Question

در مورد شیوه رفتار با مادر شوهرایی که همه جوره بین فرزندانشان تبعیض قایل مشن چه توصیه ای دارید ؟
هم بین خود پسران مثلا فوق العاده پسر اخری رو دوست دارن و همه جوره هم مادی هم عیر مادی تفاوت قایل میشن و خصصوصا و خصوصا بین دخترا و پسراشون
برا عروسشون و نوه های پسری نه جون دارن نه پول دارن اما برا دخترا و بچه های دختراشون همه جوره ختمتگژارن
البته یه جوری هم تابلو رفتار نمیکنن و این مخفی کاری بیشتر ازار رسانه .

Answer 1

تبعيض بين فرزندان چه تبعاتي دارد؟

 
تفاوت در سن و جنسيت فرزندان باعث مي شود نيازها و عواطف آن ها متفاوت باشد و پدر و مادر با هر کدام به شيوه خاصي رفتار کنند. فقط بايد مراقب باشند اين تفاوت در رفتار، به تبعيض بين فرزندان و فرق گذاشتن بين آن ها منجر نشود...
تبعيض بين فرزندان چه تبعاتي دارد؟
اين که يکي از فرزندانتان مهربان تر از بقيه است و شما او را بيشتر دوست داريد يا پسرتان به سن نوجواني رسيده است و بايد امکانات بيشتري برايش فراهم کنيد هيچ ايرادي ندارد و ممکن است ناگزير باشيد با بچه هايتان به شيوه هاي مختلف رفتار کنيد. تفاوت در سن و جنسيت فرزندان باعث مي شود نيازها و عواطف آن ها متفاوت باشد و پدر و مادر با هر کدام به شيوه خاصي رفتار کنند. فقط بايد مراقب باشند اين تفاوت در رفتار، به تبعيض بين فرزندان و فرق گذاشتن بين آن ها منجر نشود تا کودک يا نوجوان شان رنج نکشد و حسادت، کج خلقي و پرخاشگري در رفتارهايش مشاهده نشود.
دکتر مليحه سادات موسوي تهراني، پژوهشگر و مدرس دانشگاه در ماهنامه «همشهري آيه» به بيان اهميت تفاوت نگهداشتن بين فرزندان از ديدگاه اسلام پرداخته است که بخش هايي از آن را در ادامه مي خوانيد:

حقش را ادا کنيد
خداوند در آيه ۸ سوره مبارکه مائده مي فرمايد: «عدالت داشته باشيد که به پرهيزکاري نزديک تر است و از معصيت خدا بپرهيزيد که از آن چه انجام مي دهيد باخبر است». براساس اين آيه شريفه، عدالت شرط اساسي براي هر برخورد و قضاوتي است و موجب مي شود حقوق افراد محفوظ بماند. طبيعي است که اين نکته در مورد روابط بين اعضاي خانواده اهميت بيشتري پيدا مي کند. چرا که فرزندان در خانواده عدالت و رفتار درست را از پدر و مادر و بزر گ ترهاي خود مي آموزند.بدين ترتيب مي توان ادعا کرد که عدالت در برخورد با فرزندان يکي از اصول اساسي تربيت است که در موارد گوناگون بايد از سوي والدين و بزرگ ترهاي خانواده رعايت شود تا جلوي آسيب ها و تهديدهاي احتمالي گرفته شود.
طبق روايتي که در کتاب «مکارم الاخلاق» آمده است پيامبر گرامي اسلام(ص) فرموده اند: «بين فرزندانتان با عدالت رفتار کنيد همان طور که دوست داريد آن ها با شما به عدالت رفتار کنند».

عدالت رفتار يک شکل نيست
اشتباه نکنيد! رفتار عادلانه با فرزندان به اين معني نيست که همه آن ها را يک جور ببينيد و هيچ فرقي ميانشان قائل نباشيد. در واقع عدالت داشتن ميان آن ها به اين مفهوم نيست که پدر و مادر از نظر تامين نيازهاي مادي و شيوه اظهار محبت و علاقه نسبت به فرزندان خود به يک صورت رفتار کنند و به عنوان مثال تمام لوازم مورد نيازي را که براي پسر نوجوان خود فراهم کرده اند در اختيار کودک پنج، شش ساله هم قرار دهند.
به هر حال واضح است که نيازهاي هر انسان در سنين مختلف با هم فرق دارد و نبايد نيازهاي مادي و عاطفي دوران کودکي و نوجواني را يک جور ديد و آن ها را مانند هم تامين کرد. کودک نيازهاي عاطفي پررنگ تري دارد و شيوه پاسخ دادن به آن ها بايد به گونه اي باشد که از افراط و تفريط خودداري شود اما نوجوان بيشتر از هر چيز ديگري مي خواهد از طرف خانواده و بزرگ ترها به عنوان يک شخص صاحب نظر و محترم شناخته شود.

