حاضر جوابي تو بچه ها يک عادت رفتاري هست . يعني اين طور نيست که ما بگيم يک ويژگي هست که ما بچمون اين رو داره و نمي شه هيچ کاريش کرد . حاضرجوابي عادتيه که بچهبه مرور پيدا کرده و اکتسابيه. ما مي تونيم با نحوه ي برخوردخودمون اين رو تغيير بدهيم . يا حتي باعث تشديد اون بشويم . خيلي مهم هست که پدر و مادر چه طور رفتار مي کنند . مهم ترين آيتم در رفتار با بچه هايي که حاضر جواب هستند ، برخورد قاطعانه و همراه با آرامش هست . يعني اگر شما از کوره در بريد ، يا اگر با بچه شروع کنيد به يک به دو کردن باعث مي شه که اين عادت در بچه خيلي شديد بشه . ديدين پدر و مادر هايي که بچشون جوابشون رو مي ده بعد شروع مي کنند باهاش وارد بحث مي شن؟ مثلا بچه مي گه که اين کار رو نمي کنم . پدر يا مادر مي گن نه ! تو بايد انجام بدي . بچه مي گه دوست ندارم . پدر يا مادر مي گن برا چي دوست نداري ؟ من به تو مي گم . يه بحث چند دقيقه اي . آخرش هم يا به دلخوري ختم مي شه يا حالا به خشم و عصبانيت شديد والدين،يا بچه به گريه مي افته يا بالاخره يه اتفاق شايد نه چندان مناسب بيافته .
اون چيزي که مهم هست اينه که قاطعانه ، ابتدا بهش مي گيد که،از اين به بعد من حاضر جوابيت رو تحمل نمي کنم . بعد اگر بگه حاضر جوابي چي هست ؛ براي يک بار براش توضيح ميدين . حاضر جوابي يعني اين که مدامج مامان يا بابات يا بزرگتر رو بدي و هر چي ما بگيم تو سريع يه جوابي رو برداري و به ما بدي . به اين مي گن حاضر جوابي . اين رفتار مودبانه اي نيست . از اين به بعد من حاضر جوابيت رو تحمل نمي کنم و بعد از هر حاضر جوابي يه پيامدي به دنبالش هست و يه اتفاقي مي افته .
يعني ممکنه باز هم ادامه بده ، شما بهش توجه نمي کنيد ممکن هست يه وقت ها يکي از کار هايي که ما مي کنيم ، اين رو هم يادم باشه که بگم ، اين هست که يه وقت ، وقتي که مثلا بچم حاضر جوابي مي کنه ، ما مي گيم جواب نمي ديم هر بار که تو حاضر جوابي کردي باعث مي شه که به نوعي يه امتياز رو از دست بدي . حالا اين امتياز مي تونه چي باشه ؟ به چه چيزي علاقه داره ؟ ايا بر فرض به ديدن فلان کارتون علاقه مند هست ؟ آيا دوست داره که شما شب قبل از خواب بارش داستان بخوني ؟ يا اين که بر فرض ايا دوست داره که شما بشينيد يه وقت هايي باهاش بازي کنيد دو تايي ؟ ببينيد به چه چيزي علاقه منده، اين خيلي مهم هست که شما اين رو پيدا کنيد و يه سري موارد که دوست داره رو يادداشت کنيد .
چون ممکن هست که مجبور بشين ابتدا از چند تا چيز محرومش کنيد . يعني بار اول که حاضر جوابي کرد بهش مي گين که چون ما با هم صحبت کرده بوديم که من از اين به بعد حاضر جوابي رو تحمل نمي کنم و اگر تو حاضر جوابي کني يک چيزي رو از دست مي دي ، يک امتياز رو ، يعني اين پيامد عمل خودت هست ؛ اين ها رو باهاش طي کردين ، حالا اين اتفاق افتاد . مي گيد طبق صحبت هاي قبليمون حاضر جوابي کردي، اين باعث مي شه که بر فرض امروز نمي توني فلان کارتون رو ببيني . يعني اگر شما از کوره در بريد ، يا اگر با بچه شروع کنيد به يک به دو کردن باعث مي شه که اين عادت در بچه خيلي شديد بشه .
ديدين پدر و مادر هايي که بچشون جوابشون رو مي ده بعد شروع مي کنند باهاش وارد بحث مي شن؟ مثلا بچه مي گه که اين کار رو نمي کنم . پدر يا مادر مي گن نه ! تو بايد انجام بدي . بچه مي گه دوست ندارم . پدر يا مادر مي گن برا چي دوست نداري ؟ من به تو مي گم . يه بحث چند دقيقه اي . آخرش هم يا به دلخوري ختم مي شه يا حالا به خشم و عصبانيت شديد والدين،يا بچه به گريه مي افته يا بالاخره يه اتفاق شايد نه چندان مناسب بيافته .
