148 - اصول رفتار با كودك 1 تا 3 ساله

نویسنده : زهرا رستگار

اصول رفتار با كودك 1 تا 3 ساله   1- درصورتى كه كودك مايل است با دست غذا بخورد نبايد ممانعت نمود. 2- استفاده از قاشق براى كودك نوپا ضرورت دارد ولى ممكن است نياز به كمك داشته باشد. 3- كودك نوپا نياز به مكان نسبتا خلوت براى خوردن غذا دارد چون تمركز كوتاه مدت […]

اصول رفتار با كودك 1 تا 3 ساله

 

1- درصورتى كه كودك مايل است با دست غذا بخورد نبايد ممانعت نمود.

2- استفاده از قاشق براى كودك نوپا ضرورت دارد ولى ممكن است نياز به كمك داشته باشد.

3- كودك نوپا نياز به مكان نسبتا خلوت براى خوردن غذا دارد چون تمركز كوتاه مدت دارد، يعنى صداى بلند راديو، تلويزيون يا رفت و آمد خواهر، برادر يا مشاجره مى تواند توجه او را از خوردن غذا منحرف كند.

4- دادن استراحت قبل از خوردن غذا و زمان ثابت مصرف غذا براى اين كودكان اهميت خاصى دارد.

5- اجراى برنامه ى ثابت سبب آرامش كودك مى شود يعني بشقاب و قاشق هميشگي، مكان ثابت و حتى نحوه ى آماده كردن او براى غذا

6- اشتهاى كودك همانند خلق و خوى او نوسان دارد. بهتراست روزى كه غذاى كم مى خورد اصرار نشود كه حتما غذايش را بطور كامل استفاده كند.

7- قدرت تقليد كودك در اين سن æ سال زياد است و رفتارهاى اعضاى خانواده را تقليد مى كند لذا نبايد رفتار نامناسب در هنگام خوردن غذا صورت گيرد.

8- كودك غذاى گرم را دوست دارد، البته نبايد غذا داغ يا سرد باشد

9- كودك غالبا با غذا بازى مى کند ريخت و پاش كرده و آداب غذا خوردن را رعايت نمى كند.

10- كودك نوپا فقط 5 تا 10 دقيقه حالت نشستنى را تحمل مى كند و قبل از اتمام غذا، سفره را ترك كرده و مجددا برگشته و به مادر خواهد گفت(من گرسنه ام)

11- رنگ و ظاهر غذا توجه آنها را جلب كرده و لذا غذا را دستكارى خواهند كرد.

اصول رفتار با كودك خردسال (3 تا 5 سال)

1. بايد با انواع مختلف غذاها آشنا شود. بهتراست غذايى كه كودك اولين بار استفاده مى كند به وسيله ى يك عضو بزرگتر خانواده خورده شود تا الگويى براى كودك باشد.

2. ميان وعده ها نبايد آنچنان زياد باشند كه كودك نتواند غذاي اصلى را بخورد. در دادن مواد شيرينى نبايد زياده روى كرد چون مى تواند سبب فساد دندان، سوء تغذيه و چاقي او شود.

3. برقرار كردن قوانين واضح در ارتباط با خوردن غذا نشاندهنده ارزش ها نگرش هاي خانواده است و لذا بايد به كودكان اين قوانين را تفهيم كرد.

4. كودكان حتى اگر غذاى جديد را نپذيرفتند چنانچه هر بار مختصرى بچشند يا استشمام كنند مى تواند در پاسخ آن ها تاثير داشته باشد. لذا ايجاد فرصت براى اين كه غذاى جديد را ببينند و دست بزنند ولى حتى نخورند قدمى مثبت محسوب مي گردد چون كودك از طريق حس ها مثل بويايي، لامسه و بينايي درك مى كنند. غذاى جديد بايد زمانى كه كودك كاملا گرسنه است داده شود.

5.  از مصرف چاشنى و اختلاط مواد به گونه اى كه هيچيك از آنها مشخص نباشد بايد خوددارى كرد. بهتر است بشقاب، قسمتهاى جدا براي هريك از مواد خوراكى داشته باشد.

6. غذا بايد ولرم باشد. غذاى داغ و نيز غذاى سرد موجب ترس كودك خواهد شد.

7. موادغذايى را بايد به نحو خوبى تهيه كرد. مثلا پوره ى سيب زمينى اگر بصورت توده درآيد از خوردن آن امتناع خواهد كرد.

8. محيط خوردن غذا بايد جالب و حاكى از آرامش باشد لذا امرونهي و اعمال روش هاى تربيتى درحين صرف غذا مناسب نيست.

9. نداشتن تحرك كافي، خواب كافى و وجود بيمارى مي تواند عامل نخوردن مداوم غذا توسط كودك باشد.

10.از بشقاب و فنجان ثابت استفاده كرده و غذا را به تكه هاى كوچك تقسيم كرد.

11. بايد به كودك اجازه داد تا اگر غذاى بيشترى مي خواهد ابراز نمايد.

12. همزمان با دسترسى به استقلال، ريخت و پاش غذا كماكان ادامه مى يابد ولى بايد تحمل شود.

13. صحبت كردن با كودك خردسال فرصتى براى رفتارهاى خوب در حين غذا و در طول روز است.

14.ساعت خوردن غذا فرصتى براى ابراز رفتارهاى خوب در حين غذا و در طول روز است.

15. كودكان علاقه دارند غذاهاى جديد را دستكارى كرده و سپس بخورند اين نيز بخشى از رفتار آنها محسوب مى گردد.