84 - سزامی ، هدیه آلمان یا ابزار صهیونیزم برای شناخت و…فیزیک دانان هسته ای خاورمیانه ؟

نویسنده : مهندس حسین رأفتی

یادداشت «فراتر از پروتکل الحاقی ...نوشته فرانسوا نیکولو» دیپلمات برجسته و سفیر سابق فرانسه در ایران و تحلیل ونقد آن . ماهیت و اهداف «سزامی» ( طرح تابش سینکروترون برای علوم کاربردی و به کارگیری آن در خاورمیانه) (SESAME) به معنای لغوی کنجد (در انگلیسی) کوتاه شده عبارت Synchrotron light for Experimental Science and Application in the MiddleEast

سزامی ، هدیه آلمان یا ابزار صهیونیزم برای شناخت و ترور فیزیک دانان خاورمیانه ؟

 

بحث پذیرش بازرسی‌های بی‌سابقه و رفتار فراپروتکلی آژانس انرژی اتمی و کشورهای طرف مذاکره توسط ایران در توافق لوزان، به حدی برای تحلیلگران آمریکایی و اروپایی عجیب است که عملا در مقالات خود اذعان داشته‌اند پذیرش توافق نهایی مبتنی بر چنین رویه‌ای توسط مردم و رهبر عالی ایران با توجه به اتفاقات تاریخی و تجربیات تلخ قدیمی غیرممکن است.

 

«فرانسوا نیکولو» دیپلمات برجسته فرانسوی که در فاصله سال‌های 2001 تا 2005 سفیر این کشور در ایران بوده در یادداشت «فراتر از پروتکل الحاقی از نقطه‌نظر سیاسی و حقوقی» به تناقضات و تفاوت‌های موضوع بازرسی‌های هسته‌ای مورد بحث در پروتکل الحاقی و بحث PMD پرداخته و در ذیل فصل «خاطرات بد و ترس‌ها»ی ایرانی‌ها، پیشنهاد غربی‌ها را به «جعبه پاندورا» تشبیه می‌کند.

 

جعبه پاندورا به روایت افسانه‌های یونانی با تمام بلا‌ها و شوربختی‌های ناشناخته بشریت پر شده و از جانب «زئوس» خدای خدایان یا به عبارتی «کدخدای جهان» به بشر اهدا شد اما به انسان‌ها توصیه کرد هرگز آن را نگشایند اما انسان جعبه را گشود و زمینی که از هر بلا و بدبختی به دور بود نابود شد و در جعبه تنها «امید» به عنوان تسلا‌بخش انسان توسط کدخدا یا زئوس باقی ماند! داستان هولناکی است، نه؟! همراه باشید!

 

دیپلمات فرانسوی بلاهای تاریخی‌ای را که پس از اجرای بازرسی‌ها و مفاد فراتر از پروتکل الحاقی در دوره قبلی مذاکرات حسن روحانی و تیمش بر سر ایرانی‌ها آمد به این ترتیب برمی‌شمارد:

 

الف- استقلال… پر!

 

نیکولو با اشاره به ماجراهایی که پس از پذیرش رژیم بازرسی‌های ویژه برای عراقی‌ها ایجاد شد و منجر به نابودی همه زیرساخت‌های نظامی آنها به واسطه افشای اطلاعات محرمانه عراق توسط آژانس شد، از دست رفتن «استقلال» را اولین بلای تن دادن به رفتار خشن و بی‌انضباطی اطلاعاتی- امنیتی بازرسان آژانس انرژی اتمی برمی‌شمارد که به گفته وی «برای هر کشور مستقلی تحقیرآمیز تلقی می‌شود».

 

ب- استاکس‌نت در خانه!

 

«استاکس‌نت» دومین هدیه آژانس به ایران بود. دیپلمات فرانسوی می‌گوید: «اگرچه آژانس به صورت رسمی در ماجرای آلودگی استاکس‌نتی سانتریفیوژهای ایران دست نداشته اما حقیقت این است که آژانس زمینه تجاوز دولت‌های خارجی به تاسیسات محرمانه ایران را به واسطه برنامه کامپیوتری «نظارت بر سانتریفیوژهای ایران» (1) با آلودگی به ویروس خطرناک استاکس‌نت به واسطه دستگاه‌های شرکت آلمانی زیمنس فراهم ساخت». (2)

 

هنوز به صورت رسمی میزان خسارات وارده به کشور پس از حمله استاکس نت اعلام نشده اما کلان شرکت امنیت رایانه سیمنتک اعلام کرده این ویروس برای حمله به تاسیسات نطنز طراحی شده بود تا دریچه‌هایی را که گاز هگزافلوراید اورانیوم را به سانتریفیوژها هدایت می‌کنند، بدون اطلاع اپراتورها باز و بسته کند.

