فراوانی وقوع نعوظ به هنگام خواب از عواملی است که امکان تحریک و انزال را در خواب بیشتر می کند.
حداکثر میزان احتلام در پسران 21 سالگی است.
آغاز این پدیده ی فیزیولوژیک تقریبا با آغاز بلوغ همزمان است. اما گاه تا یکی دو سال پس از آغاز بلوغ این پدیده روی نمی دهد. وقوع احتلام های شبانه در تمامی افراد قطعی نیست چنانکه در نیمه دوم دوران بلوغ فقط 70 درصد پسران و 10 درصد دختران به ارگاسم های شبانه خود اشاره می کنند.
قاعدتا هرچه دیگر راه های تخلیه جنسی فرد کمتر باشد، احتمال وقوع رویاهای لذت بخش شبانه بیشتر است
گرچه گروهی معتقدند که احتلام های شبانه هنگامی رخ می دهد که پروستات و کیسه های منی پر شده باشد و با امواج تحریکی همزمان با نعوظ، با مکانیسم های پیشرفته سبب تخلیه آن ها گردد، اما بسیار دیده می شود که فردی در چند شب پی در پی و حتی هرشب چندبار (به ندرت بیش از دوبار) محتلم می گردد.
انزال در خواب غالبا با لذت همراه است و ممکن است از نظر میزان لذت تفاوتی چندان با نزدیکی به هنگام بیداری نداشته باشد، اما گاه شخصی لذتی درک نمی کند و فقط صبحگاهان، به هنگام برخاستن از بستر، چسبندگی جامه زیرین و رختخواب را ملاحظه می کند.
آدمی خواب های جنسی فراوان می بیند و بررسی های تازه نشان می دهد که پس از رویاهای مربوط به مشاجرت بین دو نفر، رویاهای جنسی، فراوانترین رویاهای انسان است.
بررسی محتوای رویاها در تفسیر برخی حالات بیمار گونه جنسی و روانی بسیار کمک کننده است.
همیشه رویاهای جنسی به فرجام لذت بخش خود نمی رسد و به سبب گوناگون زنجیره تسلسل آن پاره می شود و مثلا نزدیکی با یک دختر به سبب ظهور ناگهانی پدر یا مادر و دیگران در محتوی رویای آدمی، گسسته می شود و به ارگاسم و انزال نمی انجامد (رویای ناکامل) گاه با آنکه اوج لذت جنسی رخ می دهد اما انزال پیش نمی آید و به اصطلاح شلوار خیس نمی شود (رویای کامل خشک) و گاه اوج لذت جنسی و انزال هردو حادث می شود (رویای کامل و مرطوب)
اینکه احتلام های مکرر بعدها به انزال زودرس و ناتوانی جنسی و امثال آن می انجامد نادرست است. سبب زیادی احتلام در نوجوانان و بالغان به خوبی شناخته نشده است ولی بطور کلی این پدیده را در کسانی که آرامش روانی ندارند و هیجانات و اضطراب هایشان زیاد است بسیار دیده اند.
بیماری را که به خاطر زیادی احتلام مراجعه کرده است باید آگاه کرد که این کیفیت، سودهایش به مراتب بیشتر از زیان های احتمالی اش است و نباید بخاطر آن اندوهگین و مضطرب شد. وقوع این پدیده نیز قاعدتا نیروی حیاتی آدمی را کاهش نمی دهد و در سلامت اندام های آمیزشی و اعضای دیگر اثرنا مطلوبی ندارد.