دختری سه ونیم ساله دارم که وقتی باخانواده همسرم روبرومیشه کمترپیش من میادوخودشوبااونهاسرگرم میکنه واگه خونه اونهاباشه برم که بیارمش نمیاد

Question

سلام من دختری سه ونیم ساله دارم که وقتی باخانواده همسرم روبرومیشه کمترپیش من میادوخودشوبااونهاسرگرم میکنه واگه خونه اونهاباشه برم که بیارمش نمیاد منم مجبوربه تنبیه میشم درضمن من روشهای تربیتی اونهارودوست ندارم.لطفاراهنمایی کنید

Answer 1

بیشتر فرزندان ، به والدین خود عشق می ورزند ، اما این حالت تنها برای زمانی است که والدین در نهایت محبت و مهربانی با آنها رفتار کنند. در صورتی که نیازهای آنها تأمین نشود ، حس دوری از والدین در آنها شکوفا می شود. همواره پدر و مادر فرزند خود را دوست دارند و این عشق ذاتی است زیرا که آنها را به دنیا آورده اند ، ولی این به تنهایی برای فرزندان کافی نیست .

شرایط دلخواه

فرزندان به دنبال تأمین نیازهای خود هستند . هر چه بزرگتر می شوند ، انتظارات و نیازهای آنها نیز نمایان تر می شود . اگر پدر و مادر به درستی آنها را درک نکنند و نیازهای عاطفی و مادی آنها تأمین نشوند و در ادامه محدودیت هایی را برای آنها مقرر کنند ، نارضایتی فرزند آغاز می شود و به تدریج این نارضایتی ، تبدیل به تنفر می شود! آنها انتظار دارند که والدین در هر صورت به رشد شخصیتی آنها نیز اهمیت بدهند.

تأثیر شرایط محیطی

علت دیگر تنفرگرایی فرزند ، اثرات شرایطی است که والدین برای آنها فراهم می کنند. همانطور که آنها در محیط بیرون تأثیر پذیر هستند ، شرایط و جو منزل هم بر آنها موثر است . خیلی از والدین ، با بحث و جدل و استرس های متوالی در منزل ، فرزند را تحت فشار روحی قرار می دهند.

راه حل

شاید راه حل آن از نظر برخی بررسی ها آسان باشد، ولی زمان می برد. شما برای ایجاد عاطفه و محبت با فرزندان خود همواره باید صبور باشید. به آنها عشق بورزید، برای آنها وقت بگذارید و آنها را درک کنید. به صحبت های آنها بطور دقیق گوش فرا دهید. آنها را تشویق کنید . سعی کنید شرایطی را فراهم آورید که رشد شخصیتی آنها در جهتی مثبت نیل پیدا کند .

Comments

پس تکلیما مقابل خواسته های زیاد و نابجای بچه چیه
مادربزرگ و پدربزرگ ها هرچیزی که بچه بخواد نه نمیگن و اگه بخواهیم بهتر از اونا محبت کنیم به شدت بچه لوس میشه

---

هر فردی شیوه خاصی برای ارتباط با کودک دارد . . در واقع مهارت های فرزند پروری شامل روش هایی هستند که والدین برای تربیت فرزندان خود بکار می گیرند و قوانینی را شامل می شود که برای فرزندان وضع شد تا سلامت روانی آنان تأمین شود .
۳ تا از رایج ترین سبک ها به شرح ذیل است :
۱- دستوری : در این سبک محدودیت های بی دلیلی گذاشته می شود . بچه ها آزادی چندانی ندارند و خانواده به خواسته ها و نظرات و عقاید فرزندان توجهی نمی کنند .
۲- تسلیمی : در این سبک بچه ها آزادی فراوان و بی حد و حصر دارند . هر چه اراده کنند به دست می آورند .
۳- انتخابی – مقتدرانه : در این سبک پدر و مادر به بچه ها یاد می دهند در حد وسط آزادی و محدودیت حرکت کنند .
 