. خيلي از بچه ها که حاضر جواب هستن ، به شما مي گن که " اصلا برام مهم نيست نبينم ، اصلا دوست دارم که نبينم " . شما وارد بحث باهاش نمي شين و نمي گيد"حالا مي بينيم که دوست داري ببيني يا دوست نداري . حالا مي بينيم که ناراحت مي شي يا نمي شي". اين صحبت ها رو باهاش نمي کنيد . شما حرف رو زديد که حاضر جوابي کردي ، تلوزيون نمي بيني، تموم شد . يعني ممکنه باز هم ادامه بده ، شما بهش توجه نمي کنيد ممکن هست يه وقت ها يکي از کار هايي که ما مي کنيم ، اين رو هم يادم باشه که بگم ، اين هست که يه وقت ، وقتي که مثلا بچم حاضر جوابي مي کنه ، ما مي گيم جواب نمي ديم ديگه شما وارد بحث نمي شيد .
هر چي که شما باهاش بحث کنيد يا بخوايد براش ثابت کنيد که نه ، تو خيلي تلويزيون نگاه کردن برات مهم هست ، اگه نبيني خيلي هم ناراحت مي شي ، اين باعث مي شه که هم اثر تلويزيون نديدنه کم مي شه به خاطر اين که بچه مي افته تو يه حالت لج و لج بازي و مي خواد واقعا نشون بده که اصلا برام مهم نيست . هم اين که دوباره اون حاضر جوابيه پيش مياد و اون بحث ادامه پيدا مي کنه . ما قرار هست به جاي اين که با بچمون بحث کنيم ، يه کاري انجام بديم که حاضر جوابي نکنه . حالا ناراحت مي شه يا نمي شه ، من که مي دونم تلويزيون نگاه کردن براش مهم بوده . اون کارتونه رو دوست داشته .
کارتون فلان .مثلا فلان شخصيت کارتني رو دوست داشته ببينه که هر روز بر فرض ساعت 5 بعد از ظهر پخش مي شه . اون رو نمي توني ببيني . و بعد سر حرفي که زديم مي مونيم . يکي از اشتباهات رايجي که پدر و مادر ها انجام ميدن ، اين هست که بچه شون رو تهديد مي کنند، که اين رفتار به طور کلي بي اساس است . يعني مي گن حق نداري تلويزيون ببيني ، وقت تلويزيون ديدن که ميشه يادشون مي ره . يا حوصله ندارند که بخوان حالا بچه رو محروم کنند و اون تبعات بعديش که احتمالا بد اخلاقي هست رو بپذيرند . يا بچه شروع مي کنه به التماس کردن و گريه کردن ، پدر و مادر دلشون به رحم مياد . اين يکي از اشتباهات رايج والدين است . اگر ما تهديدي کرديم ، انجامش مي ديم .
تهديد هم با اون عمل مي خونه . نمي رم يه دفعه يه تهديدي بکنم که اون قدر بزرگ باشه که بعد هم بخوام اجراش کنم و به زور هم اون رو اجرا کنم ، بعد بچه واقعا اون تهديد يا اون مجازات حالا اگر اجراش مي کنيم اون مجازات با اون عمل نخونه . اين اشتباه است . تلويزيون رو نديدن يا کارتون رو نديدن با اون حاضر جوابي مي خونه .يعني ممکنه باز هم ادامه بده ، شما بهش توجه نمي کنيد ممکن هست يه وقت ها يکي از کار هايي که ما مي کنيم ، اين رو هم يادم باشه که بگم ، اين هست که يه وقت ، وقتي که مثلا بچم حاضر جوابي مي کنه ، ما مي گيم جواب نمي ديم قرار نيست به خاطر يه حاضر جوابي کل هفته تلويزيون نبينه . يک روز ، بعد وقتش که شد ، قاطعانه مي ايستيد و اجازه نمي دين که تلويزيون رو ببينه و وارد بحث دوباره نمي شين .
مي گه چرا نمي بينم ؟ چون من گفتم . چون حاضر جوابي کردي . چون قرارمون بوده . يک جمله . نمي توني ببيني ، چون حاضر جوابي کردي . ديگه پسرتون ادامه مي ده شما وارد بحث نمي شين . قاطعانه عمل مي کنيد . بدون عصبانيت . اگر شما شروع کنيد به داد و بيداد کردن و عصباني شدن ، در نهايت پسر شما احساس مي کنه که آها ؛ من هم تونستم که پدر و مادرم رو کنترل کنم . با کاري که کردم اون ها رو عصباني کردم . اين اولين قدمي هست که انجام مي دين . ولي ممکنه که پسرشما در طول روز چندين بار اين کار رو بکنه . يعني بهش مي گيد خب ، حاضر جوابي کردي ، از تلويزيون ديدن محروم مي شي ؛ دو ساعت بعد حاضر جوابي مي کنه ؛ قرار هست که از يه چيز ديگه محروم بشه . دوباره حاضر جوابي کردي ، مثلا دسر عصري که قرار بود بخوري ، ديگه نمي توني بخوري . قرار نيست از ميان وعده حذف بشه . از يه چيزي که يه چيز اضافه اي بود ، مثلا يه دسري که قرار بود براش درست کنيد ، براي مثلا شام ، اون رودرست نمي کنيد .