 

«جان بومگارنر»، کارشناس سلاح‌های سایبری می‌گوید: این گزارش حتی شواهد بیشتری را ارائه می‌کند مبنی بر اینکه آمریکا در تلاش بوده تا برنامه هسته‌ای ایران را بعد از اینکه در دولت سابق مجددا از سر گرفته شد، از مسیر خود خارج کرده و دست کم 2 سال به تعویق بیندازد. روزنامه جروزالم‌پست اسرائیل نیز سال 1389 در گزارشی ادعا کرد استاکس‌نت حداقل 1000 سانتریفیوژ ایران را از کار انداخت.

جالب توجه است که براساس توافق لوزان، برنامه مونیتورینگ نظارتی آژانس با شکلی جدید و دامنه‌ای وسیع‌تر از سر گرفته خواهد شد و مشخص نیست جنگ‌های سایبری آینده چه بر سر تاسیسات اتمی و دیگر صنایع ایران خواهد آورد!

 

پ- راستی‌آزمایی با طعم ترور

 

سومین بلای حاصل از همکاری با آژانس انرژی اتمی برای ایران به گفته نیکولو، «ترور دانشمندان هسته‌ای» بود. او معتقد است: «در این مورد هم سند رسمی درباره ارتباط قتل‌ها و برنامه راستی‌آزمایی آژانس انرژی اتمی وجود ندارد اما به احتمال زیاد ترورها مرتبط با همکاری‌های بین‌المللی در پروژه سزامی و روابط ناپاک آژانس با سرویس‌های اطلاعاتی غربی است».

 

پروژه سزامی یک شتابگر سینکروترون است که در سال 1378 طرح آن توسط یونسکو پایه‌گذاری شد. آلمان پس از به پایان رساندن ساخت سینکروترون جدید خود، به منظور کاهش هزینه‌ها، تصمیم به تعطیلی دستگاه قدیمی و از رده خارج خود گرفت و با هدف تاثیرگذاری بر روابط سیاسی اعراب و ایران با اسرائیل به نام «پروژه صلح و رفع تخاصم»، شتابگر خود را به خاورمیانه اهدا کرد! به این ترتیب در قالب همکاری‌های علمی، با دستور دولت اصلاحات و تایید کمیسیون امنیت ملی مجلس ششم، مجموعه‌ای از دانشمندان عالیرتبه کشور را عملا در اردن میهمان سرویس موساد کرد!

 

جالب توجه است که پس از روی کار آمدن دولت نهم، عضویت ایران در سزامی به واسطه عدم پرداخت حق عضویت معلق شد اما با فشار رسانه‌هاى غربگًرا و برخی محققان قدیمی سیاست نخوانده، دولت تنها چند روز مانده به پایان مهلت اولتیماتوم  سزامی لایحه دوفوریتی عضویت ایران در سزامی را به مجلس فرستاد و در نهایت 12 تیر 1386 مجدداً ایران عضو سزامی شد و تصاویر وزیر علوم در کنار راغب مجادله، وزیر وقت رژیم صهیونیستی در افتتاح ساختمان سزامی در اردن منتشر شد!

 

دیپلمات فرانسوی می‌نویسد: «به این ترتیب 3 نفر از شرکت‌کنندگان در به‌اصطلاح سرمایه‌گذاری‌های علمی منطقه‌ای ایران، قربانی شدند، چرا که به واسطه سفرهای اجباری به اردن تبدیل به هدف مناسبی برای سرویس‌های جاسوسی منطقه برای جمع‌آوری اطلاعات از محل اقامت، روابط شخصی و سایر داده‌های مورد علاقه شدند».

 

برخلاف آرزوها و خوش‌خیالی‌برخى گروههاى سياسي، سزامی عملا سال‌هاست تعطیل شده است چرا که جز دانشمندان ایرانی، هیچ یک از کشورهای منطقه سرمایه‌گذاری علمی و مالی لازم را ادامه ندادند اما اسرائیل موفق شد با تجمیع داده‌های حاصل از مصاحبه‌های به دست آمده از آژانس انرژی اتمی با دانشمندان کشورمان و جاسوسی از سزامی، برترین سرمایه‌های انسانی ایران را ترور کند.

 

از شهدای هسته‌ای :

 

دکتر مجید شهریاری، عامل موفقیت ایران در مهار حمله سایبری استاکس‌نت، از اعضای شورای ملی سزامی و از مشاوران ایران در این پروژه بود. دکتر علیمحمدی، استاد فیزیک دانشگاه تهران نیز نماینده ایران در این پروژه علمی منطقه‌ای بود اما نفر سوم مورد اشاره دیپلمات فرانسوی کیست؟

به احتمال زیاد اشاره نیکولو به دکتر «اردشیر حسین‌پور»  دانشمند هسته‌ای متوفای ایرانی است. دکتر حسین‌پور دی‌ماه 1385 در 45 سالگی، مرحوم شد .

