69 - بهترین رسانه اما برای دشمن!

نویسنده : زهرا رستگار

با توهین به مقدسات و دیگر رسانه‌ها، چگونه باید مواجهه پیدا کرد؟ // حجت‌الاسلام شهاب مرادی// در این مطلب به معظل توهین و هتاکی به اهل بیت (علیهم السلام) و عکس‌العمل بد نیروهای مؤمن اشاره شده است. عکس‌العملی که بیشتر سبب ترویج اهانت‌ها می‌شود. متن زیر نگاهی هم به راهکارهای مقابله با معضلات فضای مجازی [

بهترین رسانه اما برای دشمن!

با توهین به مقدسات و دیگر رسانه‌ها، چگونه باید مواجهه پیدا کرد؟

// حجت‌الاسلام شهاب مرادی//
در این مطلب به معظل توهین و هتاکی به اهل بیت (علیهم السلام) و عکس‌العمل بد نیروهای مؤمن اشاره شده است. عکس‌العملی که بیشتر سبب ترویج اهانت‌ها می‌شود. متن زیر نگاهی هم به راهکارهای مقابله با معضلات فضای مجازی از این دست دارد.

شاید اولین باری که یک دانشجو لینکی را برایم ایمیل کرد تا آتش شور انقلابی‌ام را شعله‌ور کند و مرا به واکنش وادار کند، خیلی نگذشته بود که دیدم ایمیل‌های گروهی دست به دست می‌چرخد و لحظه به لحظه دامنه‌ی مخاطبش افزوده می‌شود؛ ایمیلی که حکایت از توهین یک هتاکِ بی‌دین، به یکی از مقدسات در یک صفحه از بیکرانه‌ی اینترنت می‌کرد و تشویق برخی از جوانان پاک و مومن که جوًیی احساسی و عاطفی در دفاع از مقدسات در فضای مجازی به‌خصوص در فیس‌بوک به راه انداخته بودند و به تدریج خبرش با به به و چَه چَه در وبلاگ‌ها و سایت‌ها منتشر شد.   با دیدن این اتفاقات نگران‌تر می‌شدم چون معلوم بود که این فضا و یادآوری و تکرار توهین و دفاع مستقیم! و دامن زدن به ماجرا یعنی زمینه‌ای برای تکثیر و تشدید توهین‌ها و تغییر روش‌های ملحدان و بیماران سخت روانی که فزادهم الله مرضا. این نکته را نمی‌خواستم اینجا و یا در تلویزیون و منابر به صورت عمومی بگویم لذا در کلاس‌هایم نظرم را همان موقع گفتم و اجمالا مخالفتم را بیان کردم اما ظاهرا ناچاریم این تذکر لازم و ضروری را به صورت عمومی بیان کنیم.  این که مُد شده؛ هر کس از جدیدترین بیانات یک دیوانه‌ی بی‌خرد، زودتر اطلاع داشته باشد، از سایرین، مومن‌تر و انقلابی‌تر است، از‌یک‌سو، مومنین را در مسابقه زودتر باخبرشدن و سریع اعلام کردن موارد مشابه می‌اندازد و از سویی بهترین فرصت و قوی‌ترین رسانه ی رایگان را برای چهره شدن و جهانی شدن یک دیوانه مهیا می‌کند.
وقتی اروپا تمام ظرفیت تبلیغی خود را پای دفاع از یک زن بدکاره‌ی قاتل می‌آورد، پس جا برای چند دیوانه‌ی بی‌دین هم هست!… البته اگر ما دست به دست هم دهیم و نام او را بر سر زبان ها بیاندازیم و به سرعت از یک ناشناسِ بیمار ــ تاکید می‌کنم ــ یک چهره‌ی معروفِ مخالف جمهوری اسلامی و مخالف شیعه بسازیم. و چالشی به چالش‌هایمان اضافه کنیم. در زمان تهدید آن کشیش دیوانه امریکایی در برنامه زنده این شب‌ها نظرم را بیان کردم؛ و درخواست کردم از رسانه ملی و کارشناسان که «نام این فرد را نیاورید. او را عَلَم و معروف جلوه ندهید ــ چون معروف نیست ــ و آدرس کلیسای کوچک او را ندهید. چون تمام این بازی موهن را درآورده فقط برای دیده شدن و کسب امتیاز در امریکا و غرب. او را تحقیر کنید و از دانستن نامش یا فامیلی او تجاهل کنید! برای او گزارش خبری نسازید.» اما شهوتِ عجیب و غریب «خود برتر» جلوه دادن و خود را آشنا به ۷ میلیارد سکنه زمین نشان دادن، در بسیاری از چهره ها هست و به مدد همین گوگلِ کذا و کذا تمام جزییاتی که خودشان می‌خواهند، را فرد به دست می‌آورد و با مباهات بیان می‌کند و خلق الله هم می‌گویند به به چقدر این فلانی دشمن شناس است. واقعا باید از این بی‌تدبیری‌ها احساس خطر کرد.  کسی انکار نمی‌کند «دفاع نادرست و روش‌های ناصحیح و هیجانی» راه کاری مناسب و مدبرانه ای برای مقابله نیست اما مشکل اینجاست که از کجا معلوم که این روش درست است یا آن روش؟ و ظاهرا فقط چاره آزمون و خطاست! و متاسفانه هزینه‌ی این آزمون و خطاها را که قابل محاسبه هم نیست، کسی به عهده نمی‌گیرد و اگر به عهده بگیرد آیا قابل جبران است؟  متحیرم که چرا همه سربازان این خط «آتش به اختیار» عمل می‌کنند و از دیگران انتظار پیروی و تایید و همراهی دارند مگر اهالی این جبهه با فرمانده‌ی خود قطع ارتباط‌اند؟! اگر گروهی از لشکر توحید از فرمانده خود و سلسله مراتب فرماندهی انتظار تبعیت و همراهی داشته باشند سابقه تاریخی ما آنها را نهروانی می‌نامد، نه شُرطَةُ الخَمیس!
چرا این نوع واکنش‌های ناصحیح تقبیح نمی شود؟! آیا این روش‌ها مثلا همین اطلاع رسانی های سایت‌های تحلیلی خبری یا ایمیل های گروهی فوری و یا همین دهه گرفتن های اینترنتی در کنترل این موارد تاثیر داشته؟؟

