زن و مرد هر دو به یکسان مدیریت کنند .

 زن مدیر باشد

مرد مدیر باشد

در مورد نوع اول ، مدیریت امکان پذیر نیست، زیرا مدیریت مشترک در حقیقت بدون مدیریت و ریاست است و مشکلات ناشی از فقدان مدیر و تصمیم گیرنده را بدنبال دارد و در مورد خانواده ، این مسئله به انحلال خانواده منتهی می شود.

در مورد دوم ،یعنی زن مدیر باشد ،این امر با فطرت زن مغایرت دارد ،خانم کلیودالسون روانشناس در مورد روحیه زن این گونه می گوید :«تمام زنها علاقه مندند که تحت نظر شخص دیگر کار کنند و به طور خلاصه از مرئوس بودن و تحت نظر رئیس کار کردن بیشتر خوششان می آید »

البته بنده با این نظریه که همه ی زنها چنین سلطه ای را قبول دارند ، مخالفم. زیرا بعضی از زن ها از پذیرش چنین سلطه ای اکراه دارند ، لذا بهتر بود که خانم کلیودالسون می گفت: اکثر خانم ها …

و همچنین خانم مارابل مورگان روانشناس و مشاور خانواده در مورد ریاست مرد و مرئوس بودن زن این گونه بیان می کند : «مرد و زن ،هر چند از لحاظ و ضعیت یکسان هستند ،اما از حیث وظیفه و کارکرد با یکدیگر تفاوت دارند . خداوند مقرر داشت که مرد رئیس و زنش معاون و نایب او باشد. هر سازمانی یک رئیس دارد ، و واحد خانواده نیز از این قاعده مستثنی نیست. هیچ راهی وجود ندارد که شما این ترتیب را تغییر دهید ! بعضی مواقع خانواده ها تلاش کرده اند که این ترتیب را معکوس کنند و یک زن را بعنوان رئیس خانواده انتخاب کرده اند و اکثراً نتیجه مطلوبی نگرفته اند. وقتی به شوهرتان امکان می دهید که رئیس خانواده باشد ،کار درستی انجام می دهید »

پیامبر اسلام (ص) فرموده اند :

اَلرَّجُلُ سَیدُ اَهلِهِ وَالمَرأَةُ سَیدَةُ بِیتِها

مرد سید و بزرگ خانواده اش ، و زن سیده و بزرگ خانه است.

در حدیث فوق پیامبر (ص) تقسیم کار کرده است ، مرد را مسئول اعضای خانواده دانسته و چون زن از خلاقیت و ظرافت زنانه برخوردار می باشد ، مسئولیت کارهای داخلی منزل را به او محول نموده است، این تقسیم وظیفه با توجه به فطرت و ظرفیت زن می باشد . و از طرفی به دلیل وجود خصوصیاتی در مرد از قبیل: ترجیح قدرت تفکر او بر عاطفه و احساسات(به عکس زن که از عواطف سرشار و بیشتری بهرمند است ) و داشتن بنیه و نیروی جسمی بیشتر ،به علاوه تعهد او در برابر زن و فرزندان نسبت به پرداختن هزینه های زندگی و پرداخت مهر و تامین زندگی آبرومندانه همسر و فرزند ، این حق را به او می دهد که وظیفه سرپرستی خانواده را بر عهده گیرد. (البته ممکن است زنانی در جهات فوق بر شوهران خود امتیاز داشته باشند ، ولی مکرراً گفته ایم که قوانین به تک تک افراد و نفرات نظر ندارد و بیانگر مسائل کلی می باشد.)این نوع مدیریت به آن معنی نیست که زن حق هیچ گونه رأی و اظهار نظر ندارد ، بلکه مدیر خانه هم مانند هر مؤسسه و سازمانی باید از نظرات زیر دستان بهره ببرد و با آنها ( در مواردی که مربوط به اعضای خانواده می شود ) مشورت کند ، البته در پایان گفتگو مدیر تصمیم نهایی را می گیرد ، و در این تصمیم گیری باید مصلحت و حقوق همگی را رعایت کند و در صورتی که حقی از آنها را ضایع نماید ، در مقابل خالق آنها مسؤول می باشد.

گاهی اوقات افراد ناآگاه و یا مغرض بین زنان مسلمان القای منفی می کنند که قبول ریاست مرد، مساوی با بندگی است و یا قبول مرد سالاری است ؛و بعنوان احقای حق زنان ، آنها را در مقابل شوهران خود قرار می دهند که عموماً موجب از هم پاشیدگی کانون مقدس خانواده می شود .

اساساً هر زن و مردی باید بدانند که سپردن این وظیفه ( رهبری خانواده ) به مردان ، نه دلیل بالاتر بودن شخصیت انسانی آنان است و نه سبب امتیاز آنها در جهان دیگر ، زیرا امتیاز در جهان دیگر صرفاً بستگی به تقوا و پرهیزگاری دارد. همانطور که شخصیت انسانی یک معاون ،ممکن است  از یک رئیس در جنبه های مختلف بیشتر باشد ، اما رئیس برای سرپرستی کاری که به او واگذار شده ، از معاون شایسته تر است

بنابراین خانواده ای موفق ، خانواده ای است که رهبری آن بر عهده مرد بوده ، و مرد نیز در تصمیم گیری امور از مشورت با دیگر اعضاء خانواده استفاده نماید. بنابراین ما با مرد سالاری استبدادی و زن سالاری مخالفیم.