استاد بزرگ فیزیک اتمی ایران در حال کار روی پروژه هسته‌ای اصفهان بود. وی از جمله محققان کارخانه فرآوری اورانیوم اصفهان، یکی از تاسیسات محوری معاونت تولید سوخت سازمان انرژی اتمی ایران که دارای ۶۰ واحد تولیدی و ۱۵۰۰۰ دستگاه تحقیقاتی و تولیدی است، به شمار می‌رفت. همچنین تدوین طرح ساخت بزرگ‌ترین مجتمع فیزیک اتمی خاورمیانه را برعهده داشت که پس از درگذشت وی بررسی این طرح ادامه نیافت.

 

دکتر حسین‌پور پروژه‌های تحقیقاتی بسیار مهمی همچون موتور و پیشرانه‌های موشک شهاب 3 و ساخت موفقیت‌آمیز رنگ ضدرادار با قدرت جذب امواج الکترومغناطیس را به پایان رسانده بود.

 

پس از انتشار خبر درگذشت او، روزنامه‌های ساندی‌تایمز، فیگارو، تایمز اسرائیل و برخی سایت‌های خبری متعلق به کارشناسان اطلاعاتی در آمریکا از جمله سایت اندیشکده معتبر «استراتفورد» مدعی شدند دانشمند هسته‌ای ایرانی، دکتر اردشیر حسین‌پور توسط سازمان اطلاعات اسرائیل (موساد) به وسیله گاز رادیواکتیو مسموم و ترور شده ‌است. که البته هیچ کدام واقعیت نداشت .

 

اجازه می‌دهید؟!

 

امروز دشمن در وضعیتی مشابه، بازگشایی جعبه پاندورا را در معامله با «گزینه پوچ امید به هیچ» بدون ارائه یک برگ سند یا یک تاریخ مشخص یا حتی برنامه‌ای با زمانبندی معلوم برای برداشته شدن تحریم‌ها به دیپلمات‌های قدیمی دوره قبل پذیرش شروط فراپروتکلی، پیشنهاد کرده است.

 

آیا باید به قول نیکولوی فرانسوی یک بار دیگر به بازنمایش «خاطرات بد» رای بدهیم و گوهرهای نایابی را به بهانه «همکاری‌های بین‌المللی» بر پایه اعتماد به دشمن، به خزان موساد و آژانس انرژی اتمی بسپاریم؟!

 

بازرسان آژانس و کشورهای طرف مذاکره، پس از ترور‌های مکرر دانشمندان ایرانی حتی در ظاهر نیز رای به محکومیت تروریسم علمی ندادند؛ حتی دویچه‌وله نوشت: «ترور‌ها در ایران به امری عادی و روزمره تبدیل می‌شوند… به ‌تدریج تامین امنیت در جامعه‌ ایران مشکل‌تر می‌شود و نیروهای امنیتی و دولت ایران به طور کلی از حفظ جان شهروندان، ناتوان می‌مانند».

 

واقعیت این است که اروپا و آمریکا هرگز مقابل همدستی آژانس و موساد و مدیران سزامی و موارد مشابه نخواهند ایستاد چراکه اخلاق و انصاف و اصول حقوق بین‌الملل بخشی از فانتزی‌های زندگی در جهان با نظم ظالمانه فعلی است. پس چطور انتظار می‌رود امروز با فراموشی دیروز، چشم امید به درون جعبه جهانی پاندورا داشته باشیم؟!

يادمان نرود ویروس تنها نوع خاصی از دستگاه‌های زیمنس را آلوده می‌کرد که در نطنز نصب شده بود؛ شرکت آلمانی زیمنس کدهای محرمانه دستگاه‌ها را در اختیار تیم مشترک اسرائیل و آمریکا برای طراحی ویروس استاکس‌نت قرار داده بود.

 

تحلیل مقاله فوق :

چند نقد و تحليل مهم بر اين مقاله عرض كنم :

١- موارد فراپروتكلى ، در بيانيه لوزان ، اصلا مربوط به اجرايى شدن پروتكل و آيين نامه آن ( كه براى هيچ كدام بحثش شروع و توافق نشده است ) نيست.

بلكه فقط و فقط مربوط به اتهاماتى است كه براى برنامه هاى اعلام نشده ايران قبل از سال ٢٠٠٣ است. غربى ها و آژانس به آن PMD و ايران PPR ميگويد.

بحثى است جنبى ، كه الزاما بايد روزى حل شود. و الا مانع هر پيشرفت و تفاهم بين الملل خواهد بود. اکنون نيز ، توافق نهايى برجام ، منوط به يافتن مكانيسم حل اين ماجرا شده است. تكرار ميكنم ، اين فرمول دسترسى هاى فعاليت هاى آينده و پيش رو نيست. فقط حل اتهام گذشته است.