جسارتاً پیشنهاد می کنم:
/۱/خوب است ماده ۵۱۳ قانون مجازات اسلامی را بخوانید: [هرکس به مقدسات اسلام و یا هر یک از انبیاء عظام یا ائمه طاهرین (ع) یا حضرت صدیقه طاهره (س) اهانت نماید اگر مشمول حکم ساب النبی باشد اعدام می شود و در غیر این صورت به حبس از یک تا پنج سال محکوم خواهد شد.] و فهرست محتوای مجرمانه؛ موضوع ماده ۲۱ قانون جرایم رایانه‌ای را هم ببینید. همه‌ی تمهیدات قانونی برای کنترل و مدیریت این موارد در قانون پیش‌بینی شده فقط باید سطح انتظار و توقع اجتماعی از دستگاه‌های نظارتی و قضایی ارتقاء پیدا کند.
/۲/اگر کسی برای شما ارسال کرد از مراجعه و دیدن لینک آن مطلب خودداری کنید حتی اگر دوست صمیمی شما برایتان نوشته باشد : «ببین چه توهین‌هایی کرده و یا حتی چه شبهاتی وارد می‌کنند» جدا خودداری کنید. جنگ کلیک‌ها و امتیارات فیس‌بوکی و الِکسایی و… است و کسب رنکینگ های مجازی و سیاسی ــ اجتماعی پیاده نظام صف دشمن است!
/۳/اگر این نوع موارد را که کم نیستند درجایی دیدید آدرس مطلب آن را برای دوستان‌تان ارسال نکنید.
/۴/ و حتما آدرس آن صفحه را جهت پیگیری و اقدام قضایی خردمندانه و دور از هیاهو به مراجع قانونی از طریق این لینک گزارش کنید و بدانید که بعد از آن هیچ مسئولیتی در قبال اطلاع رسانی ندارید!
/۵/ اگر در جمع خانواده و دوستان در این خصوص صحبت شد، تجاهل و تغافل کنید و با ذکر تبری از دشمنان اسلام و بی اهمیت دانستن این اتفاقات، محترمانه درخواست کنید موضوع گفت‌وگو عوض شود.
/۶/ فراموش نکنیم انتشار این نوع اخبار از مصادیق اشاعه فحشاست و معصیت است.
/۷/ هرچند همه‌ی دلایلم را بیان نکردم اما از شما درخواست می‌کنم دراین‌باره دقیق‌تر تامل و تفکر کنید.
/۸/ مراقب سلامت روح لطیف و پاک خودتان باشید و اگر چنین مواردی را دیده اید یا خوانده‌اید، خود را دلداری بدهید که هرچند خدا همیشه دشمن داشته و دارد اما الاسلام یَعلو و لا یُعلی علیه و بدانید که سال‌ها و قرن‌ها بدترین جسارت‌ها به انبیاء و ائمه سلام الله علیهم اجمعین شد اما اسلام زنده است و رو به گسترش و توسعه. چه جسارتی بالاتر از شهادت امام حسین و اسارت اهل بیتش اما ببینید این اسلام و امام حسین است که زنده است و حیات بخش!

