کامل استفاده کند.

۷- قدرت تقلید کودک در این سن æ سال زیاد است و رفتارهاى اعضاى خانواده را تقلید مى کند لذا نباید رفتار نامناسب در هنگام خوردن غذا صورت گیرد.

۸- کودک غذاى گرم را دوست دارد، البته نباید غذا داغ یا سرد باشد

۹- کودک غالبا با غذا بازى مى کند ریخت و پاش کرده و آداب غذا خوردن را رعایت نمى کند.

۱۰- کودک نوپا فقط ۵ تا ۱۰ دقیقه حالت نشستنى را تحمل مى کند و قبل از اتمام غذا، سفره را ترک کرده و مجددا برگشته و به مادر خواهد گفت(من گرسنه ام)

۱۱- رنگ و ظاهر غذا توجه آنها را جلب کرده و لذا غذا را دستکارى خواهند کرد.

اصول رفتار با کودک خردسال (۳ تا ۵ سال)

۱٫ باید با انواع مختلف غذاها آشنا شود. بهتراست غذایى که کودک اولین بار استفاده مى کند به وسیله ى یک عضو بزرگتر خانواده خورده شود تا الگویى براى کودک باشد.

۲٫ میان وعده ها نباید آنچنان زیاد باشند که کودک نتواند غذای اصلى را بخورد. در دادن مواد شیرینى نباید زیاده روى کرد چون مى تواند سبب فساد دندان، سوء تغذیه و چاقی او شود.

۳٫ برقرار کردن قوانین واضح در ارتباط با خوردن غذا نشاندهنده ارزش ها نگرش های خانواده است و لذا باید به کودکان این قوانین را تفهیم کرد.

۴٫ کودکان حتى اگر غذاى جدید را نپذیرفتند چنانچه هر بار مختصرى بچشند یا استشمام کنند مى تواند در پاسخ آن ها تاثیر داشته باشد. لذا ایجاد فرصت براى این که غذاى جدید را ببینند و دست بزنند ولى حتى نخورند قدمى مثبت محسوب می گردد چون کودک از طریق حس ها مثل بویایی، لامسه و بینایی درک مى کنند. غذاى جدید باید زمانى که کودک کاملا گرسنه است داده شود.

۵٫  از مصرف چاشنى و اختلاط مواد به گونه اى که هیچیک از آنها مشخص نباشد باید خوددارى کرد. بهتر است بشقاب، قسمتهاى جدا برای هریک از مواد خوراکى داشته باشد.

۶٫ غذا باید ولرم باشد. غذاى داغ و نیز غذاى سرد موجب ترس کودک خواهد شد.

۷٫ موادغذایى را باید به نحو خوبى تهیه کرد. مثلا پوره ى سیب زمینى اگر بصورت توده درآید از خوردن آن امتناع خواهد کرد.

۸٫ محیط خوردن غذا باید جالب و حاکى از آرامش باشد لذا امرونهی و اعمال روش هاى تربیتى درحین صرف غذا مناسب نیست.

۹٫ نداشتن تحرک کافی، خواب کافى و وجود بیمارى می تواند عامل نخوردن مداوم غذا توسط کودک باشد.

۱۰٫از بشقاب و فنجان ثابت استفاده کرده و غذا را به تکه هاى کوچک تقسیم کرد.

۱۱٫ باید به کودک اجازه داد تا اگر غذاى بیشترى می خواهد ابراز نماید.

۱۲٫ همزمان با دسترسى به استقلال، ریخت و پاش غذا کماکان ادامه مى یابد ولى باید تحمل شود.

۱۳٫ صحبت کردن با کودک خردسال فرصتى براى رفتارهاى خوب در حین غذا و در طول روز است.

۱۴٫ساعت خوردن غذا فرصتى براى ابراز رفتارهاى خوب در حین غذا و در طول روز است.

۱۵٫ کودکان علاقه دارند غذاهاى جدید را دستکارى کرده و سپس بخورند این نیز بخشى از رفتار آنها محسوب مى گردد.

 

۰ دیدگاه ارسال شده است

نظر خود را با ما در میان بگذارید