بحث اخير ليست بيست و سه نفره براى مصاحبه ، مربوط به اين ماجرا بود. كه با درك فرا بشرى رهبرى و مدد امام زمان عج ، نفاق و در رويى و دروغ غرب دفع شد. ( غرب در مذاكرات به گونه اى وانمود كرده و قطعى جلوه ميدهد كه تيم ما مطمئن از اعمال اون فقط در مسائل گذشته شده و قول حتمى حل و فصل اتهامات را ميگيرد، ولى در رسانه هاى ديگر و اظهار نظر ساير غربى ها ، مصاحبه و دسترسى ها عام مطرح ميشود. تحليل شخصى در اين زمينه عرض كرده بودم. )

 

٢- موضوع عراق ، كاملا با ايران مقتدر ، متفاوت است. عراق در اوج ضعف و ناتوانى تسليم همه خواسته هاى غرب شد.

 

٣- نكته مهمى در سه بحث – استاكس نت ، – قطعات سخت افزارى همراه با مواد منفجره ، – ترور دانشمندان هسته اى ، وجود دارد :

استاكس نت ، نرم افزار جاسوسى ” نظارت ” نيست. بلكه تخريب گر و نابود كننده و بسيار خطرناك است. سوال : چگونه شركت هاى معتبر غربى ( مانند زيمنس ) وارد بازى تخريب سانتريفيوژهاى ايران ميشوند ؟

چه محمل قانونى و جواز عرفى و بين المللى و بازرگانى براى خود قائل بودند كه هيچگاه محكوم يا حتى مواخذه نخواهند شد ؟!!

چرا ترورهاى دانشمندان مظلوم هسته اى ما ، محكوميت بين المللى نميابد ؟ در كدام فرهنگ دنيا ، ترور يك دانشمند ، نكوهيده نيست ؟

پاسخ اين است كه ما در حال يك جنگ براى استقلال و پيشرفت خود بوده و هستيم.

غرب حداكثر سوء استفاده را از دوران ضرورى تكميل فن اورى ما برد.

قطعنامه هاى با اجماع شوراى امنيت ، بشدت دست غربى ها را در تخريب چهره ايران اسلامى ، و باوراندن به ” مردم دنيا ” كه ايران به دنبال سلطه طلبى و اشغال و تهديد و …. است ، باز كرد. بدون اين هجمه موفق فرهنگى عليه حيثيت ايران ، امكان موارد فوق و نيز اعمال تحريم هاى يك جانبه ( با اطاعت بين المللى ) آمريكا ، وجود نداشت.

همانگونه كه در سال ١٣٨٢ ، اين ضربه فرهنگى را زدند ، و تنها راه رهايى از آن ، تعليق و مذاكره در نهايت مظلوميت بود ، اين بار نيز دستور نرمش قهرمانانه ، براى گم نشدن رسالت جهانى اسلامى ما ضرورى بود.

ما موظف به مذاكره و اثبات صلح طلبى و استقلال خواهى خود به ” مردم دنيا ” هستيم.

با صداقت عرض كنم : به نظر شخصى من ، آمريكا و تحريم هاى گزنده منحصرا داخل کشور آمریکا  ، هدف ما نيست و نخواهد بود. واقعا به شيطان بزرگ ، و اصلى ترين عامل ظلم و تباهى در دنيا ، هيچ اميدى نيست. بلکه مذاكرات ما ، براى رهايى از چهره ضد بشرى است كه امريكا براى ما در دنيا تصوير كرده ، كه در سايه آن ، همه شركت ها و همه دولت ها هر گونه خيانت و ظلم را به مردم ما نه تنها مجاز ، بلكه مطلوب و پسنديده و كمك به رعايت قانون و عدالت و صلح !!! ميدانند. اين هدف ، دست يافتنى است. و با برنامه اقدام مشترك ژنو تا الان بيش از پنجاه در صد در تامين اين هدف اصلى ، پيروز و موفق شده ايم.

 

سزامی چیست ؟

 

دکتر سید محمودرضا آقامیری، نماینده جمهوری اسلامی ایران و معاون رییس شورای بین‌المللی «سزامی» ( طرح تابش سینکروترون برای علوم کاربردی و به کارگیری آن در خاورمیانه) :

حق عضویت سالانه ایران در سزامی 400 هزار دلار است ولی ایران،‌ اردن، ترکیه، مصر و رژیم اشغالگر قدس به عنوان اعضای اصلی پروژه تعهد کرده‌اند که به مدت پنج سال سالانه یک میلیون دلار برای تسریع در پیشبرد طرح اختصاص دهند که سهم ایران به دلیل مشکلات ناشی از تحریم‌ها تا کنون پرداخت نشده است.

