دختر بچه ام +++

Question

سلام
من یه دختر دوسالو چهار ماه دارم حدودا یک ماه هست که جیغ های با عصبانیت میکشه اول توی مهمانیها بود هرکسی که میرفت سمتش این کارو میکرد حتی خودمم جرات ندارم باهاش صحبت کنم چون جیغ میکشه.الان چند روزه به سختی مریض شده نه غذا میخوره نه دارو یه مقداری بخاطر اینکه که نمیتونه بخوره یه مقداریم کاملا مشخصه لجبازی میکنه.ما چند دفعه که تبش بالا بود مجبور شدیم بزور بهش دارو  بدیم حالا نشسته بیجهت جیغ میکشه ،مخصوصا وقتی من نگاهش میکنم.با هیچ حرفیم اروم نمیشه فقط گاهی اوقات اگر برم جایی که منو نبینه اروم میشه.میخواستم ببینم باید باهاش چیکار کنم.

Answer 1

1. مهم ترين كار در بر طرف كردن مشكلات رفتاري كودكان، بر قرار كردن ارتباط عاطفي با كودك مي باشد. ممكن است بگوئيد هر مادري فرزند خود را دوست دارد و به او عشق مي ورزد، بله اين مطلب درست است اما منظور من رعايت كردن نكات ريزي است كه ممكن است از ديد شما مخفي بماند. براي اينكه بهتر به اهميت اين ارتباط پي ببريد، مثالي براي شما ذكر مي كنم، تصور كنيد نخي را به يك ماشين اسباب بازي بسته ايد و با اين نخ قصد داريد اين ماشين را جا به جا كنيد؛ تا زماني كه اتصال نخ به ماشين بر قرار است، شما به راحتي ماشين را جا به جا مي كنيد، ناگهان نخ پاره مي شود؛ هر چه انرژي وارد مي كنيد فايده اي ندارد، چرا كه اتصال شما با ماشين قطع شده است. دقيقاً ايجاد ارتباط عاطفي با كودك، نقش اين نخ را بازي مي كند، نقش پلي بين شما و كودكتان را دارد. تا زماني اين پل بين شما و كودك ايجاد نشده است، تلاش هاي تربيتي شما فايده اي ندارد و به هيچ نتيجه اي نمي رسد. پس در اولين گام بايد تلاش كنيد كه اين پل بين شما و كودكتان بر قرار شود. با روش های زیر :
- با كيفيت ترين زماني را كه در آن حوصله ارتباط و بازي با كودك خود را داريد انتخاب كنيد.
- با كودك خود گفتگو كنيد و همراه او بازي مورد علاقه اش را انتخاب كنيد.