چند نکته کوتاه و بدون شرح در مورد زمینه‌های بروز این نوع رفتارها:
– نقش اختلالات حاد روانی در این گونه رفتارهای هنجارشکن باید جدی‌تر تلقی شود. ارتباط روشن برخی اختلالات سایکوتیک با برخی معضلات سیاسی ــ اجتماعی و اجتماعی ــ فرهنگی را نمی شود انکار کرد و لزوم توجه و بررسی موضوع از ناحیه نظام خیلی ضروری به نظر می‌رسد. تا همه با هم بتوانیم با تحلیلی روشن و غیر ژورنالیستی از زمینه‌های بروز این نوع رفتارهای خشم‌آلودِ ملحدانه به مدیریت زمینه‌های بروز آن بپردازند.
– توجه و اهمیت دادن به «تشخیص، درمان و مراقبت» از بیماران حاد روانی مسئله مهمی است. و این مسئله پیش از آن که به حوزه سلامت و درمان مربوط شود حوزه مسائل اجتماعی و فرهنگی را درگیر می‌کند. هیچ می‌دانید در تهران تخت خالی در بیمارستان‌های روانی به سختی پیدا می شود و برخی روانپزشک‌ها ــ از جمله همکارانم در زندگی بهترــ برای بستری کردن یک بیمار اورژانس چند روزی تا دوهفته باید معطل باشند. این شرح حال بیمارانی سایکوتیکی است که خود یا خانواده آنها برای درمان اقدام می کنند.  ــ تاثیر کش مکش‌های والدین و اختلافات ادامه‌دار خانوادگی در بروز رفتارهای ناهنجار ریز و درشت موثر است.
ــ قبلا هم ابراز نگرانی کردم که باید برای حفظ سلامت روانی کودکانمان و سلامت و تعادل هیجانی جوانان تدابیری علمی و عملیاتی طراحی کرد؛ تدابیری غیر فضایی، خداپسندانه و غیر تبلیغاتی.

از این حرفها بگذریم؛ اجازه بدهید دو نکته ساده هیئتی عرض کنم:
الف) شما روضه‌ی ماهیانه دارید؟ مجالسی که در قدیم خیلی رایج بود و یک روحانی در کمتر از یک ساعت، چند مسئله شرعی و اعتقادی را بیان می کرد با کمی موعظه و خودش یا یک مداح با ذکر توسل، روضه ای می‌خواند و چشم‌ها تر می‌شد و امن یجیب و دعا و جلسه با یک چای ساده تمام می‌شد. نه لازم بود مداح و سخنران کشوری باشند و مشهور و نه لازم بود برای جلسه تدارکات پیچیده و سختی در نظر گرفت؛ فقط یک اعلام ساده به در و همسایه و فامیل که ما مثلا سوم ماه قمری ساعت ۶ بعداز ظهر روضه داریم.  به این نوع جلسات بسیار نیازمندیم. مخالف جلسات عمومی گسترده نیستم اما تاثیر این نوع مجالس روضه‌ی خانگی را بسیار بیشتر از مجالس چند ده هزار نفری می‌دانم و هر دو را لازم. اگر چنین رسمی ندارید امتحان کنید.
ب) هیئت هفتگی چطور دارید؟ مثلا ما از زمانی که با دوستانمون ـ که امروز اغلب روحانی هستندــ هیئت متوسلین به حضرت امام هادی علیه‌السلام را در دهه ۶۰ ــ دهه دوم زندگی‌مان ــ تاسیس کردیم، همه خانوادگی تعلق خاطر و عشقی به آن داریم و نذر و نیازها و توسلات‌مان اغلب درآن جاست.