اخلاق تند و آمرانه همسر

Question

همسرم دایما با کوچیک تربن مشکلی داد میزنه
همیشه هم وقتی بهش یادآوری میکنم اخلاقت خیلی تنده و همه هم این رو در فامیل خودش حتی میگن میگه بقیه اشتباه میکنن من خیلی هم اخلاقم خوبه
حتی وقتی اشتباهی رو خودش انجام بده سر من داد میزنه و غرغر میکنه
خیلی سعی میکنم با آرامش جوابش رو بدم
الان یک سال گذشته ولی واقعا خسته شدم
و فکر میکنه تک تک کارهای خونه وظیفه منه
وقتی مریض بشم و نتونم دو روز کار کنم ایتقدر خونه آشفته و کثیفه که خدا میدونه
چیکار کنم بفهمه اونم نقشی در کارهای خونه داره و من مسئول همه چی نیستم
میگه فقط مسئولیت من پول در آوردنه
بقیه کارهای خونه و حتی حساب دخل و خرج و ... با توئه

Answer 1

همسر شما همان گونه كه قرآن به او دستور داده است بايد سنگربان عواطف و احساسات شما باشد و همان محبتي كه مورد نياز شما است را تامين كند
توصیه‌های تربیتی به شما در خانه ودر مقابل شوهرتان:
۱- در کلیه موارد معیشت اعم از تملک، درآمد و... از کلمه‌ی «ما» استفاده نمایید نه «من» و «تو»؛ زیرا پس از عقد، زندگی مشترک شروع شده و دیگر من و تو مطرح نیست.
۲- در مقابل همسر خود هر چند که حق با شما باشد، لجبازی و اصرار نکنید و از مخالفت و مشاجره با همسر خود بپرهیزید؛ زیرا محبت را از بین می‌برد.
۳- همسر خود را به خصوص در مقابل بستگانش تحقیر نکنید و از تعریف و تمجید بستگان خود در مقابل آنان پرهیز نمایید.
۴- چنانچه کمک‌هایی از طرف بستگان شما به همسرتان شده، آن‌ها را به رخ او نکشید.
۵- با دوستان و آشنایان همسرتان در معاشرت‌ها بیش از حد معمول گرم نگیرید.
۶- همسر خود را در معاشرت با اقوامش محدود نکنید.
۷- در رفت و آمد و معاشرت با بستگان شوهر خود پیش‌قدم باشید.
۸- به بستگان نزدیک همسر خود (مادر شوهر، پدر شوهر، برادر و خواهر شوهر و...) بیش از خویشاوندان دیگر احترام بگذارید.
۹- زحماتی که برای پذیرایی خویشاوندان همسر خود متحمل شده‌اید به رخ وی نکشید.
۱۰- چنانچه در آمدی دارید و برای زندگی هزینه می‌کنید، آن را بازگو نکنید و در مصرف آن طبل جداگانه نزنید.
۱۱- از مردان دیگر نزد همسرتان تمجید نکنید، هیچ مردی را بر همسرتان ترجیح ندهید و در گفتار این موضوع را رعایت کنید؛ زیرا هر فردی توانمندی‌های خاص خود را دارد.
۱۲- برای انجام درخواست‌های خود با همسرتان با خشونت و آمرانه برخورد ننمایید.
۱۳- برای برآوردن نیازمندی‌های خود اعم از نیاز مادی و غیر مادی، امکانات همسر خود را در نظر بگیرید و او را تحت فشار قرار ندهید.
۱۴- خود را برای همسرتان بیارایید و بهترین و تمیزترین لباس خود را در مقابل وی بپوشید.
۱۵- در مقابل همسر خود با حالت افسرده و اخمو حاضر نشوید؛ در موقع ورود به خانه از او با لبخند و شاد و خندان استقبال کنید.
۱۶- پس از مراجعت همسر خود به خانه، کارهای خود را حتی‌الامکان کنار بگذارید و در حضور او بنشینید و با سخنان خوشایند و گرمی از او پذیرایی کنید.
۱۷- در مواقعی که همسرتان از نظر روحی آماده نیست، درخواست‌های خود را مطرح نکنید.
۱۸- در موقع خروج از خانه، او را بدرقه کرده و با گرمی از او خداحافظی کنید.
آیا زن وظیفه دارد در خانه بماند و کار کند؛ مثلاً پیراهن شوهرش را اتو بزند، آشپزی کند ...‌؟ این مباحث که به نظر ساده می‌آید، موضوع بحث خانم‌های کارشناس در سطوح عالی می‌باشد.
 این که سؤال مطرح شود، هیچ اشکالی ندارد، اما این که ما نیز در جلسات حضوری، مشاوره‌ها و در محافل گوناگون و نیز فضای مجازی شاهدیم که این سؤال با همین مثال‌ها بسیار رایج شده، جای تأمل دارد!