عکس :جلسه مشترک سزامی و آژانس

وی خاطرنشان کرد: دو جلسه قبلی شورای بین‌المللی سزامی هم به میزبانی مرکز تحقیقات هسته‌یی اروپا (سرن) در محل سرن (ژنو) برگزار شد که طی آن کمیسیون اروپا و سرن موافقت خود را با حمایت از پروژه سزامی (تابش سینکروترون برای علوم کاربردی و به کارگیری آن در خاورمیانه) اعلام کردند.

کمک پنج میلیون یورویی کمیسیون اروپا به سزامی

این توافقنامه شامل اعطای کمک پنج میلیون یورویی از سوی کمیسیون اروپا برای تجهیز این مرکز به یک حلقه ذخیره‌سازی الکترون با کمک محققان سرن و اختصاص سه میلیون یورو کمک برای حمایت از شبکه سزامی، سیستم‌های رایانه‌یی و مدیریت اطلاعات پروژه است.

آقامیری تصریح کرد: طرح سزامی (تابش سینکروترون برای علوم کاربردی و به کارگیری آن در خاورمیانه) یک پروژه منطقه‌یی است که با حمایت یونسکو و با تعهدات کشورهای ایران، ترکیه، پاکستان، اردن، مصر، قبرس، فلسطین و رژیم اشغالگر قدس در حال اجراست. هدف از این طرح راه‌اندازی و بهره‌برداری از یک دستگاه سینکروترون برای استفاده مشترک کشورهای منطقه در نزدیکی پایتخت اردن است.

مبنای این پروژه در سال 1999 بر اساس پیشنهاد اهدای یک دستگاه سینکروترون از سوی دولت آلمان به کشورهای خاورمیانه با هدف ایجاد مرکزی بین‌المللی جهت همکاری‌های علمی و فنی دانشمندان منطقه شکل گرفت.

این ایده با استقبال یونسکو و کشورهای خاورمیانه مواجه شد و شورایی بین‌المللی متشکل از کشورهای منطقه و کشورهای ناظر شامل آمریکا، ژاپن، روسیه و چند کشور اروپایی تشکیل و در نهایت کشور اردن به عنوان مکان استقرار سینکروترون و مرکز سزامی انتخاب شد.

آقامیری تصریح کرد: در ادامه پروژه، تغییراتی از نظر انرژی و ساختاری نسبت به طرح اولیه به وجود آمد که در صورت آغاز بهره گیری، پروژه مورد نظر یکی از مدرن‌ترین چشمه‌های نور خواهد بود.

سینکروترون، نوعی شتاب دهنده دایره‌یی یا حلقوی است که با کمک میدان های الکتریکی و مغناطیسی، تابش الکترومغناطیسی تولید می کند. در واقع هنگامی که ذرات باردار و یونیزه شده اعم از الکترون و پوزیترون در یک شتاب دهنده حلقوی با سرعت نور در یک محیط الکترومغناطیسی (شامل میدان های الکتریکی و مغناطیسی) قرار گیرند در جهت حرکتشان، نوری ساطع می کنند که همان تابش سینکروترون یا نور سینکروترون نامیده می شود. تابش سینکروترن یک امکان توانمند برای مطالعه ساختمان مولکولی و تغییرات شکل و ترکیبات سلولی در هنگام واکنش های شیمیایی است که در زمینه‌های مختلف تحقیقاتی و کاربردی در فیزیک، پزشکی، صنعت، زیست شناسی، باستان شناسی و … کاربرد دارد.

بهره برداری از سینکروترون سزامی تا سال 2015

معاون رییس شورای بین‌المللی سزامی با بیان این که سینکروترون سزامی قرار است در سال 2015 به بهره‌برداری برسد درباره روند اجرای این طرح گفت: احداث ساختمان مرکز به پایان رسیده و سیستم‌های اولیه حفاظت در برابر پرتوها (شیلد) نیز نصب شده‌اند و پروژه درمرحله نصب تجهیزات است.

عکس : سزامی

وی با اشاره به این که ایران علاوه بر معاونت شورای بین‌المللی ریاست کمیته آموزش سزامی را نیز عهده‌دار است، اظهار داشت:‌ ایران به عنوان یکی از اولین اعضای سزامی نقش ویژه‌ای در مدیریت و اجرای این پروژه داشته و تا کنون حدود 40 تا 50 متخصص ایرانی در دوره‌های آموزشی ویژه سزامی شرکت داشته‌اند.

