83 - PMD چیست؟ و اهداف غرب از مطرح کردن آن .

نویسنده : مهندس حسین رأفتی

اهداف آمریکا از مطالعات ادعایی ( اتهامات بدون سند آمریکا ، مبنی بر تلاش ایران برای دستیابی به سلاح اتمی در سالهای 2000 تا 2003 ) و "possible military dimensions - PMD " چیست ؟ آیا PMD از الزامات پروتکل الحاقی است؟

مطالعات ادعایی ( اتهامات بدون سند آمریکا ، مبنی بر تلاش ایران برای دستیابی به سلاح اتمی در سالهای 2000 تا 2003 ) :

همانطور که قبلا عرض شده بود ، غرب ، پرونده باز مطالعات ادعایی را به این راحتی نخواهد بست . اهداف آمریکا چیست ؟

1- به دنبال دسترسی به اطلاعات سایت های نظامی و اشخاص و افراد موثر دخیل میباشد .

2- از آن بالاتر ، با فرمولی که به تیم ما پیشنهاد داده بودند ، به دنبال تبلیغ گسترده و جا انداختن دسترسی ها و مصاحبه های فرا پروتکلی از ایران و تبدیل کردن آن به صورت یک روال و توقع عمومی و همیشگی بودند . در رسانه ها ، هرگز مطرح نمیشد که این یک فرمول و توافق موقت برای رفع اتهامات بدون سند قبل از سال 2003 است . با افزایش توقع و فشار بین المللی بر ایران ، در مفاد و شرایط پروتکل الحاقی و آیین نامه اجرایی آن ، بشدت ایران را در منگنه میگذاشتند .

3- که البته در این میان حتی در صورت موافقت ایران و تحقق دسترسی ها و مصاحبه های مد نظر آنها ، نه تنها پرونده مطالعات ادعایی را نمی بستند ، یقینا بد عهدی دیگری میشد و آن مطرح کردن n سوال و شبهه جدید ، و ورود به سیکلی بدون انتها بود .

با هوشیاری و اقدام فوق هوشمندانه رهبری ، این توطئه غرب شکست خورد . اما در ادامه ، و با مواضع قاطع و صریح امام خامنه ای ( در سخنرانی من اجازه نمیدهم ) ، دیروز ( 22/3/1394 ) آسوشيتدپرس ادعا کرده 1+5 با عدم حل مسئله ابعاد احتمالي در ابتداي توافق، موافقت مي‌کنند. اين خبرگزاري آمريکايي البته به نقل از برخي منابع خبر داده است که تعليق برخي از تحريم ها به اين موضوع گره زده خواهد شد که ايران به همه سوالات پاسخ دهد.

اما جزییات بیشتر از پیشینه ماجرا به نقل از خبرگزاری تسنیم :

در خلال مذاکرات هسته ای از موضوعی به نام (PMD) زیاد سخن به میان می آید. (PMD) چیست و هدف غرب از طرح این موضوع چیست؟ ابعاد احتمالی نظامی  “possible military dimensions – PMD “  یا آنچه که ایران بارها آن را «مطالعات ادعایی» نامیده، مجموعه ای از اتهامات کشورهای غربی و عمدتاً آمریکا، نسبت به وجوه تسلیحاتی برنامه اتمی «جمهوری اسلامی» است که برای اولین بار؛ طبق ادعای آمریکایی ها از کامپیوتر شخصی یکی از کارمندان فراری سابق ایران به دست آمد. آژانس انرژی اتمی هم، طی گزارش معروف خود در نوامبر 2011 م. تمامی این ادعاها را در یک گزارش جمع آوری نمود.

نکته اصلی در مورد این مجموعه از ادعاهای اثبات نشده، این است که آمریکایی ها، این مجموعه را بین برخی از اعضای آژانس توزیع کردند و آن ها از آژانس خواستند درباره این مجموعه، از ایران سؤال کند. هم چنین آژانس تا به حال، هیچگاه اسناد معتبری در برابر این سؤالات که نشان دهنده صحت و سقم این ادعاها باشد؛ به ایران ارائه نداده، چون اصلاً آمریکا و دیگر کشورهای مدعی، هیچ سند معتبری به آژانس نداده بودند. با این وجود، ایران برای رسیدن به نتیجه درباره PMD همکاری هایی را با آژانس در قالب «مدالیته» انجام داده بود که در نهایت، از سوی آژانس به شکست کشیده شد.

به عبارت دیگر، بحث پ. ام.دی ادعای کشورهای غربی در انجام برنامه نظامی هسته ای به قصد تولید و توسعه سلاح هسته ای می باشد که ریشه تاریخی آن به سالهای قبل از سال هشتاد و دو شمسی و دو هزار و سه میلادی بر می گردد. سرویس های اطلاعاتی آمریکا و کشورهای غربی همواره در سالهای اخیر، ایران را متهم نموده اند که طی سالهای قبل از دوهزار و سه، بخش نظامی ایران تحت هدایت برخی از فرماندهان خاص کشور، درگیر پروژه مخفی گسترده ای برای تولید سلاح هسته ای بوده است.