زن (همسر) موظف است که خانه را حیات بخشد (به اصطلاح خانه‌دار) باشد و نقش محوری‌اش در حفظ کانون خانواده ظهور داشته باشد، نه این که مثلاً مثل یک زندانی در خانه بماند – مرد هم موظف است تا کار و تلاش و جهاد کند و وظایف خود در خانه و بیرون از خانه را انجام دهد، نه این که الزاماَ همیشه بیرون باشد و جز برای خواب، به مسافرخانه‌ای به نام "خانه" نیاید.
در هر حال چه مرد و چه زن، به ویژه در شناخت تکالیف و وظایف در کانون مقدس خانواده، باید به چند نکته‌ی بسیار مهم توجه نمایند. از جمله:
الف – این که "مرد حق ندارد به همسر خود کار بدهد"، با این که "زن وظیفه ندارد در خانه کاری کند"، بسیار متفاوت است. همان‌طور که اگر بگویند: زن حق ندارد از شوهر خود چنین و چنان بخواهد، با این که مرد وظیفه ندارد چنین و چنان کند، متفاوت است. آنجا که گفته می‌شود: "مرد حق ندارد کار بدهد"، مقوله‌ای مربوط به مرد است که البته حقوق زن در آن رعایت شده است و آنجا که بحث از "وظایف زن" به میان می‌آید، مقوله‌ای مربوط به زن در کانون خانواده است، که البته حقوق مرد نیز در آن رعایت شده است.
ب – در بحث "وظیفه و تکلیف" که غالباً در عرصه‌ی "احکام" تعریف و تبیین شده است، باید توجه داشت که در حقوق و احکام اسلامی، آن چه به عنوان "باید و نباید" برای عموم مطرح شده است، حد پایین و یا به اصطلاح "کفِ" احکام است. اما وقتی سطح بالاتر می‌آید و اهداف والاتری مطرح می‌شود، احکام (بایدها و نبایدها) نیز تفاوت‌های اساسی پیدا می‌کند، تا آنجا که گفته می‌شود «حَسَناتُ الاَبرار سَیّئاتُ المَقَرَّبین»، یعنی آن چه برای نیکان حسنه است، برای مقربین سیئه به حساب می‌آید. در خانواده و جوامع بزرگ‌تر مثل شهر، کشور یا جامعه اسلامی و جامعه انسانی نیز همین‌طور است. آنجا دیگر حداقل‌های شخصی و کفِ حقوق و وظایف کارساز نیست.
مثال:
نماز - حداقل و یا کفِ "نماز" برای یاد، بندگی و ارتباط با خداوند متعال، اقامه پنج وعده نمازهای واجب یومیه می‌باشد، حد بالاتر آن اقامه نوافل می‌باشد، و حد بالاتر آن تهجد، شب زنده‌داری و نماز شب است، چنان چه به صورت یک امر [و نه فقط یک توصیه] فرمود:
«وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا» (الإسراء، 79)
ترجمه: و پاسى از شب را زنده بدار كه نافله‏اى مخصوص تو است، باشد كه پروردگارت تو را به مقامى ستوده برساند.
حال اگر سؤال شود که آیا تهجد و نماز شب وظیفه (واجب) است یا خیر؟ پاسخ داده می‌شود بر پیامبر و اهل عصمت علیهم الصلوة و السلام واجب است؛ برای بقیه مستحب است، برای عده‌ای مستحب مؤکد است - اما کسی که می‌خواهد گامی بردارد، رشدی کند، رتبه وجودی خود را بالا ببرد، بدون تهجد و نماز شب نمی‌شود و به جایی نمی‌رسد. پس برای حصول مقصود، موظف است نماز شب را به جا آورد.
وظیفه مرد - اگر گفته شد تأمین خوراک و پوشاک و نیز خوش اخلاقی با همسر، وظیفه مردان است، این کفِ احکام است، اما در مرحله‌ی بالاتر گفته می‌شود که مرد موظف دست همسر خود را بگیرد و از پل صراط سالم رد کند. حال آیا رسیدن به این مرحله، با تأمین خوراک و پوشاک حاصل می‌شود؟
وظیفه زن – اگر گفته شد زن موظف است از هر حیث امانتدار شوهرش باشد، این کفِ حقوق است، امانتداری وظیفه هر مسلمانی است، خواه همسر باشد یا نباشد؛ اما اگر قرار باشد کانون خانواده، پر از معرفت، عشق، صفا، نور و مأمنی برای رشد باشد که وظایف زن بسیار بیشتر می‌شود.
وظیفه مرد و زن – فرمود: ازدواج را برای آرامش "تسکین" مرد و زن قرار دادم و بین آنها مودت و رحمت ایجاد نمودم:
«وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ» (الرّوم، 21)
ترجمه: و از نشانه‏هاى او اينكه از [نوع‏] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدانها آرام گيريد، و ميانتان دوستى و رحمت نهاد. آرى، در اين [نعمت‏] براى مردمى كه مى‏انديشند قطعاً نشانه‏هايى است.