یه پسر 4ساله دارم که تا تهدیدش نکنم که فلان چیز نمیخرم یا فلان کار برات نمیکنم تو کارها کمک نمیکنه

Question

سلام یه پسر 4ساله دارم که تا تهدیدش نکنم که فلان چیز نمیخرم یا فلان کار برات نمیکنم تو کارها کمک نمیکنه مثلا تو جمع کردن اسباب بازی هاش یا ظرف چیزی که خورده اگه تهدیدش نکنم میگه به شرطی اینکار میکنم که مثلا برام فلان کار بکنی در کل باید یا تهدیدی بشه یا باج بگیره تا کاری بکنه به نظرتون چطور باهاش برخورد کنم که از سرش بیفته

Answer 1

روانشناسان راههای زیادی برای درمان ترس کودک ارائه داده اند،اما در همه روشها باید از عجله و شتاب زدگی دوری کرد.

 

ـ شتابزدگی در درمان ترس کودک نه تنها تاثیر مثبتی ندارد بلکه باعث می شود تا اضطراب و ترس وی را افزایش دهید.

 

ـ هیچ وقت کودکتان را بابت ترسی که دارد،تحقیر و سرزنش نکنید،هر چند که این ترس از نظر بزرگترها بی دلیل و نامعقول باشد ولی خود کودک چنین احساسی ندارد پس او را مورد تمسخر قرار ندهید.

 

ـ سعی کنید دلیل ترس را یافته و آن را مرتفع کنید حتی اگر کودک تحت نظر روانپزشکش در حال طی مراحل درمان باشد تا زمانی که علل ترس در اطراف او وجود داشته باشد فرآیند درمان بی نتیجه خواهد بود.

آموزش نظم به فرزندان

نظم و ترتیب از امور بسیار مهم در زندگی فردی و اجتماعی است و باید آن را از سنین سه یا چهار سالگی به کودکان آموزش داد . نظم و انضباط باید هم در رفتارهای کودک ، تحصیل و کارهای روزمره ی او وجود داشته باشد و هم در فکر و اندیشه و احساسات و عواطف او.

کودک

روش های مختلف خانواده ها برای عادت دادن کودک به انضباط

در برخی خانواده ها کودکان تحت اوامر سخت و انضباط شدید هستند . برخی دیگر روش تربیتی مورد نظر خود را با شک و تردید به کار می برند . برخی خانواده ها به کودکشان آزادی مطلق می دهند . عده ای از والدین و مربیان هم روش اعتدال را پیش می گیرند و با توجه به شخصیت و توانایی های کودک به برخی از خواسته های او جواب مثبت و به برخی دیگر جواب منفی می دهند.

 
علل مختلف عدم موفقیت والدین در اجرای نظم

** ضعف روش تربیتی و آموزش ندادن به کودک

** ضعف مقررات انضباطی در خانه

** واگذاری مسوولیت سنگین و فوق توانایی بر عهده ی کودک

** الگوی نامناسب : والدین بی انضباط ، الگوی نامناسبی برای کودک خواهند بود .

** غیبت های طولانی از خانه و مشغله ی زیاد آنها ، باعث عدم کنترل دقیق اجرای مقررات خانه می شود .

** گاهی والدین بدون آن که به علت و انگیزه ی کودک توجه کنند ، از اعمال نامعقول او جلوگیری می کنند و هرگز در پی یافتن علل برنمی آیند . اغلب خانواده ها مقررات خود را با عصبانیت و تهدید ومشاجره به کودک یادآور می شوند و برای برقراری نظم از روش اعمال زور استفاده می کنند . بعضی از والدین زمانی که هنوز از نظر جسمی و روحی آمادگی پذیرش بعضی از محدودیت ها و تعهدات در رعایت برخی قوانین را نیافته مقررات انضباطی خود را بر او حکم فرما می سازند .

** عده ای از والدین از عواطف و احساسات کودک برای برقراری نظم سوء استفاده می کنند .

** برخی والدین کودک را توجیه کننده دوام زندگی زناشویی خود یا علتی برای ادامه ی حیات خود می دانند و سعی دارند کاری نکنند که محبت او را از دست بدهند و جرات ندارند چیزی را از کودک دریغ کنند .

 
تاثیرات بی نظمی در زندگی کودک

کودک نامنظم غالبا در سازگاری با محیط کندتر از کودکان دیگر است . عصبانی و زود رنج است و در انجام هر کاری سست و بی اراده است و کارها را نیمه کاره رها می کند و اغلب عجول و هیجانی است .
نکاتی که باید دربرقراری نظم و تربیت رعایت شود

** مقررات را طوری برقرارکنید که احترام شما و کودکتان ، هردو محفوظ بماند .

** مقررات یا محدودیتی که برقرار می کنید نباید به خاطر هوس یا دلخواه شما باشد ، بلکه باید مبتنی براصول تربیتی و سازنده ی شخصیت کودک باشد .