عددی کمی از افراد فقط یک سبک دارند ولی گاهی ما معمولاً از هر سه سبک استفاده می کنیم .
باید به سبک پدر – مادری کردن خود بیشتر فکر کنیم و از خودمان بپرسیم :
۱- سبک من چطور به من کمک می کند که ار عهده پدر ، مادری کردن برآیم ؟
۲- چه تغییری در سبک خودم می توانم ایجاد کنم که تا از عهده پدر – مادری کردن برآیم ؟
۳- چه محدودیت های معقولی می توانم برای فرزندانم بگذارم ؟ چه آزارهای معقولی می توانم به فرزندم بدهم ؟
سبک دستوری :
نام دیگر آن ، سبک استبدادی است . پدران و مادران بسیار سخت گیر هستند . زیاد قانون وضع می کنند و بعد از بچه ها توقع دارند بی چون و چرا از قوانین آنان پیروی کنند . این گروه والدین برای سر براه نگه داشتن بچه ها به پاداش و تنبیه متوسل می شوند . در این خانواده ها کودکان دچار احساس بی کفایتی ، انزوا ، گوشه گیری ، ناتوانی در برقراری روابط عاطفی ، اجتماعی و پرخاشگری و اضطراب می شوند .
 
 
کودکان در این سبک چه چیزی را یاد می گیرند و چگونه رفتار خواهند کرد ؟
این سبک خودش به ۲ جور شیوه دیگر تقسیم می شود .
۱- شیوه دستوری خوشمزه :
پاداش دادن به کارهای مثبت که دستورش داده شده است . در واقع کودک بابت (( خوب بودن )) ، (( نه گفتن )) مزد و پاداش می گیرد . کودک به این نتیجه می رسد که هر وقت پاداش گرفت کاری را انجام دهد و یا هر جا سودش بود کاری را انجام دهد . زمانیکه پاداش وجود ندارد انگیزه برای انجام آن کار را از دست می دهد . در واقع یک نوع انگیزه ی بیرونی باید برای به حرکت در آوردن او وجود داشته باشد تا آن کار را انجام دهد . و متأسفانه کنترل بیرونی روی فرزندان رشد نمی کند .
والدین در این شیوه هم دستوری عمل می کنند ولی دستورات خود را چاشنی های خوشمزه می زنند . مثلاً:
خواهرت را نگه دار ، من برات برگشتنی کادو می خرم .
برو نان بگیر و بقیه پول را برای خودت خرید کن .
زمانیکه کودکان بزرگ تر می شوند . به حد نوجوانی و جوانی می رسند دیگر والدین خواسته های آنها را نمی توانند برآورده کنند . ضمن اینکه قبل از انجام هر کاری ابتدا مزد کار خود را مشخص می کنند وقتی فراهم شد آن کار را انجام می دهند و آنها شرط ها را می گذارند .
۲- شیوه دستوری با چاشنی های بدمزه و آزار دهنده :
در این شیوه علاوه بر دستوری که داده می شود ، تنبیهی هم همراه می شود . مثلاً
با تحقیر – سرزنش – توهین و … آن دستور را همراه می کنند .
(( لاک پشت ؛ دیکته رو تندتر بنویس )) . (( اون تلویزیون خراب شده را خاموش کن . ))
بچه ها هم برای فرار از این تنبیه ، گاهی اوقات به قوانین سفت و سخت تن
می دهند . تا زمانیکه توان و قدرت مقابله با آن را پیدا کنند . بعضی اوقات هم سعی
می کنند برای اینکه پدر و مادرشان را خوشحال کنند تن به قوانین سفت و سخت بدهند . این گروه مستقل فکر کردن را یاد نمی گیرند و دوستان و اطرافیان آنها باید بگویند که چکار کنند که متأسفانه دوستان همیشه توصیه ی عاقلانه ای نمی کنند .
این قوانین سخت گیرانه باعث می شود بعضی از کودکان از کودکی سرکش شوند. برخی هم در بزرگسالی . بعضی والدین سخت گیر گاهی اوقات سر بچه های حرف نشنو داد می کشند ، سرزنش می کنند … همان چاشنی های بدمزه و آزار دهنده و از این طریق سعی می کنند تا کنترل از دست رفته خود را بازیابند . بچه ها شاهد داد و فریاد ، خشونت و .. می شوند .
در نتیجه والدین خودشان را الگوی خود قرار داده و همان رفتارهایی را تقلید
می کنند و یاد می گیرند و وقتی به سن نوجوانی رسیدند قدرت آنها از والدین خود بیشتر می شود و قادر به کنترل آنها نبوده و دقیقاً نوجوان یا جوان همه آنچه را یاد گرفته جهت کنترل والدینش بکار می برد .
در نتیجه این گروه کودکان مهارت های مذاکره کردن را یاد نمی گیرند و نمی توانند مسائل خود را با کلمات حل کنند و به خشونت متوسل می شوند . وقتی فرزندان به خاطر « بد بودن » تنبیه می شوند . یاد می گیرند که رنجش والدین را به دل بگیرند و اغلب راهی برای مقابله به مثل پیدا کنند و این خود مشکل دیگر این سبک می باشد .
سبک تسلیمی و سهل گیرانه :

