چرا تو قران فقط به مردان وعده حوریان بهشتی و زیبارویان باکره داده شده؟

Question

در قران واحادیث خوندیم که بهشت جایگاه بسیار خوبیه و همه صفات بهشت رو هم میدونیم
ولی چرا تو قران فقط به مردان وعده حوریان بهشتی و زیبارویان باکره داده شده؟
ایا زنانی که به بهشت میروندنمیتوانند با مردان بهشتی باشند؟؟؟؟

 

سوال دوم
ایا مردان بهشتی در بهشت با هر چندتا حوری و زیبا رو که بخوان میتوانند باشند؟؟
ایا این منافاتی با اسلام و... نداره که گفته شده این حوریان در خدمت مردان بهشتی هستند و اون مردان هر وقت که بخواهند میتوانند با اونها باشند؟؟؟

 

 

سوال سوم

آیا بهشت، نباید فراتر از این حرفها و لذتهای سطحی باشد،،، خیلی ها هستند که لذت دانستن همه دانشها، و به درجه خلق کردن رسیدن، و شناخت ذات واقعی و از نزدیک خالق برایشان بسیار شیرین تر است.

Answer 1

سلام. خوش به حالتون كه به فكر بهشت هستيد.
ما ها و مردم ، مدام در ساز و كارهاى دنيا مشغوليم.

كلمه " #زوج " در عربى و در قرآن ، به معناى " #همسر " و يا جفت است.
لذا هم بر زن و هم بر مرد اطلاق ميشود.
اصطلاح ايرانى " زوجه " غلط است.
زن ، زوج مرد است. و مرد ، زوج زن.
هر كجا در قرآن از #زوج پاك و نيكو سخن گفته ، براى همه بهشتيان ( از زن و مرد ) بيان شده است.
نكته ديگر در لسان عرب ، اين است كه وقتى به يك جمع يا گروهى اشاره ميكند كه حداقل يك مذكر در آن باشد ، از ضماير جمع #مذكر استفاده ميكند ( هر چند نصف يا اكثريت مخاطبين مونث باشند ).
يا لذا خطاب ها و تعابير خدا در #قرآن با ضمير مذكر ، معنا و مفهوم خطاب #عام به زن و مرد دارد. مگر ، قرينه و دليلى بر خلاف آن باشد.
در جاهايى كه زن و مرد ، جدا و پشت سر هم ( با ضماير و خطاب #جداگانه ) مى آيد ، براى #تاكيد بر عدم تفاوت در فرمول هاى كلى انسانى و ثواب و عقاب و #پيشرفت و كمال است.

انسانها در #بهشت ، فى ما اشتهت انفسهم خالدون ( انبياء - ١٠٢ ) ، در هر آنچه كه #دوست دارند و #دلشان ميخواهد ، #جاودانند.
ولى هر انسانى در بهشت ، در #سطحى از #بهره قرار دارد كه در زندگى دنيا براى هويت و شخصيت خود ساخته است.
در عين اينكه ، همه بهشتى ها ، به لطف خدا و طبع آخرتى خود ، از سطح و تراز ( روز افزون و پيش رونده ) خود ، كاملا #راضى هستند. و حسد و طمع و بخل و حرص و .... در بهشت وجود ندارد.

ازواج مطهره ( بقره - ٢٥ ) ، #همسران پاك و پاكيزه ( قلبا و روحا و جسما و ... ) ، وعده به تمام #مومنين صالح ( زن و مرد ) است.
اين #زوج دو نوع ميتواند باشد :
١- #انسانهاى هم تراز ( اذا النفوس زوجت - تكوير ٧ ) ، با هم باشند ، هر چند در زندگى دنيا ، در دو قاره مختلف و چندين قرن اختلاف زمانى زندگى كرده باشند.
٢- خدمتكاران ( #همسران ) بهشتى ، كه انسان نيستند و نوعى مخلوق ناب الهى ( مانند روبوت فوق پيشرفته و با احساس و ... ) براى انس و لذت بهشتيان ، و هر يك منحصرا ، مختص يك نفر هستند.
لم يطمثهن انس قبلهم و لا جان ( رحمن - ٥٦ )
كميت و كيفيت اين همسران ، الزاما يكسان نيست. ولى از هم اكنون ، #خلق شده اند ، براى تك تك بهشتى هاى مردم روى زمين ، مشخص ( #عقد ) شده اند.

اين ( به تعبير من ) روبوت #لذت الهى ، يا #همسر بهشتى ، كه انسان نيست ، مذكر و مونث نيست. تامين كننده حداكثر انس و لذت انسان بهشتى ( از زن و مرد ) است...

*******************************************************

 

كلمه " #زوج " در عربى و در قرآن ، به معناى " #همسر " و يا جفت است.
لذا هم بر زن و هم بر مرد اطلاق ميشود.
اصطلاح ايرانى " زوجه " غلط است.
زن ، زوج مرد است. و مرد ، زوج زن.
هر كجا در قرآن از #زوج پاك و نيكو سخن گفته ، براى همه بهشتيان ( از زن و مرد ) بيان شده است.
نكته ديگر در لسان عرب ، اين است كه وقتى به يك جمع يا گروهى اشاره ميكند كه حداقل يك مذكر در آن باشد ، از ضماير جمع #مذكر استفاده ميكند ( هر چند نصف يا اكثريت مخاطبين مونث باشند ).
لذا خطاب ها و تعابير خدا در #قرآن با ضمير مذكر ، معنا و مفهوم خطاب #عام به زن و مرد دارد. مگر ، قرينه و دليلى بر خلاف آن باشد.
در جاهايى كه زن و مرد ، جدا و پشت سر هم ( با ضماير و خطاب #جداگانه ) مى آيد ، براى #تاكيد بر عدم تفاوت در فرمول هاى كلى انسانى و ثواب و عقاب و #پيشرفت و كمال است.

