با سلام خانمي هستم ک سه ساله ازدواج کردم و فرزند ندارم همسرم 31 سالشه با تحصیلات بالا و جایگاه خوب در کارش با توجه ب مواردی ک گفتم چیزی ک منو اذیت و سرد میکنه رفتارهای بچه گانه ايشون است با توجه ب اینکه خواهر ندارن خیلی از رفتارهای ک با زن باید بشه رو بلد نيستن برای مثال برای سوار شدن ب تاکسی اول خودش ميره داخل بعد من میشینم یا اگه کاری میکنه دوس داره تایید بشه يا کارهایی از قبیل کاردستی با اریگامی میسازه ک احساس میکنم هنوز بچس و مرد نشده ک کارهای مردونه بکنه یا شعر های عاشقانه ميگه و برای همه هم صد بار ميخونه بهشم ک ميگم ميگه اينا علایقمه اما ب مرور گذاشت کنار اما متوجه میشم سرخورده شده یا تو اینستاگرام از کاردستی های ک درست کرده ميذاره ک خیلیاشون کارهای بچه هاست و وقتی در جمع خانواده خودش هستیم همش از کارایی ک میکنه ميگه و گاهی اوقات میشنوم ک ميگن فلانی تو چرا هنوز بچه ای خیلی ناراحت میشم و همش پیرو راه دیگرانه مثلا اگه نظری داده باشه در هر مورد کسی ی نظر ديگه بده سریع قبول میکنه هیچ کس ازش حساب نمیبره چون خیلی آرومه اشتباه من این بود از اول ميخواستم برای تنوع باهاش بچگانه صحبت کنم اما ايشون الان همش بچگونه حرف ميزنه البته فقط برا من ن همیشه با توجه ب اینکه مرد بسیار مهربان و آرومیه و من را بسیار دوست داره اما احساس نميکنم با مرد ازدواج کردم چون قاطعیت و اقتداری ک از مرد دارم نداره و هیچ هدفی نداره در زندگی با توجه ب اینکه تحصیلات بالا از بهترین دانشگاهها داشته تو رو خدا بگيد چکار کنم من خودم خیلی تو جمع بهش احترام ميذارم اما ديگه نميدونم چی کنم؟ قصد دارم بچه دار بشم اما نگرانم نکته نتونه برای بچم پدر مقتدری باشه ک بچم ازش حساب ببره ممنون ميشم جوابمو زود بدید