351 - انواع درگیری های زوجین

نویسنده : زهرا رستگار

انواع درگیری درگیری ها و دلخوری های زن و شوهر ها سه حالت داره.   حالت اول اینه که شما یه کاری کردین که شوهرتون از دستتون ناراحته. خودتون هم قبول دارین. تو این حالت اول اینکه باید واضح و مستقیم عذرخواهی کنین. بعدش هم خیلی به پر و پای شوهرتون نپیچید تا کم کم […]

انواع درگیری

درگیری ها و دلخوری های زن و شوهر ها سه حالت داره.

 

حالت اول اینه که شما یه کاری کردین که شوهرتون از دستتون ناراحته. خودتون هم قبول دارین. تو این حالت اول اینکه باید واضح و مستقیم عذرخواهی کنین. بعدش هم خیلی به پر و پای شوهرتون نپیچید تا کم کم به روال عادی برگرده. سعی کنین محیط خونه رو شیرین تر کنین که مشخص باشه میخواین جبران کنین. مثلا غذای مورد علاقه ش رو درست کنین. لباس مهمونی بپوشین و غیره.

 

هشدار:

 

1) یکی از مهم ترین رمزهای موفقیت تو زندگی اینه که با خودمون روراست باشیم. اشتباه خودمون رو بپذیریم. خودمون رو توجیه نکنیم. بدبخت ترین زن ها اونایی هستن که اشتباه خودشون رو نمی فهمن یا نمی پذیرن. شهامت عذرخواهی ندارن. اینجوری یه دلخوری یه طرفه که با عذرخواهی حل میشد رو تبدیل میکنن به یه جنگ و دعوای دوطرفه. اونم مقصره…تقصیر خودش بود…به من چه…

 

2) مردها بعضی هاشون کینه ای هستن و بعضیا زود می بخشن. شوهرتون رو با پدرتون مقایسه نکنین. ممکنه اون بر خلاف مردای خانواده شما نتونه زود ببخشه. (چون خودم تقریبا همچین آدمی هستن و نمیتونم زود ببخشم اینجور آدما رو خوب درک میکنم. واقعا نمیتونه زود فراموش کنه و بی خیال بشه…نمیتونه رفتارش رو عادی کنه. روحیه ش اینطوریه. اینقدر اذیتش نکنین.) در هر دو حالت حواستون باشه که رفتاری نکنین که الکی این دلخوری کش پیدا کنه و بزرگ بشه. یه رفتاری کنین که اونم یه چیزی بگه و شما هم ناراحت بشین. خیلی آدم باید بی هنر باشه که دلخوری کوچیک رو جمع و جور که نکنه هیچی، بزرگ کنه!

 

 

 

حالت دوم اینه که شوهرتون یه رفتاری کرده که شما از دستش ناراحتین. مردها اغلب مستقیم عذرخواهی نمیکنن ولی از رفتارشون میشه فهمید که پشیموننن. یه سرنخ هایی میدن واسه این قضیه. سعی کنین این سرنخ ها رو بگیرین و الکی کشش ندین. خیلی باید سعی کنیم که زودرنج نباشیم. زن ها بعد ازدواج اغلب زودرنج میشن. دلیلش هم مشخصه. یکی رو پیدا کردن که نازشون رو بخره. این اصلا خوب نیست. در طولانی مدت مردا رو خسته و دلزده میکنه. تو ذهنتون روی خودتون کارکنین و سعی کنین قضیه رو فیصله بدین. اگه خیلی از دستش ناراحتین سعی کنین غرغرهاتون رو تو دلتون بزنین تا بلند و مستقیم. تو حالت عصبانیت گاهی یه حرفایی میزنیم که بعدا به سختی میشه جبرانش کرد. بدیش اینه که مردا هم تو این قضیه حافظه خیلی خوبی دارن. خیلی موا

ظب باشین حرمت ها و اقتدار شوهرتون نشکنه. اگه مثل من ازینایی هستین که نمیتونین زود همه چی رو عادی کنین. سعی کنین سکوت کنین. محیط رو عوض کنین. مثلا برین آشپزخونه مشغول غذا پختن بشین. صلوات بفرستین . غیره. ولی فراموش نکنین سکوووت. پشت سر هم غرغر نکنین که یه وقت به خودتون بیاین ببینین شوهرتون در رو زد و رفت بیرون.