آقامیری با بیان این که کشورهای عضو سزامی می‌توانند به جای پرداخت بخشی از حق عضویت خود ساخت قطعاتی از سینکروترون را بر عهده بگیرند، اظهار داشت: با توجه به توان علمی و فنی متخصصان و صنعتگران ایرانی آمادگی خود را برای ساخت قطعاتی از تجهیزات سزامی اعلام کرده‌ایم که سزامی اعلام کرده استانداردهای مربوطه را ارائه می‌دهد تا در صورت توانایی در تامین این استانداردها، ساخت قطعات را به ایران محول کنند. البته آلمان و دیگر کشورهای صنعتی که به عنوان عضو ناظر بر روند ساخت تجهیزات سینکروترون نظارت دارند نگرانند به دلیل تحریم‌ها در تامین مواد و امکانات اولیه ساخت قطعات و همچنین دریافت بودجه لازم از سزامی با مشکل مواجه شویم و بنابراین در زمینه مشارکت دادن ایران در ساخت تجهیزات نظر چندان مثبتی ندارند.

وی در پاسخ به این سوال که صنعتگران کشورمان تا چه حد امکان فنی ساخت تجهیزات پیچیده و دقیق سینکروترون را دارند، اظهار داشت: سرمایه گذاری های پژوهشی و صنعتی در کشور ما عمدتا معطوف به نیازهای عمومی و پرکاربرد بوده که موفقیت‌های بسیاری را نیز در پی داشته ولی در زمینه تولید تجهیزات خاص و تخصصی مثلا تولید مغناطیسی که به کار شتابگر بیاید کار چندانی نشده البته به جز محققانی که در ساخت چشمه نور ایران فعال هستند و دستاوردهای قابل توجهی هم داشته اند. سزامی، فرصتی است که صنعتگران و محققان ما کار در چنین عرصه هایی را هم تجربه کنند؛ ضمن این که دانش شتابگرها همانند دانش پرتاب ماهواره برای ارتقای سطح علمی و فناوری کشور ضروری بوده و می تواند توسعه تحقیقات و تکنولوژی در حوزه های مختلف را به همراه داشته باشد.

ضرورت ایجاد یک شتابگر ملی

استاد دانشکده مهندسی هسته‌یی دانشگاه شهید بهشتی با بیان این که با توجه به سطح بالای دانش فنی و هزینه های ساخت شتابگرها، اغلب کشورها با همکاری متخصصان خارجی مراکز مشترکی را برای تحقیق و بهره برداری از این تاسیسات علمی پیشرفته ایجاد می‌کنند، اظهار داشت: پس از احداث مرکز سینکروترون خاورمیانه ایران احتمالا از یک بیم لاین اختصاصی برای تحقیقات فیزیک ذرات و کاربرد عملی سینکروترون برخوردار شود ولی با توجه به کاربردهای روزافزون چنین شتابگری وجود سینکروترونی مشابه در داخل کشور ضرورت دارد. همچنان که بسیاری از کشورهای صنعتی و حتی در حال توسعه دارای یک یا چند شتابگر هستند. اگر در شرایط تحریم نبودیم می توانستیم یک مرکز تحقیقاتی مشترک با همکاری کشورهای دیگر در ایران راه اندازی کنیم ولی در شرایط موجود ناگزیر به بهره برداری از یک شتابگر ملی هستیم.

عکس : سزامی

ساخت شتابگر ملی با قدرت سینکروترون سزامی در قزوین

وی در گفت‌و‌گو با ایسنا خاطرنشان کرد: در این راستا و با اتکا به تجارب ارزشمند همکاری چند ساله ایران در سرن، طرح کلان ساخت چشمه نور (شتابگر) ملی در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی در حال پیگیری است که مطالعات مقدماتی و مکان‌یابی طرح انجام شده و قرار است طی چند سال آینده شتابگری با قدرت 3 گیگا الکترون ولت – معادل قدرت سینکروترون سزامی – در قزوین به بهره برداری برسد.

آقامیری در پایان ابراز امیدواری کرد که دولت جدید با توجه به اهمیت این طرح کلان ملی با اختصاص بودجه مناسب و حمایت کافی زمینه اجرای این طرح طبق برنامه زمانی پیش بینی شده را فراهم کند تا دانشمندان و محققان کشورمان بتوانند هر چه سریعتر از کاربردهای این حوزه پیشرفته علمی بهره مند شوند.

 

اسم رمز برای باز شدن درهای هسته‌ای ایران به روی اسرائیل :