والدین در این شیوه حد و مرزهایی برای کودکان خود قائل نمی شوند . اگر هم محدودیتهایی می گذارند آن را لغو و یا تبصره های زیادی برای آن قرار میدهند . در واقع آزادی کامل می دهند و هیچ کنترل و نفوذی بر روی فرزندان ندارند . چون جامعه دارای حد و مرز است و چون این کودکان هر چه خواستند و انجام داده اند در واقع به غیر از خودشان و خواسته ایشان به چیز دیگری مثل احساسات دیگران یا احساس مسئولیت نسبت به دیگران – حقوق آنها و … فکر نمی کنند . فرزندان بدون داشتن خطوط راهنمایی معین بزرگ می شوند در نتیجه در برخورد با دیگران مشکل پیدا می کنند .
غالباً ما این کودکان را با صفت لوس و ننر توصیف می کنیم و یا در واقع به آنها کودکان افسار گسیخته هم می گویند . آنها کمتر طعم تلخ محرومیت و محدودیت را چشیده اند و قادر به تحمل کمترین ناکامی نیستند و در مقابل مشکلات و مسائل از نظر عاطفی و روانی سریع بهم می ریزند . همچنان که بزرگ تر می شوند با قوانین مشکل بیشتری پیدا می کنند .
سبک انتخابی یا متعادل ؛ مقتدرانه :
کودکان در رشد خودشان علاوه بر آزادی انتخاب به محدودیت هم نیاز دارند . محدودیت و انتخابگری به آنها کمک می کند ضمن اینکه باید بدانند دیگران هم مهم هستند . اگر بخواهیم فرزندان ما همانند بزرگسالان مسئولیت پذیر شوند باید آنها را مسئولیت پذیر تربیت کنیم . محدود نکردن باعث می شود والدین نتوانند از عهده وظیفه دشوار پدر و مادری کردن برآیند .
در این سبک بر خلاف دو سبک قبلی همه چیز ( محدودیت – آزادی ) در حد اعتدال وجود دارد . بچه ها هم آزادی و حق انتخاب دارند و هم دارای محدودیت بجا و مناسب هستند .
 
بعضی اوقات متأسفانه برای تربیت فرزندان خود از سبک های مختلف استفاده می کنیم و باعث بروز اختلافات بین فرزندانمان می شویم . مثلاً برای فرزند اول از سبک دستوری استفاده می کنیم و برای فرزند دوم از سبک تسلیمی . در نتیجه این دو کودک مداوماً در رابطه با همدیگر مشکل پیدا می کنند و ما به دنبال مقصر می گردیم .
و بعضی اوقات هم گاهاً والدین با هم در تربیت یک فرزندشان تفاهمی ندارند . مثلاً مادر در مقابل کودک خود از شیوه تسلیمی استفاده کند و پدر از سبک دستوری . در نتیجه این کودک در چرخه تربیت مؤثر و سازنده قرار نمی گیرد و می تواند باعث بروز اختلالات رفتاری در کودکشان شود . این مطالب بخشی از تجربیاتم در کار مشاوره کودکان و والدین آنها جمع آوری شده است ولی از منابع زیر هم استفاده شده است .
 
 
منابع :
۱- هنری کلود . سال ۱۳۸۹ . مرزهایی برای کودکان . ترجمه سعید صیادلو . تهران نشر دانژه
 
2- دان نیک مایر . سال ۱۳۸۷ . راهنمای تربیت اثر بخش . ترجمه مهرداد فیروبخت . تهران نشر دانژه
 
3- آلسون مولوانی . سال ۱۳۸۸ . آزاد و صمیمی با فرزندان . ترجمع حاجی اسماعیلی . تهران نشر دانژه