352 - مقایسه همسر با دیگران ممنوع !

نویسنده : زهرا رستگار

مقایسه همسر با دیگران ممنوع !   مقایسه همسر با دیگران کاریست که گاهی بسیاری از زن ها و شوهر ها بدون اینکه به عواقب این رفتار در زندگی مشترک شان فکر کنند . کسانی که این مقایسه همسر با دیگران را انجام می دهند موجبات خدشه دار شدن اقتدار مرد و عاطفه ی زن […]

مقایسه همسر با دیگران ممنوع !

 

مقایسه همسر با دیگران کاریست که گاهی بسیاری از زن ها و شوهر ها بدون اینکه به عواقب این رفتار در زندگی مشترک شان فکر کنند . کسانی که این مقایسه همسر با دیگران را انجام می دهند موجبات خدشه دار شدن اقتدار مرد و عاطفه ی زن می شود.

مقایسه همسر با دیگران دو صورت دارد:

 

1-مقایسه رفتاری

2-مقایسه ذهنی

 

مقایسه رفتاری

 

مقایسه رفتاری مصادیق مختلفی دارد. گاهی با بیان مستقیم صورت می گیرید ، که بسیار خطرناک است.

مقایسه ذهنی

 

مقایسه ذهنی بدین صورت است که در ذهن خود همسرش را با مردان کوچه و خیابان و یا یکی از مردان محیط کار و … مقایسه می کند و هرگز این مسئله را به زبان نمی آورد. آیا این نوع مقایسه کردن نیز خطرناک است؟ آری. این نوع مقایسه کردن هم مضر و خطرناک است ، به خاطر اینکه دو پیامد منفی را به همراه دارد:

 

1-دلسردی و بی رغبتی به همسر 2-کشش و تمایل به دیگری و احتمال ارتکاب به گناه

 

اگر مردی ( و یا بالعکس زنی) همسرش را در ذهن خود با دیگران مقایسه کند ، کم کم به شخص ذهنی خود متمایل شده و به سمت گناه کشیده خواهد شد. همانطور که امام علی علیه السلام می فرمایند: به هر گناهی که زیاد فکر کنید ، به آن مبتلا می شوید.

ریشه مقایسه همسر با دیگران چیست:

 

علت اینکه زن و مردی همسرشان را با دیگران مقایسه می کنند ، علاوه بر ضعف ایمان موارد زیر می باشد:

 

فراوانی ارتباط های بیجا با نا محرم

 

متأسفانه در جامعه ما در برخی موارد ، ارتباطهای غیر ضروری با نامحرم زیاد شده است.وجه بیش از حد به عیب ها و نقص های همسر

 

خانوم های بزرگوار! هر مرد و زنی دارای عیب و نقص هایی است ، چرا به جای دیدن خوبی های او تنها به بدی ها و نقص هایش می نگرید؟ مگر خود شما تمام رفتار و کردارتان کامل و بی نقص است؟در ثانی شما با ملاحظه ی چهره ظاهری و بیرونی افراد ، آنها را با همسرتان مقایسه می کنید و این کاملاً غلط است ، زیرا هر مردی در محیط اجتماع سعی می کند عیب خود را بپوشاند ، برای اصلاح مقایسه می کنیم

 

بعضی هم می گویند من از شوهر فلانی جلوی همسرم تعریف می کنم ، که شوهرم نیز خودش را مثل او کند و اصلاح شود. این فکر کاملاً غلط است و با هیچ یک از مبانی روانشناسی سازگار نیست و مطمئن باشید با مقایسه کردن شما نه تنها او اصلاح نخواهد شد ، بلکه بد رفتاری اش بیشتر می گردد.

 

یکی از راه های شناخت داشته های زندگی، استفاده از روش «مقایسه» است. مقایسه یعنی سنجش زندگی خود با زندگی دیگران. انسان مایل است زندگی خود را ارزیابی کند و مقایسه، ابزار این ارزیابی است. در این مقایسه است که انسان موقعیت زندگی خود و کامیابی یا عدم آن را شناسایی می کند. ره آورد این مقایسه، یا شادمانی و رضایت از زندگی همراه با امید و پویایی است و یا ناخرسندی و نارضایتی از زندگی همراه با ناامیدی و ناتوانی

 

انواع مقایسه

 

برای این که بدانیم کدام یک از مقایسه ها رضایت از زندگی را افزایش می دهد و کدام مقایسه آن را می کاهد، باید انواع زمینه های مقایسه را مورد توجه قرار داد. زمینه مقایسه گاهی «امور مادی» است و گاهی «امور معنوی». آنچه به بحث ما مربوط می شود مقایسه اجتماعی با موضوعیت امور مادی است. به کسی که ما خود را با او مقایسه می کنیم «هدف مقایسه» می گویند. در یک مقایسه، اگر هدف مقایسه در سطح بالاتری باشد، «مقایسه صعودی» گفته می شود و اگر در سطح پایین تری باشد، «مقایسه نزولی» نامیده می شود. حال اگر در امور مادی از مقایسه صعودی استفاده شود، سطح رضایت از زندگی کاهش می یابد که می توان آن را «مقایسه کاهنده» نامید و اگر از مقایسه نزولی استفاده شود، سطح رضایت از زندگی افزایش می یابد که «مقایسه افزاینده» نامیده می شود.

 

مقایسه کاهنده

 

مقایسه کاهنده مقایسه ای است که سطح رضامندی را کاهش می دهد و این به وسیله مقایسه صعودی حاصل می شود. سؤال این است که مقایسه صعودی چه تأثیر روانی دارد که به نارضایتی منجر می شود؟ کوچک شماری داشته های خود مقایسه وضع خود با وضع کسانی که در موقعیت برتری قرار دارند، سبب می شود که انسان آنچه را دارد، کوچک و ناچیز بشمارد. به همین جهت امام صادق (ع) می فرماید: ایاکم أن تمدوا اطرافکم إلی ما فی ایدی ابناء الدنیا، فمن مدّ طرفه إلی ذلک طال حزنه و لم یشف غیظه واستصغر نعمة اللَّه عنده فیقل شکره بپرهیزید از این که به آنچه در دست فرزندان دنیا است، چشم بدوزید، که هر کس به آن چشم بدوزد، حزن او طولانی گردد و خشم او آرام نمی گیرد و نعمت الهی را که نزد او است، کوچک می شمرد و در نتیجه سپاسگزاری او کاهش می یابد. از سوی دیگر مقایسه صعودی سبب «بزرگ نمایی» داشته های دیگران شده موجب می شود که زندگی دیگران بیش از آنچه هست ارزیابی گردد. آن کوچک شماری و این بزرگ نمایی، با همدیگر وضعیت بسیار سخت و آزار دهنده ای را به وجود می آورند که منجر به ناخرسندی و نارضایتی از زندگی می گرد