برقراری نظم و انضباط میان دو کودک در سنین مختلف آسان نیست. حتی با وجود سه یا چهار سال تفاوت سنی میان کودکان باز هم شما شاهد سر و صدا، اختلاف و درگیری میان آن ها خواهید بود.
وقتی فرزندان تان با وجود تمام تذکرات شما برای بازی آرام و بدون سر و صدا و درگیری باز هم با یکدیگر دعوا می کنند سعی کنید آرام باشید و از برخورد خشونت آمیز و عصبی خودداری کنید. سعی کنید فرزندان تان بفهمند که شما از دست آن ها عصبانی هستید و برای شان توضیح بدهید که آن ها باید تلاش کنند که با هم بحث نکنند، اما با همه این حرف ها بگذارید بفهمند که شما دوست شان دارید. چند شیوه کلی وجود دارد که شما می توانید هنگام مشاهده دعوا و نزاع میان آن ها در پیش بگیرید:
سعی کنید بی طرف بمانید. فرزند کوچک تر همیشه دعوا را شروع نمی کند و فرزند بزرگ تر همیشه خواهر یا برادر کوچک تر را هل نمی دهد.
اگر در بحث یا درگیری حق با هر دو آن ها بود به شکلی عادلانه و مصمم این را به هر دوی شان بگویید. سپس با هر دو نفر به یک شکل رفتار کنید. این تنها کاری است که می توانید انجام دهید، در ضمن در نظر داشته باشید که اگر یکی از آن دو را تنبیه کنید دیگری ناراحت خواهد شد حتی اگر سزاوار تنبیه باشد. در این صورت لازم است شما تجدید نظری در جدی بودن مسئله تنبیه داشته باشید.
سعی کنید ظرفیت خود و فرزندان تان را بشناسید و پیش از رسیدن به آن مرحله، تمهیدات لازم را به وجود آورید و یا از آن جلوگیری کنید، برای مثال اگر فرزند کوچک تر هنگامی که برادر یا خواهر بزرگ ترش مهمان دارد مزاحم او می شود بهتر است ترتیبی بدهید تا او هم در آن زمان به خانه دوستانش برود.
اگر شما و همسرتان در مورد شیوه برخورد با کودکان به هنگام دعوا و درگیری اختلاف نظر یا بحث دارید این بحث ها را دور از چشم آن ها انجام بدهید. دیدن شما در این حالت به جز ناراحتی و اضطراب ممکن است برای آن ها این فکر را به وجود بیاورد که حالا بهترین وقت است تا هر کاری که دل شان می خواهد انجام بدهند.
اگر متوجه شدید که فرزندتان دستش را برای کتک زدن خواهر یا برادرش بلند کرده در واکنش به این کار به جای تنبیه بدنی و کتک از کلمات استفاده کنید. یک تنبیه و سرزنش کلامی خیلی موثرتر از سیلی و یا لگد است.
به یاد داشته باشید که دعوا و نزاع در بین کودکان زیاد پیش می آید، اما همیشه به آن ها گوشزد کنید که تحت هیچ شرایطی اجازه ندارند همدیگر را بزنند. برای آن ها در مورد اثرات و زیان های کتک زدن صحبت کنید.
بی نظمی نوجوان 13 ساله
و اما توصیه هایی برای کسانی که نوجوان شلخته ، نامرتب و نامنظم دارند :
۱٫ سعی کنید از عبارات و کلمات زیبا برای ترغیب نوجوان به نظم استفاده کنید. مثلاا گر در اتاقش لباس هایش را روی زمین می اندازد نگویید «تو خیلی شلخته ای از دستت خسته شدم» بلکه سعی کنید از جملاتی مانند «اگر اتاقت تمیز و مرتب باشد چقدر زیباتر به نظر می رسد» و … استفاده کنید.
۲٫ اگر به نوجوان شلخته غر بزنید و بگویید «همیشه اتاقت نامرتب است، از دستت خسته شدم، چه قدر بچه نامرتب و شلخته ای هستی، کی می خواهی درست شوی؟» جبهه می‌گیرد و لجبازی می کند و رفتارش را که تغییر نمی‌دهد ممکن است بدتر هم شود.
۳٫ اگر شما والدین منظم و مرتبی نبودید نوجوان را متهم به شلختگی و بی نظمی نکنید. اگر نوجوان شما در اطراف خود جز نامرتبی و ریخت و پاش چیز دیگری ندیده، حالا دیگر دور از انتظار نیست که او هم بی نظم باشد. یعنی چگونه می توانید خواهان نظم و انظباط از نوجوان باشید، در صورتی که خود مرتب نیستید؟
۴٫ بیش از اندازه به منظم بودن تاکید نکنید و نظم و ترتیب داشتن در اتاقش را به او تحمیل نکنید. اتاق نوجوان برایش مثل محدوده اختیاراتش است و مثل دنیایی که با اختیار خود می تواند در آن دخل و تصرف کند و مطابق میل خود تغییراتی را اعمال کند. اگر شما والدین عزیز نمی توانید بی نظمی فرزند خود را بپذیرید، با نوجوان صحبت کنید اما هرگز عقاید خود را به او تحمیل نکنید.
۵٫ از پذیرش مسئولیت مرتب کردن اتاق او جداً اجتناب کنید. زیرا نوجوانی بی نظم و بی مسئولیت تربیت خواهید کرد. پس مرتب کردن اتاق را بر عهده خود نوجوان قرار دهید و بگویید این بی نظمی را نباید به نقاط دیگر خانه گسترش دهد.
۶٫ بعضی اوقات والدین تحمل خود را از دست داده و عصبانی می شوند و به سرزنش و انتقاد از نوجوان روی می آورند و می گویند «دیگر صبرمان تمام شده او باید در زندگی خود تغییراتی بدهد». به این گروه از والدین باید بگوییم که این رفتار نوجوان ، طبیعی است و اجازه دهید سیر طبیعی خودش را طی کند.
برگرفته از کتاب «نوجوانان چه می گویند» از دکتر کیهان نیا