Question

خشیدن افراد یک رفتار پسندیده است که حتی در آیات و روایات به آن اشاره شده است؛ اما این رفتار بایستی تا چه حدی باشد که طرف مقابل از آن سوء استفاده نکند؟

Answer 1

در وهله اول با بخشش، خود فرد احساس راحتی و آرامش می‌کند. در کار بالینی هم مشاهده شده است که خیلی از زوجین، شاید روزها و یا ماه‌ها درگیر یک مسئله‌ای هستند و ذهنشان مشغول آن است و مدام با خود کلنجار رفته که آیا طرف مقابلشان را ببخشند یا خیر؟

این افراد معمولاً با خودشان درگیر می‌شوند که« چرا طرف مقابل آن بلا و یا مشکل را برای او به وجود آورده و این حق من نیست.» همین مسئله باعث می‌شود که فرد خودش را آزار داده وکسی که بیشترین آسیب را می‌بیند، در درجه اول خود فرد است.
این افراد معمولا اشتغال ذهنی داشته و فکرشان تخریب شده و خود خوری می‌کنند. یک خشم نهفته و یک حس پرخاشگری در درون آنها وجود دارد که مدام در فکر انتقام گرفتن هستند.
اما زمانی‌که طرف مقابل خود را می‌بخشد، در مدت کم دیگر فکرش مشغول نمی‌شود آسایش روانی و راحتی ذهنی پیدا کرده و خودش را خلاص می‌کند.

بخشش اولین لطفی است که افراد در حق خود می‌کنند، نه در حق طرف مقابل. پس افراد بایستی بخشنده باشند و از خیلی از مسائل ساده عبور کنند.
اما یک سری باورهای غلط در بین افراد وجود دارد که اگر ببخشیم طرف مقابل درس عبرت نمی‌گیرد و ممکن است اشتباهش را دوباره تکرار کند، حتی ممکن است اصلا متوجه اشتباهش نشود.
روانشناسان در این مواقع تاکید می‌کنند که در ارتباطات بین فردی و یا همان ارتباطاتی که بین زوجین است، فقط کافی است که طرف مقابل بفهمد اشتباهی صورت گرفته و رفتارش درست نبوده یا حداقل افراد به نحوی با رفتارشان به طرف مقابل بفهمانند که از رفتار او ناراحت شده و طرف مقابل را متوجه رفتار غلطش کنند.

متاسفانه برخی از افراد به این موضوع اعتقاد دارند که اگر از دست کسی هم ناراحت می‌شوند، اصلا نشان نداده و طوری وانمود می‌کنند که اصلا اتفاقی نیفتاده و ناراحت نیستند. این دیگر بخشش نیست و اگر این چنین اتفاق بیفتد ممکن است طرف مقابل اصلا متوجه نشود که چه خطایی کرده است؛ زیرا طرف مقابل هیچگاه چنین ذهنیتی ندارد که خطایی کرده و باعث رنجش دیگری شده است.
به همین لحاظ همیشه افراد باید طوری برخورد کنند که احساسات واقعی را به دیگران نشان دهند؛ منتهی با زبان ملایم، با احساسات و عواطف کنترل شده. باید افراد به طرف مقابل خود بگویند که از رفتار و یا گفتارتان ناراحت شدم و این توقع را از شما نداشتم، اما اگر افراد بخواهند که حالت قهرهای طولانی مدت و حس خشم و انتقام را در درون خود قرار دهند این باعث می‌شود که رابطه‌ها تخریب شده و با دیگران رابطه درستی نداشته باشند. البته ما بنا را بر این می‌گذاریم که زوجین از رفتار و روان سالمی و شخصیت نرمالی برخوردار باشند.
روانشناسان معمولا زمانی بخشش را راه حل می‌دانند که زوجین با همدیگر دچار خطا و اشتباه شده و بین آنها سوء تفاهمی ایجاد شود و این بدان معنا نیست که یکی از زوجین همیشه خطا کند و دیگری او را می‌بخشد، یک نفر همیشه قربانی و بخشنده و دیگری خطا کار باشد.
اگر خطا فقط از یکی از طرفین باشد، باعث می‌شود که آن فرد پرتوقع، خود خواه، خودشیفته شود و هر که کاری دلش می‌خواهد، انجام داده و باعث رنجش طرف مقابلش شود. این فرد همیشه از طرف مقابل انتظار دارد که او را ببخشد؛ اما این رابطه، اصلا رابطه سالمی نیست و نیاز به مداخله روانشناسان، درمان و مشاوره دارد، زیرا این افراد معمولا مشکل شخصیتی و یا اختلال دارند.