بچه ها آینه ی تمام نمای ما هستند. این ویژگی و خصوصیات شماست که در او متجلی شده. شما باید روی خودتان کار کنید و در رفتارهای خود تجدید نظر نمائید. به هیچ عنوان نمی توانید مغرور بودن را به فرزند خود نسبت دهید.
رفتار بچه ها در این سن و سال محصول واکنش ما نسبت به آنها است و نه چیز دیگری؛ وقتی یک رفتاری از بچه سر می زند نوع برخوردی که با آن رفتار می شود تعیین می کند که آن رفتار ادامه پیدا کند، تشدید شود یا کاهش پیدا کند.. لجبازی یا منفی گرایی در کودکان گاهی بدلیل جلب توجه بزرگترها صورت می گیرد. توجه بیش از حد به برخی رفتارها باعث می شود کودک آن رفتارها را زیادتر انجام دهد بنابراین برای کاهش این لجبازی ها باید به رفتارهای منفی کودک کمتر توجه و اعتنا کنید و به جای آن رفتارهای مطلوب و مورد پسند او را بیشتر مد نظر قرار دهید. اگر کودک بتواند از طریق رفتارهای مطلوب توجه شما را جلب کند، دیگر نیازی نمی بیند که رفتارهای ناهنجار را انجام دهد.
در خصوص نکات تربیتی که منجر به آرامش ورفتار صحیح فرزندتان می شود چند نکته را متذکر می شویم که امید است مفید واقع شود:
1. کودکان از این سنین خود را محور و مرکز توجه می بینند و از دیگران همیشه انتظار و توقع توجه و محبت را دارند و اگر این توجه را دریافت نکنند یا والدین رسیدگی افراطی داشته باشند بچه به این باور می رسد که با رفتارهایی می تواند به خواسته اش یعنی توجه برسد و این رفتارها در بچه ها متفاوت است مثلاً پرخاشگری، ناسزا گویی، پرتاب اشیاء، لجبازی و نافرمانی و بالاخره هر رفتاری که متعاقب آن بکن و نکن دریافت کنند.پس قبل از اینکه فرزندتان به این رفتارها متوسل شود باید توجه لازم را به او بکنید.
2. برای درخواست های منطقی و نیازهای واقعی وی توجه، حمایت و رسیدگی را داشته باشید اما نه به شکل افراطی که بچه را متوقع بار بیاورید و در خصوص خواسته های غیر منطقی تحت هیچ شرایطی زیر بار نروید شما به عنوان والد باید در کنار محبت و صمیمیتی که با فرزندتان دارید قاطعیت و جدیت را در دستورات خود داشته باشید.
3. شما و پدر بایستی در دستوارت و پیروی از آنها هم جهت و هم سوی با هم رفتار کنید یعنی کودک دچار تضاد و دوگانگی نشود که یکی از والدین سخت گیر باشد و دیگری سهل گیر.
4. برای اوقات فراغت کودکتان برنامه ریزی کنید. مثلأ داشتن کلاس متفرقه ای همچون کلاس قرآن، نقاشی یا سفالگری که کودک نه به صورت آکادمیک و کلاسیک ولی با بازی و سرگرمی بتواند خلاقیت خود را پرورش دهد.
5. توجه داشته باشید اگر شما یک والد پرخاشگر باشید، کودک نیز به تبعیت از شما پرخاشگری را فرا می گیرد که با جیغ و داد سر دیگران خواسته اش را عملی سازد، بنابراین وقتی عصبی هستید اصلاً با کودکتان صحبت نکنید و بگذارید آرامش بر رفتارتان حاکم شود و بعد تصمیم گیری نمائید.
6. رفتار اشتباه کودک را با چرایی زیر سوال نبرید. سعی کنید در کنارش بنشینید و نوازشش کرده و بعد از او بخواهید تعریف کند که چه اتفاقی افتاده، بدین شکل اعتماد کودک را جلب کرده اید و کودک بدون دلواپستی از دعوا و کتک زدن، اتفاقی که افتاده را شرح می دهد و به دنبال مخفی و پنهانکاری نیز نخواهد بود.
7. اگر پرخاشگری کرد پاسخگوی پرخاشگری او نباشید یعنی توجه شما به رفتار پرخاشگرانه اش بر شدت رفتار می افزاید شما خود را به ندیدن و نشنیدن بزنید ولی با جملاتی حواس او را به کار دیگری معطوف کنید.
8. بهترین شیوه تنبیه، محرومیت است از آنچه که دوست دارد.
9. به رفتارهای خوب او بیشتر توجه کنید با او بیشتر بازی کنید بازی های مطابق میلش، تلاش کنید زبان او را متوجه شوید و با زبان خودش با او حرف بزنید کمتر او را امر و نهی کنید کمتر حساسیت نشان بدهید با صبر و پایداری شما امید است فرزندتان احساس آرامش کند. شما برای بالا بردن سطح دانش و آگاهی خود در زمینه تربیت کودک از راهنمایی مشاورین خانواده و کتاب های مربوطه استفاده کنید مطالعة دو کتاب چگونه با کودکم رفتار کنم از گاربر و به بچه ها گفتن و از بچه ها شنیدن از مازلیش و فابر را که راهنمای کاربردی مهارتهای ارتباطی والدین و فرزندان است را به شما توصیه می کنیم.مشاوره وتغییر رفتارهای خودتان را فراموش نکید.