32 - بچه های پر قهر و پرخشم

نویسنده : زهرا رستگار

یکی از شایع ترین رفتارهای کودکان قهر کردن است. بچه ها عموماً به دلیل ناامنی، ترس های مبهم، نداشتن توانایی های کلامی و جسمی و نداشتن کنترل بر احساسات خود قهر می کنند.

 

یکی از شایع ترین رفتارهای کودکان قهر کردن است. بچه ها عموماً به دلیل ناامنی، ترس های مبهم، نداشتن توانایی های کلامی و جسمی و نداشتن کنترل بر احساسات خود قهر می کنند.

قهر بین افرادی که دلبستگی عاطفی به هم دارند، مرز صمیمیت را خدشه دار می کند اما کودک بیشتر برای برآوردن خواسته هایش از قهر استفاده می کند و چنانچه والدین واکنش مناسبی به کودک نشان ندهند، به این کار عادت می کند.

در برخورد با رفتارهای منفی کودک می توان از چند روش مانند زمان سکوت، محرومیت، اصلاح جبرانی، محرومیت از امتیازها و نادیده گرفتن استفاده کرد که در برخورد با قهر بهترین روش، همین نادیده گرفتن است.

وقتی کودک با قهر کردن قصد باج گیری، جلب توجه افراطی و برآوردن خواسته اش را دارد والدین باید رفتار وی را نادیده بگیرند.

کودکی که با قهر کردن جلب توجه می کند و والدین با تصور این که کودک کمبود توجه دارد، به او بیش از حد توجه نشان می دهند، در طول زمان سطح توقع او را بالا می برند و کودک همواره نیازمند توجه و محبت باقی می ماند.

بنابراین حتی در ابراز محبت نباید افراط کرد زیرا محبت افراطی همچون کمبود ابراز محبت به کودک، استرس های شدیدی به او وارد می کند.

نادیده گرفتن، یک شیوه ساده و در عین حال دشوار برای رفع رفتارهای نادرست کودک است. دراین روش والدین باید ارتباط چشمی با کودک را قطع و در عین حال ارتباط لمسی را حفظ کنند.

این روش باید موقتی باشد و حتماً یک شیوه ارتباطی قطع شود نه تمام شیوه های ارتباطی زیرا اگر ارتباط چشمی، کلامی و لمسی را با کودک قطع کنیم، در واقع ما قهر کرده ایم.