موسيقي" پديده اي که از دير باز در زندگي انسان ها نقش داشته و دارد و امروزه با پيشرفت علم آلات موسيقي به صوزت متنوعي پا به عرصه وجود گذاشتند و با در هم آميختن نغمه هر کدام روزانه ميليون ها موزيک جديد توليد و پخش مي شود سبک هاي مختلف موسيقي ابداع مي شوند و غوغاي حاصل از آنها گوش فلک را کر کرده است.
موسيقي براي بسياري از ما حکم آب حيات را پيدا کرده است به گونه اي که در هر حال گوش خود را دربست در اختيارش گذاشته ايم هنگام راه رفتن،خوابيدن،کار کردن،رانندگي،آشپزي و... .
اگر کسي ما را از گوش دادن به موسيقي بر حذر دارد ترش کرده و عصباني ميشويم و هزار و يک توجيه برايش مي آوريم .
با وجود اينکه اسلام عزيز مکررا از موسيقي و عادت کردن به آن ما را بر حذر داشته است اما ما هرگز توجهي نداريم چون تصور ما اين است که در اين زمان نمي شود موسيقي گوش نداد ، البته اين حرف درستي نيست پس اگر ما هم چنين تصوري داريم بهتر است عواقبش را هم بدانيم تا ببينيم آيا ارزشش را دارد که براي لحظاتي خوش بودن آن هم نه خوشي واقعي بلکه براي لحظاتي فريب اين همه زيان ببينيم .
اسلام در جلوه هاي مختلف، تنفر خود از «غنا حرام» را در چشم انداز مردم به ويژه مؤمنان درمعرض نمايش قرارداده است ازجمله:
1-تضعيف جايگاه غنا در زندگي انسان:
غنا حرام در زندگي جايگاه قابل ستايشي ندارد، حتي ملائک رحمت به مکاني که در آن ابزار غنا و نيز خمر (مسکرات) وجود دارد نازل نمي کردند و همچنين برکات از آن منزل رخت برمي بندد: «... لاتدخل الملائکه بيتاً فيه خمر او دف او طنبور او نرد ولايستجاب دعائهم و ترفع عنهم البرکه »
2- نوازندگان سفلگانند:
از امام صادق(ع) سؤال کردند سفله (آدم پست) کيست؟ امام (ع) پاسخ داد: «من يشرب الخمر و يضرب الطنبور»
3- نشانه روزگار ناشايسته:
روزگار ناشايسته، روزگاري که مردم آن نمازها را ناديده مي انگارند، به تمايلات نفساني اهميت مي دهند، قرآن را به خاطر غير خدا مي آموزند، علم فقه را براي غير خدا فرا مي گيرد، اولاد زنا، زياده اند، غنا حرام را در هنگام قرائت قرآن به کار مي برند، اهل غنا و به کارگيري ابزارند، رعايت مسئله امر به معروف و نهي از منکر ناخوشايند است، از اين چنين افرادي در ملکوت آسمان ها به عنوان آدم هاي پليد و نجس (ناپاک) ياد مي شوند.
حضرت علي(ع) مي فرمايند: «ابعد الناس عن صلاح المستهتر باللهو»دورترين مردم از صلاح کسي است که در لهو و لعب غوطه ور باشد
چرا «لهو» مورد نکوهش و تحريم است؟
پاسخ: بايد اثرات خطرناک لهو را مورد توجه قرارداد تا روشن شود که راز حرمت آن چيست.
ترديدي نيست که لهو نامشروع، همان سرگرمي هاي ناسالم است چيزي که مي تواند اثرات غنا نامشروع را به همراه داشته باشد و اساساً غنا حرام يکي از مصاديق آن است که برخي از اثرات منفي آن عبارت اند از:
الف: سستي اراده:
سرگرمي غفلت زا يعني سرگرمي هاي نامطلوب باعث سستي اراده آدمي است. قال علي(ع): «اللهو يفسد عزائم الجد»آن حضرت(ع) همواره ياران را از پرداختن به لهو و لعب منع مي کردند. آن حضرت همچنين مي فرمايند: «اهجر اللهو فانک لم تخلق عبثا فتلهو و لم تترک سدي فتلغو» از سرگرمي بيجا دوري کنيد زيرا تو بدون هدف، خلق نشده اي و يله و رها نمي باشي.
ب: دورماندن و غفلت از حقيقت:
دورماندن انديشه آدمي از دستيابي به واقعيات نتيجه منفي توجه به لهو لعب (موسيقي مطرب، عناء حرام) است. حضرت علي(ع) مي فرمايند: «ابعد الناس عن صلاح المستهتر باللهو»(5) دورترين مردم از صلاح کسي است که در لهو و لعب غوطه ور باشد.
نيز فرمود: «اول اللهو لعب و آخره حرب» آغاز لهو، بازي است و انجام آن تخاصم و درگيري است.
ج: دورماندن از موفقيت و نجات:
حضرت علي(ع) فرمود: دورترين انسان از (رحمت) خدا کسي است که: سرگرم به شنيدن غناء باشد (يکي از مصاديق لهو، غنا است). توجه: لهو، اختصاص به غنا ندارد و هرگونه سرگرمي غيرمجاز و نامشروع را شامل مي گردد. در حديث آمده است: «لهو المؤمنين في ثلاث: التمتع بالنساء و مفاکهه الاخوان، وصلاه الليل» «سرگرمي سالم انسان هاي با ايمان در سه چيز است. کامگيري حلال از زن، شرکت در جلسات دوستان، و انجام نماز شب».
موسيقي
د: ضعف عقل
لهو باعث ضعف عقل و تقويت حالت حماقت آدمي مي شود، چنانچه اميرمؤمنان(ع) فرمود: «رب لهو يوحش حرا»؛ «چه بسا که لهو و سرگرمي ناروا باعث احساس تنهائي آدمي گردد»، چنانکه در رهنمودي ديگر آمده است: «اللهو قوت الحماقه »؛ «لهو، خوراک، حماقت است».
هـ: ضعف ايمان
لهو و لعب مايه تضعيف شدن ايمان انسان مي شود. قال علي(ع): «مجالس اللهو تفسد الايمان»جلسات لهو سرگرمي ناروا دل آدمي را فاسد مي کند.
امام صادق(ع) فرمود: «يفرحون لفرحنا و يحزنون لحزننا»)؛ «شيعيان ما در شادي ما شاد و در اندوه ما غمناک هستند.»
در بيان ديگر پيامبر اکرم(ص) نقل شده که: «افضل الأعمال بعد الصلاه ادخال السرور في قلب المؤمن بمالا اثم فيه(و چنان که فرموده اند هرکس شيعيان ما را شاد بسازد ما را خشنود ساخته است. بنابراين، اصل شادي و سرورنه تنها نکوهيده نيست بلکه مورد تمجيد است.