سريع حرف از جدايي نزنيد. مشكل را حل كنيد، نه آن كه راه فرار را پيش گيريد. حرف از جدايي زدن باعث عمق دادن به مشكل مي شود، چون جدا شدن آسان نيست و سخت تر از به هم رسيدن است.
راه كاهش دخالت ديگران، كاهش سطح ارتباط است (نه قطع ارتباط) البته ميزان سطح كاهش ارتباط بايد به گونه اي باشد كه موجب مشكلات بيشتر نشود.
مادر شوهر يا هر عزيز ديگري شما را مجبور به انجام عملي نمي كنند! شما مي‌توانيد هم دل آن ها را به دست آوريد، هم استقلال خودتان را حفظ كنيد. گاهي اوقات به حرف آن ها عمل كردن ضرر ندارد و سود دارد، گاهي اوقات ضرر دارد و برخي مواقع نه ضرر دارد و نه سود (منظور سود و ضرري است كه به خانواده شما بر مي‌گردد.
اگر دخالت او به سود شما باشد، نمي توان اسم آن را دخالت گذارد، بلكه انصافاً آن ها را مصلحت انديش خود بدانيد و در اين مورد از جاده انصاف و مروت خارج نشويد و به حرف آن‌ها گوش بكنيد، هر چند در جايي ديگر به ضرر شما حرف زده باشد.
بايد با تمام اعضاي خانواده ارتباط داشته باشيد و هر شخصي را به زبان خودش در كنار خود داشته باشيد. مسير زندگي خويش را بر اساس مصالح خانوادگي و با مشاركت همسرتان ترسيم كنيد و به ديگران احترام بگذاريد و با مخالفت رو به رو نكنيد، ولي لازم نيست متابعت داشته باشيد. مهم آن است كه شما و همسرتان همانند دو نيلوفر به دور هم بچرخيد و بپيچيد كه الحمد لله اين حاصل است. حرف هر كسي را به خود او محدود كنيد. اگر مادر شوهر، يا مادر همسر نامهربان است، شوهر و همسر چه گناهي كرده اند كه تاوان بپردازند؟!
دامنه بگو مگو را محدود كنيد و به آن گسترش ندهيد. به ديگران نگوييد و با خودتان حل و فصل كنيد. تصميم گيرنده خودتان هستيد و همان گونه كه گفتيد، قهر ها بايد كوتاه مدت باشد. اگر قهر كرديد، خانه را ترك نكنيد، محل خواب خود را عوض نكنيد، حتي بالش خود را تغيير ندهيد. فقط محدوده آن را كاهش دهيد تا تأثير منفي آن كم باشد. و زود به زود هم قهر نكنيد.