خواهش میکنم راهنماییم کنین

Question

من سیزده ساله ازدواج کردم
دوتا بچه دارم
ولی اخلاق شوهرم هنوز تنده
همه حرفاش وبا فش بود وبیراه میگه
واسش فرقی نمیکنه که کسی هست یا نه
حتی جلوی بچها
همش ی طرفه ب همه چی نگاه میکنه خیلی توقعی هست
تا حرف بهش میزنی سریع ب خانوادش زنگ میزنه میگه بیاین تکلیف این و روشن کنید بسته دیگه خسته شدم
هر چی هم پیش بیاد میگه تقصیرتو توواسه من اومد نداشته داری منو بدبخت میکنی پاقدمت خوب نیست بای خانمم تلفنی صحبت میکنه نزدیک دوساله هی میگه تموم شد ولی بعداز ی مدت میبینم یا زنگ زدن یا اسمس دادن بهم زیربارم نمیره میگه ناراحتی برو بزور نگهت نداشتم که من بخاطر بچهام کوتاه اومدم با همه چیزش کنار اومدم ولی همیشه میگه از تو بهتر هست فک میکنی خیلی خوبی اصلا اینجوری نیست برو ببین اون موقع ست زندگی من از این رو ب اون رو میشه تا توهستی من هیچکاری نمیکنم ارزش کاری کنم یا چیزی بخرم رونداری تو چی میخایی از زندگی چرا نمیفهمی ب خونوادشم زنگ زده گفته که آخر همین هفته بیان تا تکلیف ماهرو روشن کنن تا همه چی تموم بشه همش توقع داره چیزی نگم وهرکاری دوست داره انجام بده فوق العاده رفیق بازم هست اصلا خونه نیست بیرون پیش دوستاش

Answer 1

متاسفانه اینگونه رفتارها نشان دهنده عدم علاقه و دلبستگی به زندگی و خانواده است که ریشه ان به احتمال زیاد در حس عدم موفقیت در ازدواج است. اگر مرد این احساس را داشته باشد حتی با تمام تلاش زن او راضی نخواهد بود.
در حال حاضر کاری که شما میتوانید بکنید این است که یکبار برای همیشه با او صحبت کنید و سنگهایتان را وابکنید.
یکبار بدون حضور فرزندان با قرار قبلی به گفتگو بنشینید. از قبل تمام انتظاراتتان از او و رفتارهای زننده اش را یادداشت کتید و به او هم بگویید اینکار را بکند. احترام و ادب را رعایت کنید ولی تمام حرفهای دلتان را یک به یک بگویید. از او هم بخواهید اینکار را بکند. بگویید که من حاضرم اگر مشکلی دارم بپذیرم و تا جای ممکن برای اصلاح ان تلاش کنم به شرطی که او هم چنین قولی را بدهد. بگویید که شاید به نظر خودش ارتباط با فردی دیگر ربطی به این مساله نداشته باشد اما شما ریشه مشکل را در ان میدانید. از او بپرسید ایا در تمام این مسایل فقط شما مقصر بودید یا خودش را هم مقصر میداند.
بپرسید که ایا علاقه ای ندارد که زندگی را از نو بسازد و انگونه که دوست دارد ان را سامان دهد؟ سعی کنید تمام راههای ممکن برای نداشتن رضایت از زندگی را بر او ببندید تا اگر به فکر ترک زندگی است در خودش دنبال مقصر و دلیل باشد نه شما.
در این موارد شاید صحبت صمیمانه شما با خانواده و مخصوصا پدر و مادر او و گفتن تمام مسایل به حل مساله کمک کند. بگویید که نگران اینده خود او و فرزندان و به بیراهه رفتن او هستید و از انها کمک بخواهید. اوردن خانواده او به سمت خودتان با این روش او را در دوراهی قرار خواهد داد تا بیشتر به اعمالش فکر کند.