برای آن که آن کشورها ادعای نادرست خود را نیز اثبات نمایند، ملغمه ای از اطلاعات مستند به سرویس های جاسوسی خود را به آژانس ارائه نموده اند که ایران همه آن ها را ساختگی می داند. لازم به توضیح نیست که همان سالها، سالهایی است که دولت جنگ طلب آمریکا به دنبال زمینه سازی جهت دخالت در کشورهای منطقه بود که حمله به عراق نیز دقیقاً با همین بهانه تلاش عراق برای دستیابی به سلاحهای کشتارجمعی صورت گرفت.

آمریکا و متحدین نظامی آن ها در ناتو در قالب یک همکاری سازماندهی شده توسط سرویسهای اطلاعاتی سیا و موساد و با سوء استفاده کامل از سازمان منافقین، پروژه ای را برای متهم ساختن ایران به دستیابی به سلاح هسته ای آغاز نمودند و در این قالب هزاران صفحه سند کتبی و عکس و تصویر ساخته و پرداخته نموده و همه را نیز به آژانس ارسال نمودند.

بدین ترتیب با تکمیل ساختن این پروژه نیز با توجه به فشار کشورهای قدرتمند بر آژانس، در سال دو هزار و یازده یعنی همزمان با اوج گرفتن خصومت علیه کشورمان با وضع شدیدترین تحریمهای یک جانبه و چندجانبه، با فشارهای سیاسی کشورهای غربی، آژانس بین المللی انرژی اتمی به ارائه یک دادخواست سیاسی علیه ایران پرداخت که در ذیل دوازده بخش اتهامات این کشورها علیه ایران را منظم و طبقه بندی نمود. این کیفرخواست سیاسی که اتهامات گسترده ای را علیه ایران مطرح می نمود، در پی اثبات این ادعا بود که ادعای تلاش ایران به دستیابی به سلاح هسته ای را اولا مستند نماید و بعد آن که آن را با انتشار آن به صورت گزارش مدیرکل آژانس رسمیت بدهد.

چند سال بعد رایزنز خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز در کتابی که در سال دوهزار و شش در آمریکا منتشر نمود، از این امر پرده برداشت که او سندهایی را در اختیار دارد که نشان می دهند سازمان سیا برای اجرای منویات دولت آمریکا برای دخالت احتمالی در ایران نیز، پروژه ای برای مستند کردن تلاش ایران جهت دستیابی به سلاح هسته ای را به طور جدی پیگیری می کند تا در صورت قصد انجام این دخالت نظامی آن را به تلاش ایران به تولید سلاح هسته ای مستند نماید.

بازرسی از تاسیسات هسته ای کشورمان توسط آژانس انرژی اتمی و سپردن راستی آزمایی به این آژانس نشان می دهد که در بیانیه لوزان به آن اشاره شده، نشان می دهد که غربی ها پس از توافق احتمالی، برنامه گسترده ای برای بازرسی های دوره ای خود از تاسیسات هسته ای کشورمان دارند و در این مسیر غرب با مطرح کردن موضوع 2pmd نه تنها قصد بازرسی از تاسیسات هسته ای بلکه برنامه ای گسترده تر برای آگاهی از اسرار نظامی ایران را دارد.

از سوی دیگر، محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان در اظهاراتی که در برنامه نگاه یک داشت در خصوص توانمندی های دفاعی و بحث PMD گفت: بحث PMD اصطلاح آن هاست و ربطی به توانمندی های دفاعی ما ندارد. ما می گوییم PPR (موضوعات گذشته و حال) ادعاهایی شده که دروغ است و ما پاسخ دادیم و آن ها را رفع خواهیم کرد. این ادعاهایی است که اسرائیلی ها ساختند. ما گفتیم توانمندی ها و امکانات دفاعی ما خارج از هرگونه بحث است. باید با دید و چشم باز بدون این که دنبال تئوری توطئه باشیم حواس خودمان را جمع کنیم. ما یک دولت مقتدر هستیم. تلاش کردند انواع وسایل را بفرستند ایران که در دانش هسته ای ما اخلال ایجاد کنند که دانشمندان ما متوجه شدند. اجازه داده نخواهد شد به بهانه یک سازوکار بین المللی از اسرار ما اطلاع یابند.

