دوتا پسر بزرگ دارم که بخاطر اعتیاد پدرشون عصبی هستن

Question

سلام روز خوش
با آدمای معتاد چجوری باید برخورد کرد؟؟ که قرار نباشه قهری در کار باشه؟ شوهرم معتاده یه مدتم بیکاره دوتا پسر دارم بزرگن.نمیتونم هر روز دعوا کنم یا بزارمشون برم
خیلی مشکلم پیچیده اس.خیلی کوتاه اومدم تو زندگی.اما هر روز شوهرم بدتر میشه.بااینکه چتد بار دیدمش در حال مصرف .اما قبول نمیکنه.خیلی مدته بیکاره
واقعا به بن بست رسیدم.خانوادم میگن برو زندگیتو بکن بچه هات بزرگن.هیچکس به فکر من نیس
تو خونه ی پدریه شوهرم زندگی میکنم زندگی کردن خودش تو این شرایط سخت هست .یه برادر شوهر مجرد سن بالا تو خونه هست .هر روز رفیق بازی و محفل نعشه کردنشون به راهه .از تو اتاقم بیرون نمیتونم بیام .جوری  پسرام عصبی بزرگ شدن که حرفی رو نمیتونن قبول کنن و پرخاشگر شدن

Answer 1

قدم اول: وقتی قرار است با او زندگی کنیم
از واقعیت زندگی نمی شود فرار کرد. به هر حال ما حالا یک معتاد به عنوان یکی از اعضای اصلی خانه مان داریم یا که او یکی از مهم ترین دوستان مان است و غیر از تلاش برای مجاب کردن او برای ترک کردن ، مجبوریم با او زندگی کنیم.
بایدهای ضروری
رفتارتان با او باید محترمانه و صادقانه باشد. طوری که اعتماد او را از دست ندهید. شوخی کنید و صریح حرف بزنید. اما هر بار فقط در مورد یک موضوع مشخص حرف بزنید.
سعی کنید اعتماد به نفس و شخصیت اش را بالا ببرید. او را در کارهای معمولی و کوتاه مدت شریک کنید و کارهای مثبت اش را یادآوری کنید. کاری کنید که روی حرف شما حساب کند.
خودتان را هم فراموش نکنید. با مشاور متخصص در تماس باشید، یک دوره اعتیاد شناسی بگذارنید. یک چیزی مثل همین سبک زندگی خودمان را بخوانید و یادتان باشد تنها نیستید.
نبایدهای مهم
روباط به ویژه از طرف شما نباید آزار دهند شود. با او تهاجمی و بلند صحبت نکیند. گذشته های خراب را پیش نکشید در مورد حال حرف بزنید.
وقتی رفتارهای نامعقول و عجیب و غریب از او سر زد، مقابله نکنید و با او بدرفتاری نکنید.علائم بیماری را هم به شخصیت اش ربط ندهید.
مساله را عمومی نکنید. اولاً تعریف کنید که این مساله در خانه شماست و همین جا باید حل اش کرد. اما اجازه ندهید تمام زندگی تان درگیر این مساله شود.
غیر از موارد خاص ، برای او تصمیم نگیرید. اجازه بدهید او هم مثل بقیه اهل خانه نظرش را بدهد. دائم هم بدون آنکه کمک خاصی کرده باشید، توی مخ اش نروید که باید ترک کنی.
کنار آمدن
در جمع طوری رفتار نکنید که او متوجه شود شما به خاطر وجود او و رفتارش شرمسار هستید، این کار به او میدان می دهد.
حرفه ای ها می گویند تا معتاد به نقطه صفر نرسد،‌ قبول نمی کند که باید ترک کند. این نقطه یعنی زمانی که درد مصرف اش بیشتر از درد ترک کردن شود. پس سعی نکنید مشکل اش را انکار یا لاپوشانی کنید.
زیاد خودتان را برای دور ریختن، پنهان کردن و از بین بردن مواد و یادآورهای مصرف خسته نکنید که تاثیر چندانی ندارد. او به هر طریقی که شده آنها را دوباره جور می کند. به جای این کار، از دوست ناباب و فروشنده مواد دورش کنید.
برای او در زندگی محدودیت بگذارید و روی حرف تان هم بمانید. مثلاً تکلیف اش را مشخص کنید که از شما نمی تواند پول اضافه یا قرض بگیرد.
سعی نکیند با ایجاد احساس گناه مجاب اش کنید که ترک کند که دقیقا تاثیر منفی دارد. مثلا نگوید:« اگر منو دوست داشتی، اون زهرماری رو...»
تشویق اش کنید. بدانید که همیشه باید کناراش باشید و هر وقت کنار بکشید، ناخودآگاه ممکن است فرایند برگشت به مواد کلید بخورد.
یادتان باشد او هنوز هم مجاز است تا حدی در خانه عصبی باشد یا احساساتی شود. به هر حال اینجا خانه او هم هست.
نه وقتی معتاد دارید او را نشانه ننگ خانواده بدانید و نه وقتی ترک کرد، انتظار داشته باشید که همه مسائل حل شود. اعتیاد رفتاری است که ممکن است در هر خانه ای اتفاق بیفتد و باعث شود بقیه مشکلات را موقتا یادتان برود.
جلسه بگذارید و بپرسید که چطور کمکی را از شما قبول می کند. یادتان باشد که او از نظر رفتاری نوسان دارد و هر چند وقت یکبار باید روش تان را به روز کنید. این اصل مهم مشتری مداری است!
قدم دوم: وقتی کمک ما را قبول نمی کند
تعامل با معتاد و تلاش برای ترک دادن او، یک دو ماراتن است و بیشتر از شدت و سرعت، نیاز به صبر و استقامت دارد.
قبل از هر چیز خیال خودتان را راحت کنید که شما مسئول رفتار و معتاد شدن او نیستید و احساس گناه را بگذارید پشت در.
یادتان باشد که او می داند به شما نیاز دارد. اما مشکل اش این است که برای اینکه به شما اجازه کمک بدهد تردید دارد. اما شما ممکن است فکر کنید او دارد شما را طرد می کند.
خیلی آرام و نم نمک به او بگوئید که چقدر نگران رفتارها و از همه مهم تر، خودش هستید. دلیل بیاورید . ا ما زیادی وارد منطق و فلسفه نشوید که مخ اش داغ می کند.