تاکيد پيامبر اکرم(ص) بر رعايت عدالت بين فرزندان
روايت ها نشان مي دهد که دقت پيامبر(ص) در برخورد با کودکان و رعايت عدالت بين فرزندان تا اندازه اي بود که وقتي شخصي همراه با فرزندانش خدمت آن حضرت رسيد، حضرت به رفتارهاي او با فرزندانش توجه داشتند و نکاتي را تذکر مي دادند.
در کتاب «وسائل الشيعه» روايتي با اين مضمون آمده است: «مردي در حضور پيامبر(ص) يکي از فرزندانش را در آغوش گرفت و او را بوسيد اما به فرزند ديگرش توجهي نکرد.پيامبر به او تذکر داد و فرمود: « چرا بين فرزندانت با عدالت رفتار نمي کني؟!» اگر پدر يا مادري در ميان فرزندان خود جانب عدالت و مساوات را رعايت نکند و با اين کار باعث شود که حق يکي به نفع ديگري پايمال شود و از بين برود يا احساس حقارت يا خود کم بيني در فرزند ايجاد شود، چنين رفتاري گناه است و پدر و مادر به دليل چنين برخوردي مسئولند.

احساساتتان را کنترل کنيد
امکان دارد پدر يا مادري يکي از فرزندان خود را به دليل داشتن مزيت هايي از جمله مهرباني و دلسوزي نسبت به والدين يا فضيلت هاي ديگر، بيشتر از بقيه فرزندان دوست داشته باشد. در اين خصوص بايد توجه داشت که ابراز احساسات و اظهار علاقه در ميان فرزندان و به خصوص کودکان و نوجوانان به گونه اي نباشد که روحيه حساس آن ها را تحريک کند چون کودکي و نوجواني دوران حساس و مهمي است و هر نوع احساس تفاوت داشتن با فرزند ديگر سلامت روحي کودک يا نوجوان را تهديد مي کند . البته در مواردي که يکي از فرزندان داراي ويژگي هايي است که او را بر ديگران ممتاز مي کند، بيان آن خصلت و اظهار آن در برابر بقيه فرزندان مي تواند آن ها را متوجه کند که دليل توجه والدين نسبت به او چيست.
نقل شده است امام کاظم(ع) در مواردي امام رضا(ع) را بر فرزندان ديگرشان ترجيح مي دادند و ايشان را الگويي براي آن ها معرفي مي کردند. البته در تمامي اين موارد دليل برتري آن حضرت را مشخص مي کردند و مي فرمودند: «برادرتان دانشمند آل محمد است. درباره دين خود از او بپرسيد و هرچه مي گويد به خاطر بسپاريد.»

دختر و پسر فرقي ندارد
 ميان دختر و پسر از نظر خلقت تفاوت هاي بسياري وجود دارد، اما اين دليل باعث نمي شود بين آن ها تبعيض گذاشت.در خانواده هايي که ميان دختر و پسر فرق مي گذارند، نسبت به توانايي هاي متفاوت اين دو جنس آگاهي کمي وجود دارد. در حالي که در هر زمينه اي که پسر برتر باشد دختر نيز توانايي هايي دارد که اين جاي خالي را پر مي کند.اگر شناخت والدين نسبت به توانايي هاي دو جنس کامل باشد در هيچ خانواده اي ديگر شاهد تبعيض نخواهيم بود.

عصاي دست دوران پيري
در برخي خانواده هاي سنتي يکي از مهم ترين علل پسر دوستي حفظ نام خانوادگي است. به عقيده آنان فرزند پسر است که نام خانوادگي را زنده نگه مي دارد و نسلشان را ادامه مي دهد.در مقابل در برخي از خانواده ها نيز دختران نور چشمي والدين به حساب مي آيند، اين در حالي است که صرف جنسيت نيست که عصاي دست دوران پيري والدين را مشخص مي کند. چه بسيار پسران و چه بسيار دختراني که در هنگام کهنسالي والدين، محبت و حمايت خود را از آنان دريغ کرده اند.

حسادت، نتيجه بزرگ تبعيض
از مهم ترين واکنش هايي که فرزند مورد تبعيض واقع شده از خود نشان مي دهد، حسادت نسبت به ديگر فرزندان است. در اين گونه مواقع حس انتقام جويي در فرزند شعله ور مي شود و حتي ممکن است خواهر و برادر در دوران بزرگسالي نيز رابطه خوبي با يکديگر نداشته باشند.
کودکان مورد تبعيض، واکنش هاي متفاوتي از خود نشان مي دهند، تهديد کردن و آزار دادن يا در پيش گرفتن رفتارهاي تهاجمي به صورت پنهاني، خود را به شکل پسرها يا دخترها درآوردن، انواع ناسازگاري و آزار پدر و مادر از اين گونه رفتارها محسوب مي شود.
ناصري در اين باره معتقد است: گاه پرخاشگري به صورت فعال ديده مي شود، مانند دعوا کردن با ديگران، اما در برخي مواقع اين پرخاشگري به صورت غيرفعال بروز مي کند. به عنوان مثال، فرد در ظاهر، انسان عصبي و بداخلاقي نيست، اما ممکن است در رفتارش با ديگران تاثير بگذارد و اطرافيانش را به شکل ديگري آزار دهد؛ مثلا فرد بدقولي شود.

 البته این تبعات تبعیضه ولی شما بادرایت ودر نظر گرفتن رضایت خدا واین اصل مهم که انسان به هرچه که روزیش باشد می رسد به این روش برخورد گلایه نکنید وسعی کنید رفتار شما با انها از سر احترام ومحبت باشد وحکمیت این موضوع را بخدا بسپارید