از همه اینها جالب تر اظهارات نماینده وقت ایران در سزامی، رضا منصوری است. او که نظر به یادداشت‌هایش در وب سایت شخصی‌اش در زمان انتصابش به این سمت از طرف دکتر معین وزیر وقت علوم هیچ گونه تخصصی در این زمینه نداشته و تنها به اصرار وی این مسئولیت را می‌پذیرد.
منصوری از شناسایی متخصصین هسته‌ای ایرانی و در نهایت معرفی آنها به برخی از کشورهای اروپایی خبر می‌دهد و می‌نویسد:ما در ابتدا در یک فراخوان ملی 120 نفر را شناسایی کردیم؛ فارغ‌التحصیلان فیزیک، مهندسی مکانیک، و مهندسی برق. پس از سه روز مصاحبه 7 نفر انتخاب شدند که همگی آنها به آزمایشگاه‌های مختلف اروپا اعزام شدند، بدون هیچ بار مالی برای ایران.
منصوری اما روایت جالبی از انتخاب سزامی دارد. نامی که یکی از معانی ان اسم رمزی بود که برای باز کردن درهای بسته به کار می‌رود: نام سزامی(SESAME) به گونه‌ای انتخاب‌شد که در زبان انگلیسی بتوان از ایهام لفظ (SESAME)  ( کنجد ) در داستان سندباد و علی بابا، به عنوان اسم رمزی که درهای بسته را می‌گشاید استفاده کرد: سزامی قرار است فتح بابی باشد برای همکاری‌های علمی بین‌المللی به منظور کاهش تنش‌ها در خاور میانه و بازکننده درهای صلح!”
آیا سزامی اسم رمز سرویس‌های امنیتی آمریکایی و اسرائیلی برای باز کردن درهای هسته‌ای ایران بوده‌است؟

 

فعالیت هسته‌ای که اسرائیل برای ایران می پسندد :

عجیب تر این که با وجود اینکه ایران در بسیاری از فعالیت های معمولی آکادمیک غیر مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای به دلیل تحریم ها دچار محدودیت‌های جدی شد اما هرگز در طول سالیان اخیر از پروژه سزامی کنار گذاشته نشده و ارتباط ایران با این پروژه همچنان حفظ شده است و حتی رژیم صهیونیستی که همواره نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران واکنش نشان می‌دهد هیچگونه اعتراضی به حضور ایران در این پروژه ندارد. همچنین تقریبا همه اعضای 5+1 در این پروژه به عنوان ناظر حضور دارند که باز هم در هیچ یک از بیانیه های آژانس و شورای امنیت به این فعالیت اشاره‌ای نشده است و هیچ درخواستی برای محدود کردن حضور ایران در این پروژه مهم هسته‌ای که اتفاقا مرتبط با طراحی شتاب دهنده‌ها است ارائه داده نشده است.
از سوی دیگر میزبانی و میان‌داری اردن هاشمی در این پروژه است.اردن هاشمی از تنها متحدان رژیم صهیونیستی در منطقه محسوب می‌شود و روابط و همکاری های نزدیکی با سرویس های امنیتی آمریکا، انگلیس و اسرائیل دارد.

 

 

از ویکی‌پدیا :

پروژه سزامی یک شتابگر سینکروترون است که قرار بود تا سال ۲۰۱۴ با همکاری ۱۴ کشور در اردن راه‌اندازی شود.

پروژه سزامی پروژه‌ای منطقه‌ای است که در سال ۱۳۷۸ توسط سازمان علمی آموزشی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) پایه‌گذاری شد. این مرکز سپس در سال ۱۳۸۲ به یک مرکز مستقل تبدیل شد. ایده این مرکز توسط یک دانشمند آلمانی بنام آدولف ووس و یک دانشمند آمریکایی با نام هرمان وینیک ارایه شد.

در صورت پیشرفت پروژه در آینده این مرکز می‌تواند به عنوان اولین مرکز تولید کننده نور سینکروترون برای تحقیقات و آزمایشات در خاورمیانه به مرکز پایه علوم و صنعت شتابدهنده تبدیل شود. محل استقرار ماشین سینکروترون و مرکز در شهر الان در شمال غربی امان پایتخت اردن قرار دارد. این ماشین شامل یک رینگ حلقوی ۲٫۵ گیگا الکترون ولتی و محیط حلقه ۱۳۳٫۲ متر است. حداکثر جریان قابل ذخیره در این ماشین ۴۰۰ میلی آمپر است.

پیشینه :

کلمه سزامی (SESAME) به معنای لغوی کنجد (در انگلیسی) کوتاه شده عبارت Synchrotron light for Experimental Science and Application in the MiddleEast که می‌توان آن را تابش سینکروترون برای تحقیقات علوم کاربردی و بکارگیری آن در خاورمیانه معنی کرد.

این پروژه همکاری علمی و فنی بین‌المللی برای تأسیس و استفاده از یک دستگاه سینکروترون در منطقه خاورمیانه است که با هدف توسعه تکنولوژی سینکروترون در منطقه خاورمیانه بوجود آمده است.

سزامی اولین مرکز تحقیقاتی مهم با سرمایه‌گذاری مشترک بین‌المللی در خاورمیانه است که به وسیله دانشمندان و دولتمردان منطقه پایه‌گذاری شده است. این طرح بین‌المللی زیر چتر یونسکو در سال ۲۰۰۲ آغاز به کار کرد و از سال ۲۰۰۳ به بعد به عنوان یک مؤسسه بین‌المللی مستقل به کار خود ادامه داده است.

