پرسشگر عزیز برخی از کودکان به طور اتفاقی این روش ها را یاد می گیرند و هنگامی که با توجه والدین روبرو می شوند از آن به عنوان یک راهکار جهت رسیدن به خواسته هایشان به صورت سریع استفاده می کنند،حداقل یک ساعت قبل از رفتن ذهن کودک را با گفتن اینکه کم کم بازی خود را به سرانجام برساند آماده رفتن کنید،سعی کنید از همان زمان آرام آرام با وارد شدن در بازی کودک نقش گرداننده بازی را به عهده گرفته و با ادامه دادن بازی جدیدی که خودتان بوجود آورده اید در راه و ماشین و خانه کودک را سرگرم کرده تا به مرور زمان این عادت را ترک کند.همچنین با توجه به سن کودکتان سعی کنید زمان های دیگر در مورد این مسله با کودک صحبت کرده و قوانین مهمانی را به او یاد بدهید
کودکان نمی دانند که در میهمانی ها باید چگونه رفتار کنند. لذا ، والدین باید به آنها بیاموزند که در میهمانی ها چگونه رفتار کنند تا مزاحمتی برای میزبان بوجود نیاورند.
غالبا هیچ کس بطور مستقیم از دوستان یا بستگان خود، بدلیل گستاخی کودکان انتقاد نمی کند ولی بطور خصوصی و در غیاب میهمانان، لب به انتقاد از آنها می گشاید و از بی تفاوتی و بی فکری والدین گله و شکایت می کند. کودکان نمی دانند که در میهمانی ها باید چگونه رفتار کنند. لذا ، والدین باید به آنها بیاموزند که در میهمانی ها چگونه رفتار کنند تا مزاحمتی برای میزبان بوجود نیاورند.
بی توجهی شما به رفتارهای آزاردهنده ی فرزندتان ممکن است در خانه خودتان قابل قبول باشد ولی کودکانی که در نحوه رفتار با دیگران احساس مسئولیت ندارند و به اسباب و اثاثیه دیگران اهمیت نمی دهند و رفتاری ناخوشایند دارند، همگان را از خود می رانند.
مشکل اینجاست که والدین این کودکان به آنها نمی گویند مردم انتظار چه رفتاری را از آنها دارند تا سرانجام فردی غیر از اعضای خانواده، به کودک توضیح می دهد و رفتار مناسب را به او خاطر نشان می کند.
والدین معمولا از بدرفتاری کودکان در حضور دیگران آزرده می شوند اما رفتار آنها را نادیده می گیرند. آنها از اینکه در حضور دیگران با فرزندشان برخورد کنند، احساس ناخوشایندی ندارند زیرا از درست یا نادرست بودن برخورد خود مطمئن نیستند، لذا آن را در معرض قضاوت دیگران قرار می دهند.
بسیاری از والدین معتقدند که تربیت کودکان قضیه همه یا هیچ است، از این رو غالبا خشمگین می شوند. عده ای دیگر تربیت را تنها از طریق تنبیه میسر می دانند و برخی نیز نمی خواهند فرزند خود را ناراحت کنند. دکتر نانسی انجیل معتقد است که گریه و ناراحتی کودکان، والدین آنها را آزرده می سازد.
این والدین فراموش می کنند که آموزش کودکان به عصبانیت نیاز ندارد و با مهربانی و آرامش نیز می توان به کودکان آموزش داد. آنان باید حساسیت ها، فشارهای روانی و رنجش های فرزندشان را درک کنند تا بتوانند برنامه تربیتی خود را با مهربانی و محبت به اجرا درآورند. کودکان به تربیت نیاز دارند زیرا هنگامی که والدین محدودیت هایی منطقی برای آنها تعیین می کنند، در آنها احساس تحت الحمایه بودن ایجاد می شود.