 

هشدار:

 

1) بعضی مردا خیلی غدن. هیچ جوری حاضر نیستن اشتباهشونو بپذیرن. عذرخواهی که جای خود داره. تو این موارد باید چه کار کنیم؟ مهم اینه که خدا میدونه حق با شماست. خدا همه چی رو میبینه و بابت تک تک صبوری هاتون به شما پاداش بزرگ میده. پس بسپرین به خودش و با خدا معامله کنین. سعی کنین آرامش رو به خونه تون بیارین. مطمئن باشین خدا یادش نمیره. یه جور خوبی براتون جبران میکنه که شگفت زده بشین.

 

2) اصلا اصلا اصلا تحت هیچ شرایطی نذارین بقیه از دلخوری تون خبردار بشن. حتی مامانتون. من این جمله رو به عینه دیدم و تجربه کردم: شما فراموش میکنین و با هم مثل سابق میشین ولی اونا فراموش نمیکنن! نهایتش اگه نمیتونین همه چی رو تو خودتون بریزین یه دوست خوب امین عاقل که ترجیحا شوهرتون رو نشناسه داشته باشین که با اون دردودل کنین. ولی اگه بتونین به جای گفتن به بقیه خودتون رو با نوشتن تخلیه کنین خیلی بهتره. من یه دفتر واسه این دردودلا درست کردم که غیبت هم نشه. ولی خوب تخلیه و آرومم میکنه.

 

 

 

حالت سوم که از همه مهم تره وقتیه که شما و وشوهرتون هر دو از دست هم ناراحتین. هرکس حق رو به خودش میده و هیچ کس نمیپذیره مقصره. مشکل اصلی در روابط اینجاست و حالت بحرانی اینه. کسایی که تو دو مدل قبلی نمی تونن قضیه رو فیصله بدن دیگه خیلی بی هنرن. اونا که چیزی نیست. اصل مشکل اینه.

 

اما تو این حالت باید چه کار کنیم؟

 

اول سکوت. بحث رو کش ندیم. جدل و جیغ و داد چیزی رو حل نمیکنه چون اون هم به اندازه ما خودش رو محق میدونه. فقط اوضاع بدتر میشه. پس اصلا بگو مگو نمیکنیم. اگه بدونین خدا چه پاداشی میده به کسی که تو این موارد پا رو نفسش میذاره و سکوت میکنه!

 

دوم اینکه از هم فاصله بگیرین. محیط تون رو عوض کنین مثلا برین تو اتاق در ظاهر مشغول کتاب خوندن بشین.

 

سوم اینکه به خودتون زمان بدین. باور کنین زمان همه چی رو حل میکنه اگه صبور باشیم. و اگه تو اون مدت با حرف ها و کارهامون اوضاع رو بدتر نکنیم. فرداش میبینین اصلا اندازه دیشب ناراحت نیستین. اهمیت موضوع تو ن

ظرتون کم میشه. مشکل کوچیک میشه و راحت میتونین ببخشین.

 

چهارم اینکه درمورد قضیه مربوط صحبت نکین. سعی نکنین قانعش کنین! قانع نمیشه. به خودتون بقبولونین که این طور مسئله ها با حرف زدن درست نمیشه. فقط باید بخشید و بی خیال شد.

 

پنجم من خیلی میدیدم تو توصیه های امام و رهبری که میگن با هم بسازید. بعد همیشه واسم سوال بود. یعنی هیچ حرف مهم تری وجود نداشت؟ هیچ توصیه اصلی تری نبود که این جمله رو گفتن؟ اون موقع نمیفهمیدم ولی الان واقعا درک کردم که تو بعضی شرایط تو زندگی فقط باید ساخت. باید گذشت کرد. بی خیال شد و ببخشید. بعضی وقتا تنها راه حل همینه.

 

ششم حداکثر بعد یکی دو روز اوضاع به حالت عادی برمیگرده. پس الکی کشش ندین. نبش قبر خاطرات و ناراحتی ها رو نکنین. یه جوری رفتار کنین انگار یکی دو روز قبل اصلا تو زندگیتون نبوده. هی سعی نکنین مسئله های گذشته رو حل کنین. بعضی معادله ها حل شدنی نیست. فقط باید فراموشش کرد.

 

میدونم که خیلی زود میبینین مسئله ای که اینقدر به خاطرش حرص و جوش میخوردین چقد مسخره و بی اهمیت بوده. فقط زمان بدین به خودتون!