نفقه و تأمين زندگي پدر و مادر فقير بر فرزندان متمكن (چه پسر و چه دختر) واجب است و بايد به طور مساوي در اين امر شركت نمايند، بنابراين مادر تهيدستي كه داراي دو فرزند يكي پسر و ديگري دختر است، نفقه و تأمين زندگي او بر آن دو به طور يكسان واجب است و اگر يكي از اين امر سرپيچي نمود از ديگري ساقط نميشود، اين حقي است كه خداوند بر گردن فرزندان نهاده است واگر آنان از اين امر خودداري ورزند حاكم شرع ميتواند آنها را مجبور نمايند. اين حكم فقهي و حقوقي نفقه است. اما مسأله احترام و نيكي به پدر و مادر كه نگهداري آنان نيز از اين قبيل به شمار ميآيد، تنها يك واجب الهي به شمار ميآيد و حاكم نميتواند فرزندان را مجبور به احسان و نگهداري پدر و مادر نمايد، بنابراين اگر مثلاً دختر با توافق و رضايت شوهر به نگهداري مادر اقدام نمايند، خير و بركت همراه با بهشت برين نصيب آنان خواهد شد و اگر شوهر موافق ننمود، تكليف از دختر ساقط است و ميتواند مادر را در آسايشگاه سالمندان نگهداري نمايد (در صورتي كه پسر خودداري كند) ولي همانگونه كه ذكر شد، حق تأمين زندگي و تهيه خوراك، پوشاك از آنان ساقط نميشود وبايد پسر ودختر هزينه آسايشگاه را بر عهده گيرند واگر پسر سرپيچي نمايد، دختر ميتواند شكايت نمايد و حاكم شرع پسر را مجبور به دادن نفقه نمايد. به هر حال تأمين زندگي مادر بر دوش پسر ودختر به طور يكسان ميباشد واگر خانه مربوط به داماد است و از بودن مادر در خانه ناراضي است دختر نميتواند از مادر خود در خانه شوهر نگهداري كند، (تحريرالوسيله، امام خميني، ج 2، باب نفقه الاقارب)