پسر سه ساله دارم که پسر خوب ومودبیه ولی خیلی خجالتیه وجسارتش کمه،بچه یک ساله میتونه بهش زور بگه

Question

سلام ببخشید خانم رستگار مقدم،پسر سه ساله دارم که پسر خوب ومودبیه ولی خیلی خجالتیه وجسارتش کمه،بچه یک ساله میتونه بهش زور بگه واون چیزی رو که میخواد نمیتونه به دست بیاره البته من چیزی رو که میخواد بهش نمیدم ومیگم اگر اون رو میخواد خودش باید اونو بگیره،تازگی هم گریه های بلند و طولانی میکنه طوری که من به شدت عصبانی میشم لطفا راهنمایی کنید ممنون

Answer 1

براي درمان سريع بچه هاي خجالتي

 

 

 

 
کمرويي کودک را نزد ديگران مطرح نکنيد
 

يکي از مشکلات رفتاري کودکان، کمرويي است که بر خلاف ساير مشکلات ظاهراً رفتاري آزار دهنده نيست و نه براي خانواده و نه محيط مدرسه مشکل ساز نيست و گاهي نيز به عنوان يک حسن از آن ياد مي شود، اما متأسفانه استمرار يک اختلال رفتاري است که در بسياري از مواقع مانعي براي شکوفايي قابليت ها، خلاقيت ها و ايفاي مسئوليت هاي کودک در آينده مي شود.
در کمرويي، کودک فقط به خود توجه داشته و از مواجه شدن با ديگران دچار ترس و نگراني مي شود.اين حالت گاهي به قطع ارتباط و گاهي به ارتباط ناقص تبديل شده و موجب آزار فرد کمرو مي شود و کم کم اعتماد به نفس وي کاهش يافته و دچار مشکلات ديگر رفتاري نيز خواهد شد.
پيشگيري، شناسايي و درمان کمرويي امري بسيار مهم است، چون اين اختلال با گذشت زمان پيچيده تر و درمان آن مشکل تر مي شود.لذا اگر شناسايي زودتر انجام گيرد، درمان نيز سريع تر خواهد بود.
در درمان کودکان و افراد کمرو اجازه دادن براي اظهار نظر، دادن فرصتي براي گفتگو و صحبت و دفاع از خود بسيار مهم است و درمحيط خانواده، پذيرش بي قيد و شرط فرد و ايجاد فضاي گرم و صميمي مي تواند زمينه را براي ابراز وجود وي به وجود بياورد.
به خاطر داشته باشيم اين اختلال را با مطرح کردن هاي زياد آن با ديگران تقويت نکنيم.
عنوان کردن خجالتي بودن کودک نزد ديگران موجب به وجود آمدن يک باور و تلقين غير منطقي و افزايش اين مشکل مي شود در عوض بايد اين مشکل را نزد کودک بسيار کوچک و معمولي نشان داد و آرام ارام و به طور غير مستقيم او را به ميان جمع برد.واگذاري مسئوليت هاي کوچک و در حد توان در بين جمع، مقايسه نکردن کودک با ديگران، عدم حمايت افراطي از کودک، عدم ترحم و پشتيباني زياد از او و ...مي تواند هر چه سريع تر کودک يا فرد کمرو را در کاهش اين اختلال ياري دهد.
براي درمان بهتر، بايد به کودک روش هاي برخورد صحيح با شرايط و موقعيت هاي مختلف را آموزش داد و کوشيد موقعيت هاي آزمايشي جهت تمرين آموخته هايش فراهم شود.
توانمندهاي جسماني و استعدادهاي کودک را بايد تقويت و از آن توانمندي ها در جمع استفاده کرد.هنگام صحبت کردن و ارتباط کلامي با فرزندان، ارتباط چشمي را نبايد ناديده گرفت و بايد از او خواست با پدر و مادر و ديگران ارتباط چشمي برقرار کند.
همچنين بايد کودک را در کلاس هاي مهارتي يا هنري، ورزشي و ...شرکت داد و زمينه فعاليت او را در کارهاي گروهي و اجتماعي فراهم ساخت.
خريدهاي ساده، پاسخگويي به تلفن، افزايش ارتباط کلامي در جمع از جمله عوامل بهبود بخشيدن به اين اختلال است.