میخواهم فرزند دوم بیاورم

Question

سلام.من  28سالنه.یه پسریک سال ودوماهه دارم.دوست دارم دوباره بارداربشم.به خاطراینکه فاصله سنی بچه هام کم باشه.اما شرلیط اقتصادی ما جور نیست.مستاجرهم هستیم.یه جورایی موقعیت کلرهمسرم ثابت نیست ومن ترس دارم اگر بچه دوم بیارم پشیمون بشم.ازطرفی درشهری غریب زندگی میکنیم وکسی رو ندارم.از مشکلات وسختی هاش نگرانم.لطفا منو راهنمایی کنید

Answer 1

اعتقاد به روزی رسانی خدای متعال، جزو مسلمات آموزه‌های قرآنی و دینی است، لذا کاهش جمعیت به هر روش و توجیحی، به خاطر ترس فقر و مشکلات اقتصادی بر خلاف روح ایمان و فلسفه اسلام است. به طوری که قرآن در این باره می‌فرماید: «لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُمْ؛ فرزندانتان را از بیم فقر نکشید، ما شما و آنها را روزی می‌دهیم.»[1]
و در جایی دیگر از قرآن کریم در مورد رزق و روزی بندگان آمده است؛ «وَ فِی السَّمَآء رِزْقُکُمْ وَ مَا تُوعَدُونَ فَوَرَبّ السَّمَآء وَ الارْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَآ أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ؛ و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است، پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این(مطلب که روزى شما در آسمان است) حقّ است(از علم ازلى الهى گذشته و در لوح محفوظ درج شده و به مرحله اجرا در آمده است) همان‏گونه که شما(وقت تکلم مى‏دانید که) حرف مى‏زنید.»[2]
بدین معنی که رزق و روزی ما و تمام وعده‌های الهی، همگی به طور حتم در آسمان است و مسلم بودن آن، بدون هر گونه شک و شبهه‌ای است؛ همان طور که یقین به نطق و سخنانی که بر زبان جاری می‌کنیم، داریم.
همچنین قرآن در مورد ارتباط تقوای الهی و رزق و روزی می‌فرماید: «وَ مَن یَتَّقِ اللَهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَن یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَهَ بَلِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَهُ لِکُلّ شَیْ ءٍ قَدْرًا؛ و هر کس تقواى الهى پیشه کند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى‌کند و او را از جائى که گمان ندارد روزى مى‌دهد و هر کس بر خداوند توکل کند، کفایت امرش را مى‌کند، خداوند فرمان خود را به انجام مى‌رساند و خدا براى هر چیزى اندازه‌اى قرار داده است.»[3]
این آیه شریفه به پنج نکته کلیدی و مهم اشاره دارد؛
1. فردی که در زندگی تقوای الهی را پیشه گیرد، هیچ وقت در زندگی به بن بست نمی‌رسد و حتما راه مفرّی پیدا خواهد کرد.
2. همیشه روزی خدا، از راه و طریقی که فرد هرگز گمان نمی‌کرده، نصیب او می‌شود.
3. کسی که در امور زندگی خود خدا را در نظر بگیرد، مسلما خدای برای او بس است.
4. هیچ چیزی جلو دار خواست و اراده خدای متعال نیست و هر امر و اراده‌ای که بکند، به آن می‌رسد.
5. خدای حکیم برای هر چیزی، اندازه و مقدار معینی قرار داده است که کم و زیاد نخواهد شد؛ «وَ مَا مِن دَآبَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ؛ هیچ جنبنده‌ای در روی زمین نیست، جز آن‌که روزی او بر عهده خداست و موضع و مکانش را می‌داند، زیرا همه در کتاب مبین آمده است.»[4] این آِیه شریفه به وضوح می‌رساند که روزی تمام جنبندگان به عهده خدای متعال است.
همچنین در قرآن کریم، کشتن فرزند به دلیل فقر و تنگدستی، بسیار مورد نکوهش واقع شده است. آیاتی در قرآن آمده که به طور مستقیم به این موضوع می‌پردازد. در سوره مبارکه اسراء چنین آمده است: «وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ خِطْأً کَبیراً؛ و فرزندان خود را از ترس فقر و تنگدستی نکشید، ماییم که آنها و شما را روزی می‌دهیم حقا که کشتن آنها گناهی است بزرگ.»[5]
بر اساس این آیه و آیه 151 سوره انعام که اول پارگراف آمده است، کشتن فرزندان از گناهان است و چنان چه والدین، فرزندان خود را به دلیل ناتوانی مالی از بین ببرند، مرتکب گناهی بزرگ شده‌اند. آیات کتاب قرآن اشاره دارد که رزق و روزی را خدا مشخص می‌کند و اوست که بندگانش را برکت خواهد داد.
این سخن هرگز به معنای آن نیست که والدین نسبت به فرزندان خود صاحب حق و مسئولیتی نیستند؛ بلکه بر آنها وظایفی نهاده شده که باید در انجام آنها کوشا باشند؛ البته نه آن گونه که خود با مشکل خاصی روبه‌رو شوند.