انسانها در #بهشت ، فى ما اشتهت انفسهم خالدون ( انبياء - ١٠٢ ) ، در هر آنچه كه #دوست دارند و #دلشان ميخواهد ، #جاودانند.
ولى هر انسانى در بهشت ، در #سطحى از #بهره قرار دارد كه در زندگى دنيا براى هويت و شخصيت خود ساخته است.
در عين اينكه ، همه بهشتى ها ، به لطف خدا و طبع آخرتى خود ، از سطح و تراز ( روز افزون و پيش رونده ) خود ، كاملا #راضى هستند. و حسد و طمع و بخل و حرص و .... در بهشت وجود ندارد.

ازواج مطهره ( بقره - ٢٥ ) ، #همسران پاك و پاكيزه ( قلبا و روحا و جسما و ... ) ، وعده به تمام #مومنين صالح ( زن و مرد ) است.
اين #زوج دو نوع ميتواند باشد :
١- #انسانهاى هم تراز ( اذا النفوس زوجت - تكوير ٧ ) ، با هم باشند ، هر چند در زندگى دنيا ، در دو قاره مختلف و چندين قرن اختلاف زمانى زندگى كرده باشند.
٢- خدمتكاران ( #همسران ) بهشتى ، كه انسان نيستند و نوعى مخلوق ناب الهى ( مانند روبوت فوق پيشرفته و با احساس و ... ) براى انس و لذت بهشتيان ، و هر يك منحصرا ، مختص يك نفر هستند.
لم يطمثهن انس قبلهم و لا جان ( رحمن - ٥٦ )
كميت و كيفيت اين همسران ، الزاما يكسان نيست. ولى از هم اكنون ، #خلق شده اند ، براى تك تك بهشتى هاى مردم روى زمين ، مشخص ( #عقد ) شده اند.

اين ( به تعبير من ) روبوت #لذت الهى ، يا #همسر بهشتى ، كه انسان نيست ، مذكر و مونث نيست. تامين كننده حداكثر انس و لذت انسان بهشتى ( از زن و مرد ) است...

 

************************************

انسانها در #بهشت ، فى ما اشتهت انفسهم خالدون ( انبياء - ١٠٢ ) ، در هر آنچه كه #دوست دارند و #دلشان ميخواهد ، #جاودانند.
بعد انسانی انس و هم سخن و هم تراز و هم درک و ... فقط یکی از جنبه ها و ابعاد بهشت است که هیچگاه لذت آن قابل چشم پوشی یا انکار نیست .
چقدر شما دوست دارید با یک انسان فرهیخته و پیشرفته و به کمال رسیده ، حتی یک ساعت یا یک دقیقه هم کلام باشید ؟
این لذت از بالاترین لذت های انسانهاست .
آرزوی دیدار یک بزرگ و لحظاتی هم نفس شدن یا فقط و فقط به چشمان او نگریستن . چقدر افراد عاشق یک دیدار امام بودند ؟ یا عاشق یک دیدار عمومی رهبری ؟

در مورد ردیف یک حدیث از امام معصوم داریم یا خیر؟

ترجمه تفسير الميزان ج‏20 353
در الدر المنثور است كه ابن مردويه از نعمان بن بشير روايت كرده كه گفت: من از رسول خدا (ص) شنيدم كه در معناى آيه‏" وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ" مى‏فرمود: منظور هر دو نفرى است كه به شركت كارى خير و يا گناهى را انجام مى‏دهند، كه با هم داخل بهشت و يا آتش مى‏شوند

تفسير نمونه ج‏26 176
" و در آن هنگام كه هر كس با همسان خود قرين گردد" (وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ‏).
صالحان با صالحان، و بدكاران با بدكاران، اصحاب اليمين با اصحاب اليمين، و اصحاب الشمال با اصحاب الشمال، بر خلاف اين دنيا كه همه با هم آميخته‏اند، گاه همسايه مؤمن، مشرك است، و گاه همسر صالح، ناصالح ولى در قيامت كه يوم الفصل و روز جداييها است اين صفوف كاملا از هم جدا مى‏شوند.
آيه 7 تا 11 سوره واقعه گواه آن است: وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ، ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ‏:
" در آن روز شما به سه گروه تقسيم خواهيد شد: نخست اصحاب ميمنه هستند چه اصحاب ميمنه‏اى؟ گروه ديگر اصحاب شمال و گروه شومند، و چه گروه شومى؟ و سومين گروه پيشگامان پيشگامند و آنها مقربانند".
بعد از ذكر شش تحول عظيم كه از مقدمات رستاخيز است به نخستين طليعه آن روز بزرگ يعنى روزى كه هر كس با قرين خود همراه مى‏گردد اشاره مى‏كند.