پیش بینی می‌شود که منابع تابش سینکروترون تأثیر زیادی بر توسعه علم و فناوری در منطقه خاورمیانه و همچنین توسعه صنعتی، آموزش دانشجویان و اقتصاد عمومی منطقه، داشته باشند. یکی از مهمترین اهداف پروژه سزامی علاوه بر اهداف ذکر شده، ایجاد یک بستر برای ترویج توافق و صلح در منطقه بوسیله همکاری‌های علمی و فنی میان این کشورها است.

سینکروترونی که در طرح سزامی استفاده خواهد شد، سینکروترونی است که پیش از این در آلمان استفاده می‌شده است و با به روز رسانی‌ها و افزایش توان و تغییر مشخصات فنی به منطقه منتقل خواهد شد و شاید بتوان آن را هدیه آلمانی‌ها به خاورمیانه نامید.

دلیل آلمان برای اهدا این شتابدهنده به طرح سزامی این بود که ساخت دستگاه سینکروترون جدید خود را به پایان رسانده بود و وزارت آموزش و تحقیقات آلمان برای تمرکز بودجه بر روی فعالیت سینکروترون جدیدش تصمیم به تعطیلی فعالیت سینکروترون قدیمی گرفت. با پیشنهاد دو نفر از دست‌اندرکاران پروژه، قرار شد که سینکروترون قدیمی به عنوان هدیه‌ای از طرف آلمان به مکان جدید و مناسبی در خاورمیانه برای ایجاد یک مرکز تحقیقاتی در زمینه تابش سینکروترون منتقل شود .

اعضای مشارکت کننده در این طرح به دو گروه اعضای اصلی و ناظر تقسیم می‌شوند. کشورهای ایران، اردن، اسرائیل، ترکیه، فلسطین و پاکستان زیر نظر یونسکو از مؤسسین سزامی در سال ۲۰۰۲ بوده‌اند و هم اکنون به غیر از کشورهای مؤسس، بحرین، مصر، و قبرس از اعضای رسمی طرح هستند. کشورهای سوئیس، فرانسه، یونان، ایتالیا، کویت، آلمان، ژاپن، سوئد، روسیه، پرتقال، انگلستان و آمریکا عضو ناظر هستند. کشورهای مصر، اردن، اسراییل، فلسطین، ترکیه، بحرین، قبرس، ایران و پاکستان اعضای فعلی این مرکز هستند.

تاریخچه و افراد :

• کشور ایران در کنار ارمنستان و اردن در سال ۱۹۹۹ بعنوان نامزد مکان نصب این پروژه سینکروترون خاورمیانه مطرح شد ولی در نهایت کشور اردن موفق به دریافت این امتیاز شد. این در حالی بود که دوسال بعد ارمنستان شروع به ساخت سینکروترون ملی خود کرد. ایران نیز بعد از ۱۰ سال مطالعات اولیه ساخت سینکروترون ملی را آغاز کرد.
• کشور ایران از اعضای مؤسس این پروژه در سال ۱۹۹۹ بود و در سال ۲۰۰۷ با تصویب دولت و مجلس رسماً به عضویت این طرح علمی در آمد.
• اولین مسئول آموزش این پروژه رضا منصوری استاد فیزیک ایرانی است که در سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ معاون پژوهش وزارت علوم دولت ایران بود.
• این پروژه قرار بود در سال ۲۰۱۴ بطور کامل راه‌اندازی شود، ولی با خروج رئیس فنی ایتالیایی با نام گاییتانو وینولا و نیز دو تن از متخصصین ایرانی در طراحی این پروژه منطقه‌ای با نامهای سعادت ورناصری و آرش کفتوسیان در کنار کاهش کمکهای اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۰ احتمال موفقیت پروژه بطور چشمگیری کاهش یافته‌است. طبق شواهد موجود کشورهای ترکیه، پاکستان در سال ۲۰۱۱ از این طرح خارج خواهند شد. عدم پیشرفت و نبود دانش فنی کافی در این پروژه از دلایل ذکر شده کشور ترکیه در عدم همکاری و پرداخت کمک مالی به این طرح است. کشور ایران بدلیل تحریمهای بین‌المللی تمایل فراوانی به عضویت و همکاری فعال با این پروژه دارد.
• مسئول فعلی آموزش این طرح منطقه‌ای جواد رحیقی استاد ایرانی فیزیک است.
• رئیس اجرایی این پروژه خالد توکان، رئیس شورای انرژی اتمی کشور اردن است.
• دکتر مسعود علی‌محمدی و دکتر مجید شهریاری، دو دانشمند ایرانی عضو سزامی، در سال ۲۰۱۰ در دو حملهٔ تروریستی در ایران کشته شدند. شواهدی وجود دارد که آن‌ها توسط موساد اسرائیل کشته شده‌اند.