319 - گوشه ای از عظمت پیامبر بزرگوار اسلام از منظر وحی و از کلام خالق
نویسنده : زهرا رستگار
گوشه ای از عظمت پیامبر بزرگوار اسلام از منظر وحی و از کلام خالق گوشه ای از عظمت پیامبر بزرگوار اسلام از منظر وحی و از کلام خالق، افضل مخلوقاتش را بشناسیم. بزرگترین افتخار او این بود که بنده واقعی رب العالمین بود: <سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ …> اسراء/1؛ پاک و منزه است […]
گوشه ای از عظمت پیامبر بزرگوار اسلام از منظر وحی و از کلام خالق
گوشه ای از عظمت پیامبر بزرگوار اسلام از منظر وحی و از کلام خالق، افضل مخلوقاتش را بشناسیم.
- بزرگترین افتخار او این بود که بنده واقعی رب العالمین بود: <سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی بِعَبْدِهِ …> اسراء/1؛ پاک و منزه است خدایی که بنده اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی برد … .
- او مایه رحمت بود، نه فقط برای انسانهای زمان خود و بشریت، بلکه برای تمامی جهانیان: <وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ> انبیاء/107؛ و ما تو را جز برای رحمت برای جهانیان نفرستادیم.
- او بهترین الگو بود برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند: <لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یرْجُوا اللَّهَ وَالْیوْمَ الْآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً> أحزاب/21؛ مسلماَ برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود برای آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می کنند.
- تحمل رنج مؤمنان برای او سنگین بود: <عَزِیزٌ عَلَیهِ مَا عَنِتُّمْ> توبه/128؛ بر او دشوار است که شما دچار رنج شوید.
- بر هدایت مردم حریص بود: <حَرِیصٌ عَلَیکُمْ> توبه/128؛ اصرار بر هدایت شما دارد.
- مهربانی خاصی به مؤمنان داشت: <بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَحِیمٌ> توبه/128؛ با مؤمنان رئوف و مهربان بود.
- در پرتو رحمت الهی با مردم نرمخو بود: <فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ> آل عمران/159؛ به (برکت) رحمت الهی در برابر آنان (= مردم) نرم (و مهربان) شدی.
- اخلاقی بس عظیم داشت: <وَإِنَّکَ لَعَلَی خُلُقٍ عَظِیمٍ> قلم/4؛ و تو اخلاق عظیم و برجستهای داری.
- او نزدیک دو سوم یا نصف یا یک سوم شب را به عبادت با خداوند میگذراند: <إِنَّ رَبَّکَ یعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَی مِنْ ثُلُثَی اللَّیلِ وَنِصْفَهُ> مزمل/20؛ پروردگارت میداند که تو و گروهی از آنها که با تو هستند، نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا یک سوم آن را به پا میخیزند.
- کرامت و بزرگواری صفت همیشگی آن حضرت بود: <إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ> حاقه/40؛ این قرآن گفتار رسول بزرگواری است.
- سخن او از روی هوا و هوس نبود؛ بلکه جز وحی سخنی نمیگفت: <وَمَا ینْطِقُ عَنِ الْهَوَی إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْی یوحَی> نجم/3و4؛ و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید؛ آنچه میگوید چیزی نیست جز وحی که بر او نازل شده.
- نه تنها سخن او، که عمل او نیز فقط بر اساس وحی الهی و معصومانه بود: <إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یوحَی إِلَی> انعام/50؛ تنها از آنچه به من وحی میشود، پیروی میکنم.
- او بیان کننده و اولین مفسر قرآن بود: <وَأَنْزَلْنَا إِلَیکَ الذِّکْرَ لِتُبَینَ لِلنَّاسِ> نحل/44؛ و ما این ذکر (= قرآن) را بر تو نازل کردیم تا آنچه را که به سوی مردم نازل شده است، برای آنها روشن سازی.
- اطاعت از فرامین او اطاعت از خداست: <مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ> نساء/80؛ کسی که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است.
- تا زمانی که او در بین مردم باشد، آنان از عذاب الهی در اماناند: <وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ> انفال/33؛ ولی (ای پیامبر!) تا تو در میان آنان هستی، خداوند آنها را مجازات نخواهد کرد.
- خداوند به شهری که آن حضرت در آن ساکن است، قسم یاد فرموده است: <لا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ> بلد/1و2؛ قسم به این شهر مقدس (= مکه)؛ شهری که تو در آن ساکنی.
- او شاگرد مستقیم خداست: <عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَی> نجم/5؛ آن کس که قدرت عظیمی دارد، او را تعلیم داده است.
- او سرآمد انبیاست: <تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَی بَعْضٍ … وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ> بقره/253؛ بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر برتری دادیم … و بعضی (حضرت محمد ص) را درجاتی برتر داد.
- هر پیامبری گواه بر اعمال امت خویش است و آن حضرت گواه بر پیامبران: <فَکَیفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِیدٍ وَجِئْنَا بِکَ عَلَی هَؤُلاءِ شَهِیداً> نساء/41؛ حالِ آنها چگونه است آن روزی که از هر امتی شاهد و گواهی (بر اعمالشان) میآوریم و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد؟
- او بر صراط مستقیم است: <إِنَّکَ عَلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ> زخرف/43؛ تو بر صراط مستقیمی.
- او مشمول فضل عظیم الهی بود: <وَکَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکَ عَظِیماً> نساء/113؛ و فضل خدا بر تو (همواره) بزرگ بوده است.
- آن حضرت بشارت دهنده و هشدار دهنده برای همه انسانها و در همه زمانهاست: <وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیراً وَنَذِیراً> سبا/28؛ و ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب) او بترسانی.
- او مورد خطاب ویژه خداوند بود؛ چرا که خطاب خداوند به پیامبران در قرآن کریم به نام آنان است؛ همانند: <وَنَادَینَاهُ أَنْ یا إِبْرَاهِیمُ> صافات/104، <قَالَ یا نُوحُ إِنَّهُ لَیسَ مِنْ أَهْلِکَ> هود/46، <وَقُلْنَا یا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ> بقره/35، <یا مُوسَی أَقْبِلْ وَلا تَخَفْ> قصص/31، اما در مورد پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم در هیچ جای قرآن خطاب “یا محمد” نیامده است؛ بلکه خطابها با عنوان <یا ایها النبی> احزاب/28، <یا ایها الرسول> مائده/67، <یا ایها المزمل> مزمل/1 و <یا ایها المدثر> مدثر/1 آمده که هر کدام آمیخته با نوعی احترام ویژه است.
- او و خاندانش از طرف خداوند از هر رجس و پلیدی پاک و طاهر شده بود: <إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً> احزاب/33؛ خداوند فقط میخواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاَ شما را پاک سازد.
