سلام.
در ادامه سوال قبليم که پاسخ داديد اين ازدواج به صلاح نيست. ميخواستم عنوان کنم که من عقد کرده هستم و حالت دوشيزگي رو از دست دادم. البته دور از انصاف صحبت نکنم همسرم سعي در اصلاح خودش داره و نسبت به روزهاي اول عقد بهتر شده. اوايل يک روز در ميون دعوامون ميشد ولي الان خيلي کمتر شده. ولي باز هم هست. ايشون دو سال از من کوچکترن نميدونم بخاطر سنشه که هر چقدر بعضي چيزا رو توضيح ميدم درک نميکنه يا کلا همينطوريه. برادرش که 4سال از خودش کوچکتره خيلي فهميده و عاقله. از طرفي دوستش دارم ميگم شايد بهتر شه و از طرفي هم شک دارم. ميخواستم در درجه اول راهنماييم کنيد که چه برخوردي کنم که تشويق بشه براي کنار گذاشتن اين عاداتش. حداقل يه تلاشي براي زندگيم کنم ،اگه فايده نداشت بعد به طلاق فکر کنم