لطفا منو راهنمایی کنید

Question

سلام با تشکر از مطالب ها و مشاوره های که میزارین.. من بیست ساله ازدواج کردم 37 سال سن دارم خانه دار هستم شوهرم معلم هستش دو تا پسر دارم 19ساله و14ساله پسر بزرگه من امسال کنکور داشت.. امتحانشو خراب کرد رتبه خوبی نیاورد دو سه جایی هم که انتخاب رشته کرده بود قبول نشد.. اخلاقش حسابی عوض شد ه، همه چی براش به معنی شده هر چی پیش آید خوش آید شده اصلا. آینده انگار براش مهم نیست.. باباش باهاش صحبت کرد گفت میشینی یک ساله دیگه بخونی گفت آره... ولی انگار همون روزها بود که میگفت میخونم الان باز سرد شده از درس من واقعا نمیدونم چکار کنم چطوری برخورد کنم نا گفته نماند باباش به علم خیلی علاقه داره یعنی هر جور شده دوست داره بچه هاش درس بخونند،، منم که دعا های مختلف شده کار هر روزم.. قرآن میخونم ..دعا میکنم که این بچه برگرده بتونه درست فکر کنه ولی انگار نمیشه.. لطفا منو راهنمایی کنید که چکار کنم چطوری برخورد کنم با زبان محبت آمیز و از طریق دوستاش که باهاش صحبت کنن نتیجه نگرفتم.. زندگی برام داره خیلی سرد میشه تمام حوصله مان رو این بچه انگار گرفته مثلا برا گواهینامه رانندگی هنوز گواهینامه نگرفته هر روز اصرار داره که بدون گواهینامه بشینه پشت فرمان همش هم بهش میگیم نمیشه باز به باباش میگه کلید میدی برم یک دور بزنم.. باباش هم آدم سر سختی میگه من خودم باید کنارت باشم بد
بدون گواهینامه امکان نداره که بزارم بنشینی خلاصه بچه حرف گوش کنی نیست قبلا اینجوری نبود ها بعد از امتحان که نتیجه رو گرفت انگار این خیلی تغییر کرد.. باز هم ممنونم لطفا منو راهنمایی کنید،، خسته شدم

Answer 1

فرزند شما به دلایل مختلف روزگار خوبی را نمی گذراند. برخورد و مواجهه شما بسیار مهم و تاثیر گذار است. اول اینکه باو فرصت دهید تا خودش را بازیابی کند. اینکه بلافاصله پس از نتیجه نگرفتن بخواهد با انگیزه درس بخواند ممکن نیست. پس باو فرصت دهید و اصرار نکنید.
دوم اینکه نباید اورا تحت فشار و استرس شدید قرار دهید. هرکس تواناییهای خاص خود و علاقه خودش را دارد و در همان هم موفق میشود. اینکه همسرتان علاقه به علم دارد دلیل نمیشود که کس دیگری مجبور به درس خواندن کند.!! کمی دقت کنید. او شخصیت خود را دارد و باید خودش اینده خود را مشخص و تعیین کند. اجبار شما باعث میشود او در اینده شما را متهم کند که اورا بدبخت کرده اید حتی اگر به بهترینها رسیده باشد. شما باید شرایط را برایش فراهم کنید تا بتواند علاقه و انگیزه و هدف خود را پیدا کند و سپس برایش تلاش نماید. هنر , ورزش , سینما, مهندسی , حقوق یا ..... فرقی نمیکند. مهم اینست او از درون به این مساله برسد که برای چه کاری ساخته شده است و هدفش چیست. این اصلا چیز بدی نیست بلکه بسیار مهم و کارساز است. پس حامی او باشید و فقط اورا کنترل کنید تا وقتش را به بطالت نگزراند.
با او مهربان باشید و اورا درک کنید. او خود را با جوانان دبگر مقایسه میکند. پس گاهی با او صحبت کنید و بگزارید درددل کند. صمیمیت شما باو بهترین روش است.
اگر فردی که روی او تاثیرگذار است با او حرف بزند بسیار عالی است. مثلا عمو یا دایی و... که در زندگی و تحصیل موفق است با او حرف بزند برایش جذاب خواهد بود. اورا تشویق کنیز تا تلاشش را بکند و راه خود را بیابد و سپس تلاش کند.