تربیت کودک یک ساله

Question

با سلام و تشکر از زحمات شما .دختری 11 ماهه دارم که از شش ماهگی جیغ میزنه و وقتی هیجانی و خوشحال میشه خیلی شدیدتر میشه و علاقه زیادی داره وقتی دراز میکشه پاشنه  پاهاش رو به کمد یا سرامیک بکوبه وج ذوق میکنه .چند بار هم محل نکردم اما فایده ای نداشته .نمیدونم چی کار کنم .آیا رفتارش طبیعیه؟من چه کاری از دستم بر میاد .ممنون از پاسخگویی شما.

Answer 1

کنجکاوی یکی از ویژگی‌های کودکان است و براساس آن کودک دوست دارد هر چیزی را به دست بیاورد، توصیه می‌شود والدین نسبت به جیغ زدن کودک به ویژه تا یک سالگی، بی‌تفاوت باشند تا او یاد بگیرد که نمی‌تواند هر چه را می‌خواهد به دست بیاورد.

کودکان علاوه بر رشد جسمانی، در حال تکامل هستند و براساس آن، رفتارهای کنجکاوانه‌ای از خود نشان می‌دهند. این کنجکاوی گاهی نسبت به محیط اطراف است و در صورتی که والدین ندانند باید با کودک خود چگونه برخورد کنند، می‌تواند پیامدهایی مانند پرخاشگری از سوی کودک همراه داشته باشد.



 حل مشکل، همیشه دشوار، اما پیشگیری و پیش‌بینی آن آسان‌تر است. برخی والدین، آسان‌گیر، برخی سخت‌گیر و برخی حد تعادل را رعایت می‌کنند. بهترین شیوه فرزندپروری آن است که برای کودک محدودیت‌هایی قائل شویم تا بر اساس آن، کودک بداند چه کاری را می‌تواند انجام دهد و چه کاری را نمی‌تواند انجام دهد.

بهتر است والدین توجه خود را معطوف به شیء یا موضوعی دیگر کنند و نسبت به جیغ زدن کودک یک ساله بی‌توجه باشند. کودک باید یاد بگیرد که نمی‌تواند هر چیزی را به دست بیاورد. همچنین باید به زبان کودک با او صحبت کرد و برای قانع کردن او از روش‌هایی که توانایی درک آنها را دارد استفاده کرد.

 نه گفتن نه تنها در کودکی، بلکه در بزرگسالی موجب لجبازی می‌شود، بهتر است به جای نه گفتن مستقیم به کودک، راهکار ارائه دهیم.

:یکی از روش‌هایی که می‌توان با آن کودک را متقاعد کرد، مشارکت او در فعالیت‌هایی است که برای سن او مجاز است، مثلاً می‌توان از کودک درباره وعده اصلی غذا یا میان‌وعده اظهارنظر خواست و اگر غذایی را که خود او انتخاب کرده است باب میلش نیست، باید به او بگوییم که این انتخاب خود او بوده است و گزینه دیگری وجود ندارد. این رفتار والدین موجب می‌شود تا کودک بداند که باید نسبت به انتخاب و تصمیم‌گیری‌اش دقت کند و مسئولیت رفتارهای خود را بپذیرد.

 اگر والدین بدانند با چه زبان و شیوه‌ای باید با کودک خود رفتار کنند، کودک به جیغ و داد و گریه روی نمی‌آورد و تعامل و ارتباط مناسبی با والدین و محیط خود برقرار می‌کند.