بحث هاي ناتمام

Question

سلام
وقتي مسئله اي بيش مياد همسرم با من كمي تند سخن ميكن و من سكوت ميكنم تا شدت نكيره. اين خوبه ك حريم ها بين ما حفظ ميشه ولي اين طوري هميشه بحث ناتمام ميماند و ومن همش بيم از تكرار اون مسئله رو دارم جون نتونستم با همسرم صحبت كنم.
ب نظر شما الان ك از اين مسائل خيلي كذشته مطرح كنم يا در صورت تكرار؟
صحبت كردن بهتر است يا نامه نوشتن؟
از ناراحت شدن همسرم ميترسم و ميترسم ك شوهرم بكه ي مسئله رو  كشش نده و... ولي اكه تكرار بشه ميدونم ك دوباره در لحظه سكوت ميكنم.
نميدونم جرا تو بحثاي اين طوري صحبت كردن برام سخت ميشه حتي كاهي قادر ب بيان هدف و نيتم از انجام اين فعل نيستم. ذهنم كلا قفل ميشه. ي بار ك بعدش بش كفتم فك كرد از اون موقع دنبال بهونه ميكشتم...
جه طور ميتونم اين توانايي رو كسب كنم؟

مسائلي ك در زمان هاي مختلف اما با يك ريشه مشترك ب وجود اومده رو با هم مطرح كنم يا ب طور كاملا جدا و موردي و بر اساس اهميت؟(مطرح كردن ريشه اين مسائل باعث ي بحث جدا ميشه و بذيرشش يراي همسرم دشواره)

Answer 1

یک راه خوب اینست که در هنگام بحث ازایشان بخواهید که چون در هنگام عصبانیت تصمیمات و حرفها قابل اعتنا نیستند زمانی را برای ضحبت در باره ان تعیین کنید اما حدود چندساعت بعد. نگزارید زمان زیادی بگزرد اما در لحظه هم صحبت نکنید. خیلی اوقات خوبست حتا اگر حق با شماست حرف اورا قبول کنید. اما در زمان مناسب نکات لازم را بامحبت به او گوشزد کنید. مسایلی که پیش می اید . وریشه اش را در دفتری یادداشت کنید و نکاتی که لازم میدانید او بداند را بصورت کلی و نه در مساله ی خاص خیلی نرم و بامحبت بگویید. در کنار اینها از خوبیها و عشق و علاقه خود به او هم بگویید. گذشت در زندگی مایه حفظ نشاط زندگی است درغیر اینصورت اختلاف نظرها که طبیعی هم هستند باعث دورشدن شما خواهند شد.