تفريح مجردي فقط با رضايت همسر
تفريح کردن براي آدميزاد حکم بنزين براي خودرو را دارد، يعني همان اندازه که بنزين براي خودرو ضروري است و باعث تحرک آن مي شود، تفريح هم باعث افزايش نشاط مي شود و ادامه زندگي را براي انسان دلپذيرتر مي کند اما تفريحات و علاقه مند ي همه آدم ها يک جور نيست به ويژه زن و شوهر که طبيعي است هريک به تفريح خاصي علاقه داشته باشند. مثلاً آقا دوست دارد به کوه برود و خانم علاقه مند است کمي در پارک شهر قدم بزند، اين جاست که موضوعي به نام «تفريح مجردي» وارد زندگي مشترک مي شود، حالا اين تفريح خوب است يا بد؟ نحوه برخورد با اين نوع تفريح چگونه بايد باشد؟ و آيا اصلاً زن و مرد بعد از ازدواج مي توانند تفريح مجردي داشته باشند يا خير؟ اين‌ها از جمله سوالاتي است که هميشه دغدغه ذهني بسياري از زوج‌هاي جوان بوده است دکتر حميدرضا فلاح مدرس دانشگاه سن ژوزف بيروت و دانشگاه شهيد بهشتي به اين سوالات پاسخ داده است که بخش هايي از آن را در ادامه مي خوانيد:
اول همسر بعد دوستان
طبق دستورات دين اسلام، شادکردن ديگران امري بسيار مهم و پسنديده محسوب مي شود که پاداش معنوي بزرگي دارد. در ميان روايت هاي اسلامي اين مورد تحت عنوان «ادخال السرور» يعني شادکردن دل ديگران مطرح شده و شادکردن همسر در هنگام تفريح به عنوان يکي از موارد مورد تاکيد در اين حوزه دسته بندي شده؛ چرا که همسر شريک زندگي است و تفريح با او بر هر تفريح و گردش ديگري ارجحيت دارد. به عبارت ديگر ترجيح دادن همسر بر دوستان يکي از موارد بسيار مهم در زندگي زناشويي به حساب مي آيد و از آنجا که تفريح کردن از اين قاعده مستثني نيست بنابراين لازم است هريک از زوجين در تفريح و گردش، همسر خود را بر دوستان و اقوام ترجيح دهد. تاکيدهاي بسيار پيامبر گرامي اسلام (ص) و ائمه اطهار(ع) در خصوص شادکردن دل همسر و تفريح با او نشان دهنده اهميت اين موضوع است؛ به طوري که در کتاب «احياء العلوم» نوشته شده است: «کان النبي افکه الناس مع نسائه/ پيامبر (ص) شادترين و خوشروترين مردم با همسرانش بود.» براساس اين روايت مي توان نتيجه گرفت که آن حضرت بيشتر از هر شخص ديگري نسبت به تفريح کردن با همسران خود اهميت قائل بود و برنامه هاي تفريحي زيادي براي رفع خستگي هاي روحي و رواني همسران خود داشت. بدين ترتيب بود که نيازهاي روحي و رواني همسران حضرت به اين صورت تامين مي شد و خستگي هاي ناشي از خانه داري و رسيدگي به امور فرزندان از بين مي رفت.
تفريح کردن با رضايت همسر
تصور کنيد مرد خانواده قرار است يک روز در هفته را همراه با دوستانش به بازي فوتبال برود و همان روز چند خانواده از اقوام تصميم گرفته اند به پارک بروند. در اين شرايط ميان آقا و خانم اختلاف نظر ايجاد مي شود که همراه اقوام به پارک بروند يا اين که خانم در خانه تنها بماند و آقا با دوستانش فوتبال بازي کند. رفتن به پارک منجر مي شود زمينه اي براي تفريح هر دو ايجاد شود اما اگر قرار باشد خانم در خانه بماند و آقا دنبال بازي فوتبال برود، در واقع حقي از خانم سلب شده است هرچند که مناسب است هر تصميمي در اين گونه موارد با رضايت طرفين اتخاذ شود اما خوب است اين رضايت به کسي تحميل نشود. در عين حال بايد توجه داشت که تفريح کردن همراه با همسر و خانواده، نوعي احترام به حقوق آنها محسوب مي شود و لازم است در تفريح کردن هم مانند ديگر نکات زندگي، مواردي رعايت شود. يکي از اين موارد خوش اخلاقي در تفريح است. در اين مثال لازم است آقاي خانواده به دليل لغو کردن برنامه تفريح فوتبال، با خانواده بدخلقي نکند و تفريح را به کام آنها تلخ نکند. درچنين شرايطي حفظ احترام به همسر و خوبي کردن به خانواده در حين تفريح باعث دل‌گرم شدن همسران نسبت به زندگي مشترک مي شود. در اين خصوص در حديثي از اميرالمومنين (ع) در کتاب «غررالحکم» آمده است: «افعلوا الخير مااستطعتم فخير من الخير فاعله / تا مي توانيد خوبي کنيد زيرا بهتر از خوبي کسي است که خوبي مي کند. چيزي بهتر از خوبي وجود ندارد مگر پاداش آن».حال اين شرايط را در نظر بگيريد که مردي براي پايدار ماندن اساس خانواده اش، با بعضي تفريحات سالم مجردي و ميهماني هاي دوستانه همسرش موافقت مي کند و با بدخلقي باعث ناراحت شدن او نمي شود يا خانمي به علايق همسرش احترام مي گذارد و از اين که او با دوستانش به بازي فوتبال برود مخالفت نمي کند. آيا اساس چنين خانواده اي مستحکم تر از حالتي نمي شود که زن و شوهر به علايق و تفريحات يکديگر توجهي ندارند؟ آيا آرام نگه داشتن فضاي خانه و دلگرمي اعضا به اين نمي ارزد که زن و مرد حساسيت ها و دلخوري هاي احتمالي را کنار بگذارند و گاهي از اين که همسرشان با دوستانش به تفريحات سالم برود استقبال کنند؟
هرچه براي خودت مي پسندي
يکي از موارد بسيار مهم در روابط ميان زن و شوهر اين است که هريک از زوجين همان طور که براي تفريحات خودش ارزش قائل است و دوست دارد با دوستان و آشنايان خود به تفريح و گردش برود، به همان اندازه اين حق را براي همسرش هم قائل باشد و با تفريح کردن او با دوستان و خانواده‌اش مخالفت نکند. اين نکته درباره خانم ها هم صدق مي کند. يعني خانمي که دوست ندارد شوهرش روز آخر هفته را با دوستانش بگذراند، خودش هم بايد چنين رفتار کند و روز تعطيل را صرف گردش با دوستان و آشنايان نکند.