اگر زیاده روی ها غیرعادی و نامتعارف نباشد ، بستگی به جسم فرد ، داشتن آرامش و تغذیه فرد دارد . اگر زیاده روی برای این شرایط باشد این اختلال نیست . اما در این مورد باز توصیه به اعتدال داریم . در روایات داریم که زیاده روی در ارتباطات غریزی ، باعث ضعف اعصاب ، فرسودگی قوای جسمانی و باعث پیری زودرس می شود. فرموده اند : کارائی عقل را کاهش می دهد ، حافظه را کم می کند ، باعث کاهش بینایی ،تاری دید و تضعیف نطفه می شود . اهل فن به این نتیجه رسیده اند که در مواردی باعث ناباروری و ناتوانایی جنسی می شود . امیرالمومنین فرمودند : کسی که می خواهد عمر طولانی داشته باشد در ارتباط غریزی با همسرش زیاده روی نکند . مرحوم بوعلی سینا می گوید : به ازای هر بار که مرد به همسرش نزدیک می شود میخی را بر تابوت خودش می کوبد . پس این ارتباط باید تعدیل بشود . اگر انسان در این امر زیاده روی بکند اشباع می شود و دیگر از ارتباط لذتی نمی برد. اگر شما مدتی لذیذ ترین غذا را پشت سرهم بخورید، از آن غذا بدتان می آید . ما باید سعی کنیم که این تشنگی را حفظ کنیم . یک وقت زیاده روی ها خیلی غیر عقلانی است و طبیعی نیست . مثلا اینکه مرد روزی چند بار از همسرش این تقاضا را داشته باشد . این غیر عادی است و یک اختلال است . ممکن است که این اختلال هورمونی و پرکاری آن باشد ، در این صورت باید به متخصص غدد مراجعه بشود . در مواردی این زیاده روی هست و مرد با همسرش بیش از حد تنوع طلب است و فشار در تکلم دارد و چشم چران است و خیلی تنوع طلب است و می خواهد با خانمهای دیگر ارتباط برقرار بکند و این مسئله بر زندگی اش حاکم شده است ، اگر چنین چیزی باشد این یک اختلال روانپزشکی است و می تواند نشانه ای افسردی دو قطبی یا اختلال شخصیتی مرزی یا بیماری پارافیلیا باشد . در این مورد باید به روانپزشک مراجعه بشود . این افراد خودشان رنج می برند و تحت فشار هستند و مجبور به این رفتارها می شوند. این بیماری ها قابل درمان است .