1 ـ اولین نکته برخوردی صمیمانه، آرام و عادی با کودک است. هیچ‌وقت برای مشکلش دلسوزی نکنید؛ با این کار به اعتماد به نفس‌اش آسیب زده‌اید. 2 ـ هرگز از نحوه صحبت کردن او تقلید نکنید؛ حتی زمانی که می‌خواهید مشکلش را برایش توضیح دهید. 3 ـ با او نحوه تنفس صحیح را تمرین کنید؛ ورود هوا از بینی و خروج آن از دهان. 4 ـ به او آموزش دهید که شمرده و آرام صحبت کند و مراقب وضعیت تنفسی خودش باشد. این کار را با او تمرین کنید. در تمرینات از کلمات و جملات ساده شروع کنید و بعد به تدریج بر دشواری آن بیفزایید. 5 ـ اگر فرصت کافی‌ای برای تمرین ندارید، از او بخواهید خودش هر روز روبه‌روی آینه تمرین‌هایی را انجام دهد. 6 ـ به او یاد دهید که در زمان صحبت، ابتدا جملات را در ذهنش مرتب کند و بعد از نظم دادن، به آرامی آنها را بیان کند. 7 ـ هیچ‌وقت به جای او صحبت نکنید؛ مشوق او برای حرف زدن باشید. از جمع بچه‌ها یا افراد آشنا شروع کنید و بعد در بیرون از خانه برای او موقعیت‌هایی را فراهم کنید که شروع‌کننده صحبت باشد تا ترس او از صحبت کردن نیز کاهش یابد. 8 ـ حس مشارکت و همکاری را در او تقویت كرده و او را تشویق به شرکت در کارهای گروهی کنید. 9 ـ مهم‌ترین و تاثیرگذارترین عاملی که باعث تداوم لكنت می‌شود، پایین بودن اعتماد به نفس است. برای حل این مشکل مسئولیت‌هایی را که می‌دانید فرزندتان از عهده آنها برمی‌آید، به او بسپارید. 10 ـ توجه داشته باشید در صورتی که مشکل كودك شدید است، بهتر است از متخصصان گفتاردرمانی کمک بگیرید.