تعیین حدود به کودکان کمک می کند که بدانند هر چیزی در این جهان دارای نظم و حد و حدود است. آنها خواهند آموخت که دیگران چه رفتاری را از آنها انتظار دارند، از این رو رفتاری پسندیده تر از خود نشان می دهند.
اکنون به نکته های کلیدی دیگری اشاره می کنیم که به شما کمک می کند تا به فرزند خود نشان دهید که یک کودک چگونه می تواند یک میهمان خوش رفتار باشد.
1-کودکان زیر یک سال به طور معمول پر جنب و جوش بوده و وسایل را به هم می ریزند، ولی شما می توانید آنها را در یک کالسکه قرار دهید یا روی وسایل خود را با ملافه بپوشانید و دستان فرزندتان را تمیز کنید.
2- هرگز به کودکان اجازه ندهید که روی مبل ها بالا و پایین بپرند، بخصوص وقتی کفش به پا دارند.
3- به فرزندتان بیاموزید که از کلمات مودبانه ای همچون " لطفا"، "متشکرم" و " قابلی ندارد" استفاده کند و هنگامی که شما به تقاضاهای او پاسخ منفی می دهید، بیهوده اصرار نکند.
4- گاهی اوقات، کودکان در منزل دیگران شلوغ می کنند تا توجه شما را به خود جلب کنند. باید گاهی آنها را برای قدم زدن به خارج از خانه ببرید تا یکنواختی دید و بازدیدهای خانوادگی آنها را خسته نکند. برخی از والدین نیز برای مشغول کردن فرزند خود از وسایلی چون اسباب بازی، کامپیوتر و کتاب استفاده می کنند.
5- اگر به کودک خود آموزش دهید که مانند یک میهمان مودبانه رفتار کند، به او کمک می کنید تا در حضور دیگران، حتی در غیاب شما، رفتاری شایسته داشته باشد. این یادگیری سرمایه ای با ارزش برای آینده او خواهد شد.
6- سعی کنید آنچه را که باعث خجالت شما در حضور دیگران می شود، تحمل کنید و هرگز با دیگران درباره فرزند خود صحبت نکنید، حتی اگر او حضور نداشته باشد. به جای این کار، مستقیما با فرزند خود صحبت کنید و به او بگویید که چه انتظاری از او دارید. همچنین هیچ گاه از واژه نمی توانم استفاده نکنید زیرا او تشویق می شود درباره خواسته اش اصرار کند. به او بگویید اجازه نداری فلان کار را انجام دهی و او را با اسباب بازی و نظایر آن سرگرم کنید.
7- وقتی به همراه کودکان خود به ملاقات کسی می روید، اسباب بازی های آنها را همراه داشته باشید.
8- هیچ گاه یک ملاقات را به یک دعوا و نزاع خانوادگی تبدیل نکنید و از اینکه به شما یا فرزندتان انتقادی شده است ناراحت نشوید. ما در بسیاری از مواقع، هنگامی که در وجود خود احساس تزلزل می کنیم، موضع دفاعی به خود می گیریم.
9- اگر شما در اجرای یک برنامه تربیتی استقامت داشته باشید، و در هر شرایطی آن را ادامه دهید، فرزندتان به اهمیت موضوع و جدی بودن شما پی خواهد برد و پس از مدتی با یک اشاره ی کوتاه، منظور شما را در خواهد یافت.
10- گاهی اوقات حتی با وجود یک برنامه تربیتی دقیق، فرزند شما رفتاری ناشایست در حضور دیگران مرتکب می شود. در چنین مواردی ، مروری به واقعه داشته باشید و با همسر خود مشورت کنید تا بتوانید از طریق بازنگری مدیریت خود، در آینده موفق تر عمل کنید.
11- با فرزند خود در خانه و محیط بیرون، رفتاری یکسان داشته باشید. داشتن رفتار دوگانه در خلوت و در حضور دیگران، باعث سردرگمی فرزندتان می شود و حد و مرزها را در هم می ریزد.