2. زماني كه كودكتان شروع به جيغ زدن مي کند، صبور بوده و زود از كوره در نرويد. از چنين فرصت هايي براي آموزش كودك خود بهره گيريد. با آرامش با او صحبت كنيد و به او بگوئيد چگونه براي به دست آوردن خواسته هاي خود بايد عمل كند.
3. كودكان از نوع برخورد اطرافيان، واكنش بعدي را انجام مي دهند؛ بنابراين شايسته است گاه در مقابل برخي از رفتارها و واكنش هاي او بي تفاوت باشيد تا آن رفتار در وي خاموش گردد؛ زيرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقويت رفتار در كودك گردد؛ به عنوان مثال وقتي كودك مي بيند شما در برابر جیغ زدن او برآشفته شديد تازه ياد مي گيرد كه براي آشفته شدن شما بايد چه كند.
4. زمينه بروز اين گونه رفتارها را در فرزند خود كاهش دهيد. به عنوان مثال اگر تجربه نشان داده زماني که با تندي با او برخورد مي شود او شروعبه جیغ زدن مي کند، سعي كنيد خود و ديگران چنين رفتاري با او نداشته باشيد.
5. با توجّه به موقعيّتي كه او اقدام به جيغ زدن مي كند، سعي نماييد در برخي از مواقع از روش محروم سازي به جاي تنبيه كلامي و رفتاري براي كاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گيريد. به اين صورت كه پس از اقدام وي به جيغ زدن، به او اجازه ندهيد با اسباب بازي، بازي نمايد. به او توضيح دهيد كه چرا او را از اسباب بازي هايش محروم كرديد. او را از اسباب بازي هايش دور كنيد تا مهلت يابد كه دريابد چرا او را از اسباب بازي هايش، دور نموده ايد ( براي مدت زياد او را از اسباب بازي ها دور نكنيد؛ زيرا در اين صورت فراموش مي كند كه چرا چنين رفتاري با او داشته ايد). به وي بگوييد كه اگر به شما قول دهد كه ديگر اين كار را تكرار نكند او را به محل بازي باز مي گردانيد.
6. در انتخاب‌ فيلم و كارتون نيز دقت‌ نموده و شرايطي‌ فراهم‌ آوريد فيلم و کارتونی كه مناسب‌ سن‌ وي‌ نيست را نبيند.
7. يكي از دلايل تكرار رفتار پرخاشگرانه اين است كه كودك به اين نتيجه مي‌رسد كه نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پيامد بدي نمي‌شود، بلكه تقويت هم مي‌شود. مثلاً والدين گاهي چون حوصله سر و صدا و داد و فريادهاي كودك خود را ندارند يا از رفتارهاي پرخاشگرانه او مي‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوي كودك سريع او را به خواسته‌اش مي‌رسانند تا او را آرام كنند، در نتيجه كودك ياد مي‌گيرد براي رسيدن به خواسته‌اش پرخاشگري كند. گاهي هم كودك تنها براي جلب توجه والدين به خود و قراردادن خود در كانون توجه خانواده، پرخاشگري مي‌كند و والدين نيز بدون آنكه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزي كردن) او را به خواسته‌اش مي‌رسانند و به اين ترتيب احتمال اينكه در دفعات بعد براي جلب توجه والدين، پرخاشگري كند را افزايش مي‌دهند. پس بايد مراقب باشيد كه با رفتار خود موجب تقويت رفتار منفي در او نشويد.
8. اگر بد رفتاري‌ كودك نشانه اعتراض وي است؛ به او و اعتراضش گوش دهيد؛ زيرا گاه بد رفتاري‌ در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. اين نوعي رفتار تلافي جويانه است كه برخي از كودكان در پيش مي گيرند؛ زيرا احساس مي كنند فقط با اينگونه رفتارها است كه مي توانند نارضايتي خود را نشان دهند.
9. در موارد عدم جيغ زدن ، رفتارهاي مثبت كودك مورد تشويق و توجه قرار گيرد. جهت تقويت رفتارهاي مثبت مي توان از جدول رفتاري و امتياز دادن بهره برد. البته با توجه به سن او بايد بيشتر بصورت ديداري باشد تا بتواند بفهمد. يعني قرار گرفتن و بالا رفتن امتيازات را ببيند.

10. در مخالفت هاي خود با كودك ، دقت داشته باشيد كه پاي « نه گفتن » خود بايستيد تا كودك تصميمات را جدي بگيرد. جديت شما ، آرامش و امنيت را براي كودك به ارمغان مي آورد. البته منظور ما از قاطعيت به موقع ، خشونت و ديكتاتوري در برابر فرزند نيست (در تربيت او كم نه بگوئيد اما محكم).
11. آنچه مي گوييد واقعي و درست باشد؛ مثلاْ اگر بچه كار خوبي انجام داد و به او قول هديه داديد ، بايد سر موقع هديه اش را به او تحويل دهيد. اين كار باعث مي شود كه فرزند روي حرف والدينش حساب باز كند و براي تقويت رفتارهاي خود و جلب رضايت پدر و مادرش ، تمام تلاش خود را به كار گيرد. اما اگر به او قول دهيد و در عمل به قولتان ، سستي به خرج دهيد ، كودك به حرفتان اعتماد نمي كند و كم كم نسبت به انجام كارهاي مفيد و خوب بي رغبت مي گردد. در مقابل اگر بچه كار اشتباه و عمدي را انجام داد و او را تنبيه محروميتي كرديد، بايد حتماْ تنبيه محروميتي خود را عملي كنيد . اگر اين كار را نكنيد ، كودكتان اين برداشت را مي كند كه انجام كارهاي اشتباه تنبيهي را برايش به همراه ندارد و تنبيه هاي ذكر شده توسط والدين ، هرگز عملي نخواهد شد.
12. اگر كودك شما عصباني و خشمناك شد، شما در برابر او عصباني نشويد.
13. سعي كنيد در دعواهاي كودكانه فرزندتان با هم سن و سالانش دخالت نكنيد و اجازه دهيد كه خودشان مشكلشان را حل كنند.

*** منبعی براي مطالعه بيشتر :
1. چگونه با كودكم رفتار كنم، دكتر گاربر، ترجمه محمد ولي سهامي، تهران: مرواريد