چگونگی برخورد با رفتارهای ظالمانه

Question

سلام و خداقوت خدمت شما.
پنج تا خواهر شوهر دارم و سه تا جاری,هشت ساله ازدواج کردم.
دوتا از خواهرشوهرا بسیار حسودن و روی بقیه تاثیر گذار.تو کارهاشون مدام حرص عروسهارو درمیارن حتی تبعیض خیلی خیلی زیادی بین بچه های خواهرا و برادرا میزارن,که آدم شاخ درمیاره...
مادرشوهر و بقیه ی خواهرا و همسرم خداروشکر مهربان و خوبن.
مشکل اینه که هربار دورهمیم اون دونفر اونقدر برخوردای بد دارن که روی روان راه میرن,و مادر و بقیه ی خواهرا هم با برخورد اونا یک رفتار 180 درجه ای دارن و تا چند روز همینطورن,با وجودی که همه میدونن اونا بسیار بدجنسن,اما با برخورد اونا حق طوری دیگه نشون داده میشه.
خیلی سعی میکنم که نهایت احترام رو برای همه شون قائل باشم,اما باز بعد کارهاشون بهم میریزم و فقط تو تنهاییم گریه میکنم.
نمیدونم باید چطوری رفتار کنم,خواهشا کمکم کنین

Answer 1

Baba:
از نظر اسلام، حسادت، صفتى ناشایست و بیمارى اخلاقى خطرناکى است که باعث فساد و هلاکت روح و جسم آدمى مى‏شود. بى‏تردید، هنگامى که انسان مشاهده مى‏کند که دیگران نعمت یا امکاناتى دارد، که او ندارد، به طور طبیعى ملول و افسرده مى‏شود. در اصل این حالت که در تمامى انسان‏ها کم و بیش وجود دارد، شرّ و ضد ارزش نیست آنچه در اخلاق اسلامى به عنوان «صفت مذموم و ضد ارزشى» معرفى شده است، حالت افراطى و ظهور عملى آن است. هنگامى که فردى آرزو مى‏کند، نعمت و امکانات دیگران از ایشان سلب شود یا از بین برود و این آرزو را در عملکرد خود نیز آشکار مى‏سازد، «حسود» و عمل چنین شخصى نیز «حَسَد یا حسادت» نامیده مى‏شود.
البته رقابت با حسادت فرق دارد. رقابت باعث رشد و شکوفایى انسان مى‏شود ولى حسادت خوره روح و جسم آدمى و موجب تباهى دنیا و آخرت اوست V} قال امیرالمؤمنین على (ع): ثمرهُ الحَسَدِ شَقاءُ الدُّنیا وَ الآخرهِ؛ امیر مؤمنان على (ع) فرمودند: میوه و نتیجه حسد، بدبختى در دنیا و آخرت است. (غررالحکم، ح 4632){V و به فرمایش معصومین (ع) حسادت ایمان را تباه مى‏کند، آنچنان که آتش هیزم را مى‏خورد و نابود مى‏سازد. (الحسدُ یأکُل الایمان کما یأکلُ النار الحطب»


1- اولین توصیه در برخورد با آشنایانی که حسادت خویش را بروز مى‏دهند، رعایت اصل «مدارا» است. اگر به هر دلیل مایلید و یا ضرورت ایجاب مى‏کند که به ارتباط خویش ادامه دهید، به ناچار باید که در برابر ناملایمات آن بردبارى کنید. بردبارى و مدارا یک اصل کلى است که بدون آن زندگى اجتماعى و ارتباط با دیگران مقدور نیست‏

2- از گفتار و رفتارى که باعث برافروختگى شعله حسادت مى‏شود پرهیز نمائید. به رخ کشیدن امکانات، نعمت‏ها و کمالات علمى وفضایل اخلاقى مى‏تواند شعله‏هاى حسادت را برافروزاند. برافروختگى این آتش، علاوه بر اینکه براى خود حسود مضرّ و هلاک‏کننده است، براى شخص محسود نیز ممکن است خطرات و زیان‏هایى را در بر داشته باشد لذا در روایات داریم که، التواضع نعمه لا تحسد الیه یعنی تواضع نعمتی است که کسی به آن حسادت نمی کند .بنابراین هر وقت حرف یکی از ویژگی های مثبت شما بود با تواضع آنرا کوچک جلوه دهید یا اگر امکاناتی داشتید که باعث حسادت می شود آنرا از چشم آنها دور نگه دارید.

3- علت اصلى بروز و ظهور حسادت و بسیارى از رذایل اخلاقى، ضعف ایمان است.
اگر انسان مراتبى را در خداشناسى بپیماید و نسبت به صفات علم، حکمت، قدرت، رزّاقیت، رحمت و رأفت خداوند معرفت و شناخت - هر چند نسبى - کسب کند، بطور ارادى مى‏تواند رذایل و زشتى‏هاى نفسانى و اخلاقى را در خود شناسایى و ریشه‏کن سازد. پس به طور اجمال دریافتیم که راه خلاصى از این صفت ناپسند اخلاقى، ارتقاء سطح ایمان و باور قلبى نسبت به خداوند است سایر علل «حسادت» عبارت است از: تکبر، خودخواهى، عجب و مال دوستى و مقام‏پرستى.
4- هنگامى که خداى متعال به بنده‏اى از بندگان خود، نعمت را عطا مى‏فرماید، به طور طبیعى ممکن است‏.
که او مورد حسادت دیگران قرار گیرد. این مشکل، به هر حال وجود دارد و گریزى از آن نیست. با این وجود نباید حسادت حسودان مانع رشد و ترقى و پیمودن راه‏هاى کمال و تعالى شود. مواظب باشید و سعى کنید در برخوردها، اسرار درونى خود را مخفى نمائید. گذشته از این مراقب باشید خود ناخواسته با این آفت مبتلا نشده باشید چرا که برخی از افراد به این دلیل در مورد دیگران قضاوت های منفی می کنند که خود نیز به آن مبتلا هستند این افراد از پیمودن راه کمال بازمی مانند غافل از اینکه شخص حسود، در اغلب موارد، جز به خویش آسیب نمى‏رساند