 

آیا PMD از الزامات پروتکل الحاقی است؟

پروتکل الحاقی به هیچ وجه شامل مفادی در خصوص تعهد کشورها نسبت به پذیرش بازرسی از تاسیسات نظامی خود و یا ضرورت بازجویی از دانشمندان هسته ای نمی شود. نهایت چیزی که در پروتکل الحاقی آمده است، دسترسی مدیریت شده به سایت های غیر هسته ای با هدف انجام نمونه گیریهای محیطی برای اثبات عدم فعالیت هسته ای در سایت های اعلام نشده می باشد.

بدیهی است که کشورهای عضو آژانس حتی بر اساس توافقنامه عمومی پادمان که همه کشورهای عضو ان.پی.تی متعهد به پذیرش آن هستند، می باید هرگونه فعالیت هسته ای خود را رسما به آژانس اعلام نمایند و وجود فعالیت هسته ای جز در برنامه های اعلام شده ممنوع می باشد. پس اگر شواهدی نسبت به وجود مواد هسته ای در تاسیسات اعلام نشده اعم از نظامی و غیرنظامی وجود داشته باشد، آژانس فقط از طریق رویه های خاصی که وجود دارد، می تواند درخواست دسترسی هدایت شده به آن تاسیسات نماید که کشور عضو نیز برای اثبات پایبندی خود به فقدان هرگونه برنامه هسته ای در تاسیسات اعلام نشده با انجام نمونه برداری محیطی موافقت می نماید. خوشبختانه ایران هیچگاه با چنین روشهایی مشکل نداشته است، چراکه اصولا در ایران هرگونه برنامه هسته ای در تاسیسات اعلام شده هسته ای انجام می گیرد و کشورمان هیچگاه قصدی برای انجام برنامه هسته ای در تاسیسات غیر اعلام نشده ندارد که بخواهد با رویه های تثبیت شده دسترسی مدیریت شده آژانس مشکلی داشته باشد.

 

آمریکایی ها و گروه 1+5 چرا و با چه اهداف وانگیزه هایی این همه به این موضوع اصرار دارند؟

بررسی و رمزگشایی از رفتار آمریکایی ها و گروه 1+5 حاکی از این واقعیت است که غرب به مذاکره، تنها برای مذاکره برای حل و فصل مسأله هسته ای ایران نمی نگرد، بلکه آن را ابزاری می داند که می تواند به وسیله آن در مجامع جهانی و افکار عمومی دنیا برای جمهوری اسلامی ایران، مانع و دست اندازی دست و پا کند.

از این رو، برای تک تک اقدامات در عالم واقع سیاست و تک تک بندهای مذاکره در عالم دیپلماسی، برنامه ریزی و هدفگذاری کرده اند. به نظر می رسد غربی ها از آن جهت بر گنجاندن pmd در تمام گزارش های خود اصرار دارند که فکر می کنند می توانند از قِبَل فشار بر این موضوع، برنامه صلح آمیز هسته ای ایران را امنیتی کنند و تصویری تهدیدآمیز از آن برای دنیا بسازند. حفظ اجماع جهانی علیه ایران در این موضوع حتی چه بسا بیشتر از هدف اول برای آن ها دارای اهمیت است، زیرا آن ها با همین اجماع بود که توانستند 6 قطعنامه در شورای امنیت علیه ایران به تصویب برسانند و امروز با اجماع سازی نسبی در دنیا بر سر افزایش فشارهای تحریمی علیه ایران هم قصد دارند عرصه را بر مردم ایران تنگ کنند، بنابراین غرب می داند اگر زلف برنامه هسته ای ایران را به امنیت گره نزند، ساختمان و اساس تحریم ها سست شده و فرو خواهد ریخت.

هدف مهم بعدی از اصرار بر ابعاد احتمالی نظامی، تحت فشار قرار دادن ایران برای باز کردن درب های مراکز و سایت های نظامی خود است. البته این موضوع در گذشته ذیل مداومت بر بودن پرونده ایران در شورای امنیت دنبال می شد، اما به مرور سوژه تلاش برای گشودن درهای مراکز هسته ای و نظامی برای بازرسی به روی دشمنان به یک موضوع مستقل و جدی برای غرب تبدیل شده است، در حالی که مراکز نظامی هر کشوری به مثابه ضروریات اولیه آن است و هیچ کشوری اجازه بازرسی از آن ها را حتی به کشورهای دوست خود نمی دهد. دو سال قبل بود که مردم اروپا فهمیدند در کشورشان زندانی های مخفی زیادی وابسته به سازمان سیا وجود دارد و سیاستمداران آن ها این موضوع را سال ها از آنان پنهان کرده بودند. در اینجا دولتمردان غربی اجازه نداده بودند مردم کشورشان وجود یک زندان امنیتی وابسته به یک کشور دیگر را در کشور خود بفهمند، اکنون جمهوری اسلامی ایران با چه منطقی اطلاعات مراکز نظامی خود را در اختیار کشورهایی که دیوار بلند بی اعتمادی را برافراشته اند، قرار دهد؟

 

1394/3/23