** مقررات را نباید توام با خشم و غضب و تهدید وضع کنید .

** کودک را باید در رعایت قوانین ، چه از لحاظ عاطفی چه از لحاظ احساسی و رفتاری ، یاری کنید .

** اگر کودکتان با مقرارتی که وضع کرده اید مخالفت کرد تعجب نکنید و او را تنبیه ننمایید.
هنگام برقراری نظم برای کودک خردسال هرگز به او دستور ندهید بلکه تقاضایتان را به صورت پیشنهاد با او مطرح کنید ، اگر کودک از شما چیزی خواست و شما ناچار بودید او را از آن محروم کنید لااقل آرزویش را محترم بشمارید و بهتر است در این مورد با او هم دردی کنید

** مقررات باید ساده و قابل فهم ، منطقی و قابل اجرا ، سازگار با اخلاق و دیانت و شرایط اجتماعی باشد و با لحن آرام ، یکنواخت ، دوستانه و در عین حال محکم صادر شود و کودکان از سنین اولیه ی کودکی ، با این لحن و دریافت دستور و اجرای آنها از روی میل مانوس شوند .

** دربرقراری نظم و تعیین قوانین انضباطی حتما باید مراحل رشد کودک ، توانایی های جسمانی و روانی و نیازهای او را در نظر بگیرید .

** همیشه باید در اجرای انضباط علاقه و محبت خود را به کودک نشان دهید و او را از محبت سیراب کنید .

** مقرررات نباید با فریاد و یا التماس همراه باشد .

** نباید با دستورات دیگر شما و یا همسرتان منافات داشته باشد .

** در وضع مقررات انضباطی باید حتما شرایط و موقعیت کودک را در نظر بگیرید .

 
گاهی والدین به دلایلی مجبور می شوند اجازه ی رفتار ناپسندی را به کودک بدهند ، این دلایل عبارتند از :

الف) هنگامی که کودک تازه شروع به یادگیری کرده است ، در صورت سرزدن اشتباه و نقض دستور ، والدین نباید عکس العمل شدیدی نشان دهند .

ب) هنگامی که خانواده یا کودک در شرایط خاصی ( نظیر رخ دادن حوادث مختلف ، بیماری ، نقل مکان و جدایی از دوستان و وقوع مرگ یا طلاق در خانواده ) قرار دارد ، در اعمال محدودیت ، باید گذشت داشته باشید و این گذشت ، تا زمانی که موقعیت و شرایط خاص وجود دارد ادامه یابد . مهم ترین مسئله این است .

 
کودک

روش صحیح برقراری نظم

** روش استدلال آوردن و منطق است ، در این روش باید روش باید علت مقررات را برای کودک توضیح دهید . معمولا این روش برای نوجوانان موثرتر است .

** والدین توقع و انتظارات خود را از کودک با میزان توانایی ها و ضعف های او تطبیق دهند.

 
توصیه های عملی

برای عادت دادن خردسالان به نظم باید دو چیز را کاملا به آنها تفهیم کرد :

الف) چه رفتاری ناپسند است .

ب) چه رفتاری پسندیده است و می توان آن را جانشین رفتار ناپسند کرد .

** مقررات انضباطی باید قاطعانه وضع شوند . مقرراتی که با شک و تردید و بی تجربگی وضع شود در کودک مقاومت ایجاد می کند و بین او و شما حالت مبارزه پدید می آید .

** هنگام برقراری نظم برای کودک خردسال هرگز به او دستور ندهید بلکه تقاضایتان را به صورت پیشنهاد با او مطرح کنید ، اگر کودک از شما چیزی خواست و شما ناچار بودید او را از آن محروم کنید لااقل آرزویش را محترم بشمارید و بهتر است در این مورد با او هم دردی کنید . برای کودکان بزرگ تر ، قوانین را طوری مطرح کنید که به کودک برنخورد . خیلی مختصر بیان شود و اشاره به شخص کودک نباشد . مثل :« شب های غیر تعطیل بازی با کامپیوتر ممنوع» به جای « شب هایی که درس داری حق نداری با کامپوتر بازی کنی » .

** قبل از رفتن به مدرسه بهتر است زمان کار کودک دقیقا تنظیم شود ، اوقات معین و ثابتی برای غذا ، بازی و گردش باید وجود داشته باشد . به کودک یاد داده شود صدای خود را کنترل کند . فریاد زدن و جیغ کشیدن بیش تر نشان دهنده ی اعصاب ناسالم کودک است تا نیاز جسمانی او .
باید بر علاقه ی کودک به آن کار و علت مخالفتتان تاکید کنید . در مورد خردسالان عمل کردن بیش تر از سخن گفتن موثر است
در مقابل سرپیچی کودکان از قوانین چه باید کرد ؟

نقش خود را در مقام فرد بزرگ سال و مهربان ولی جدی ایفا کنید . عکس العمل تان توام با مشاجره نباشد . کودک را در موقعیتی قرار ندهید که درباره ی ناصحیح بودن مقررات وضع شده با شما بحث کند . کودکی که بر خلاف مقررات عمل کند عصبی و دچار هیجان می شود و شما نباید سبب تشدید هیجان کودک شوید . هرگز با او زور آزمایی نکنید . باید بر علاقه ی کودک به آن کار و علت مخالفتتان تاکید کنید . در مورد خردسالان عمل کردن بیش تر از سخن گفتن موثر است.