قرآن ناطق(عج)

35 - برترین فضیلت امام على(ع) در قرآن

نویسنده : مهندس حسین رأفتی

( با مشارکت استاد حجت الاسلام مصطفی شهابی.) و یقول الذین كفروا لست مرسلا قل كفى بالله شهیدا بینى و بینكم و من عنده علم الكتاب. سوره شریفه رعد آیه آخر «و كافران اصل نبوت تو را انكار میكنند. بگو تنها گواه من بر رسالت ، خداست و كسى كه در نزد او علم به كتاب است‏».

برترین فضیلت امام على(ع) در قرآن            ( با مشارکت استاد حجت الاسلام مصطفی شهابی.)

و یقول الذین کفروا لست مرسلا قل کفى بالله شهیدا بینى و بینکم و من عنده علم الکتاب.

سوره شریفه رعد آیه آخر

«و کافران اصل نبوت تو را انکار میکنند. بگو تنها گواه من بر رسالت ، خداست و کسى که در نزد او علم به کتاب است‏».

 

١- خداوند دو شاهد بر رسالت نبى اکرم به منکرین معرفى مینماید. اول خود خدا و دیگر على!!!!

در اصول و واقعیات هیچوقت هیچ چیز و هیچ کس را در کنار خدا قرار نمیدهیم. همه جا مفاهیم در طول خالق قرار میگیرد. تالى تلو خدادر طول شرافت استثنایی است. آن هم از زبان خالق.

٢- اسم گذارى خداوند از شاهد دوم با تعبیرى بسیارحرفه اى و ویژه است.

آیات توصیف و شرافت امیرالمومنین به گونه اى هستند که بدون تصریح نام حضرت با ریاضیات و تدبر منحصرا با ایشان تطبیق داده شود. به این ترتیب بدون ایجاد حساسیت درحاکمان قرآن بدون تحریف مانده و در تمام اعصار قابل استفاده میماند.

در قرآن کسى که توان انتقال تخت ملکه سبا را در یک چشم به هم زدن از آن کشور به مرکز حکومت حضرت سلیمان را داشت به کسى تعبیر شده که  از علم کتاب چیزى میدانست!!

در روایتى آمده به اندازه قطره اى از دریا ایشان از علم کتاب داشتند. و با همان علم از کل تکنولوژى امروز پیشرفته تر بودند. چرا که ما امروز نمیتوانیم ماده را با سرعت نور منتقل و به شکل اولیه در آوریم!!

خداوند شاهد دوم را میفرماید کسى است که کل علم کتاب نزد اوست. الله اکبر از قدرت و علم امام على( ع).

اما اینکه برخى علما اهل سنت خواستند نفرى براى مصداق آیه بتراشند موفق نبوده اند.

عبدالله بن سلام در مدینه اسلام آورده در حالیکه این آیه مکى است!!!!!

على رغم اهمیت فوق العاده این آیه در توصیف خداوند از امیرالمومنین متاسفانه این آیه در میان مسلمانان غیر مشهور و کمتر شناخته شده است.

در روایتى این آیه بزر گترین فضیلت امام على ( ع) شمرده شده است.

صدر کارت عروسى پسرم که شب میلاد امام على ( ع) بود  من همین آیه را با ترجمه نوشته بودم.

روى برید بن معاویه عن أبی عبد اللّه علیه السّلام أنّه قال:« إیّانا عنى ، و علی أولنا ، و أفضلنا ، و خیرنا بعد النبیّ صلّى اللّه علیه و آله و سلّم »

برید‌ بن معاویه از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که : منظور از این آیه ما اهل بیت هستیم که اول ‌و افضل ما بعد از پیامبر ، امیرالمومنین علیه السلام می باشد .

ابن جوزى مفسر مشهور اهل سنت در نقد مصداق آیه شریفه نظریه بافتنى عبدلله ابن سلام را رد کرده میگوید:

هو عبد الله بن سلام ؟ قال : و کیف ، و هذه السوره مکیه ؟ و أخرج ابن المنذر عن الشعبی قال : ما نزل فی عبد الله بن سلام رضی الله عنه شیء من القرآن .

سلیم بن قیس گوید: مردى از على بن ابیطالب علیه السلام پرسید: بزرگترین فضیلت خود را برایم بگو؟ حضرت فرمود: آنچه خداوند در قرآن نازل نموده است ، پرسید: خداوند در مورد شما چه نازل نموده است ؟ فرمود: سخن خدا که فرمود: ((و یقول الذین کفرو الست مرسلا قل کفى بالله شهیدا بینى و بینکم و من عنده علم الکتاب )) منظور خداوند از کسى که داراى علم و کتاب است من هستم .

سدیر گوید: من و ابوبصیر و یحیى بزاز و داود بن کثیر در منزل امام صادق علیه السلام بودیم که دیدیم حضرت با حالت خشم آمد وقتى نشست فرمود:

شگفتا از کسانى که مى پندارند ما علم غیب داریم ، جز خدا کسى غیب نمى داند، من مى خواستم خدمتکار را تنبیه کنم ، گریخت و من نمى دانم در کدام اتاق رفته است !

سدیر گوید: وقتى حضرت از مجلس برخاست و به داخل منزل رفت ، من و ابوبصیر و میسر به دنبال حضرت رفتیم و گفتیم : فدایت گردیم از شما چنین سخنانى شنیدیم در مورد آن خدمتکار، ما مى دانیم که شما دانشى فراوان دارى و علم و غیب را هم به شما نسبت نمى دهیم .

حضرت (براى اینکه حقیقت امر روشن گردد) فرمود: اى سدیر آیا قرآن نخوانده اى ؟ عرض کردم : آرى . فرمود: در قرآن یافته اى این آیه را ((قال الذین عنده علم من الکتاب انا آتیک به قبل ان یرتد الیک طرفک ؛ کسى که از علم کتاب بهره اى داشت گفت من آن تخت را قبل از بهم خوردن چشم تو نزد تو حاضر مى کنم .))

سدیر گوید: عرض کردم : فدایت شوم خوانده ام . فرمود: آیا آن مرد را مى شناسى و مى دانى چه مقدار از علم کتاب نزد او بود؟ عرض کردم : شما مرا آگاه کنید. فرمود: به مقدار یک قطره در مقابل دریاى سبز! این مقدار در مقابل علم کتاب چقدر خواهد بود؟ عرض کردم : فدایت شوم این خیلى کم است . حضرت فرمود: اى سدیر چقدر زیاد است ؟ (اگر بدون مقایسه در نظر گرفته شود) وقتى خداوند صاحب آن را به علم نسبت مى دهد. اى سدیر آیا در کتاب خداى عزوجل خوانده اى : ((قل کفى بالله شهیدا بینى و بینکم و من عنده علم الکتاب ؛ بگو خداوند و کسى که علم کتاب نزد اوست ، میان من و شما به عنوان گواه کافیست .))

عرض کردم : فدایت شوم خوانده ام . فرمود: کسى که تمامى علم کتاب نزد اوست فهمش بیشتر است یا کسى که برخى از دانش کتاب را دارد؟

عرض کردم : نه ، کسى که تمامى علم کتاب را دارد (برتر است ) آنگاه حضرت در حالى که با دست خود به سینه اش اشاره مى کرد دو بار فرمود: ((علم الکتاب و الله کله عندنا؛ به خدا سوگند همه علم کتاب نزد ماست .))

۰ دیدگاه ارسال شده است

نظر خود را با ما در میان بگذارید