پسرم کلاس دوم است

Question

سلام خدمت دوست عزیزم.من ی پسر دارم کلاس دومه.از سال گذشته این مشکل داشتم و همچنان دارم.موقع انجام تکالیف خیلی اذیت میکنه.خیلی راهها رو رفتم از مشاوره کمک گرفتم ولی کارساز نبوده.کلی طول میکشه با اصرار من بره سراغ تکالیفش.همش باید بگم بنویس......و وسط انجام تکلیف هم خیلی خودش مشغول اطرافش میکنه.حتی شده بامداد و پاکنش بازی میکنه.دارم دیوونه میشم.نمیدونم چ رفتاری کنم.میترسم واسش بمونه این بیخیالی.و دراینده مشکل ساز شه.مرررررررررسی بابت مهربونیتون.

Answer 1

16_ دوست عزیزاشکال کار شما این است که مسئولیت انجام تکالیف و وظیفه‌شناسی در این مورد را به فرزندتان واگذار نکردید
برخی والدین خود را مسئول کامل انجام تکالیف مي‌دانند. به صورتی که در زمان انجام تکالیف بالای سر دانش‌آموز حضور دارند، زمان شروع انجام تکالیف را تعیین می‌کنند و راهنمایی‌های زائدی ارائه می‌کنند. هر چند لازم است والدین به ویژه در سال‌های اول دبستان و آمادگی با نظارت خود برنامه‌ریزی و مسئولیت‌پذیری را به کودک آموزش دهند، اما برخی والدین به اشتباه این مسئولیت را خود برعهده می‌گیرند. بنابراین نمی‌توانند احساس مسئولیت در قبال انجام تکالیف را به فرزند خود یاد دهند. به طوری که اگر یک روز مادر حضور نداشته باشد كودك اصلا به یاد هم نخواهد آورد که باید تکالیفش را انجام دهد. والدین با نظارت مفید بر انجام تکالیف کم‌کم باید کودکان را مسئولیت‌پذیر بار بياورند. به طوری که در صورت حضور نداشتن والدین نیز احساس مسئولیت برای انجام تکالیف را داشته باشند. این والدین در سال‌های بعدی تحصیل، کمتر با مشکل درس نخواندن کودکان خود مواجه می‌شوند. اما والديني كه اين مسئوليت را خود برعهده مي‌گيرند، چون والدین نمی‌توانند در تمام دوران تحصیل در انجام تکالیف فرزندان خود نظارت مستقیم داشته باشند با افت تحصیلی آنها مواجه می‌شوند. در حالی که اگر این احساس مسئولیت را از دوران کودکی در فرزندشان شکل داده باشند با مشکلاتی از این قبیل مواجه نخواهند شد.در پایان به نکات زیر توجه فرمایید
16_ مهم‌ترین نكته‌اي که والدین باید به آن توجه كنند مدت زمان مفیدی است که برای انجام تکالیف لازم است. این زمان برای سنین مختلف و بسته به شرایط دانش‌آموز متفاوت است. والدین باید شرایط سنی کودک را در نظر داشته باشند به طوری که کودکان و دانش‌آموزان پایه‌های ابتدایی را براي مدت زمان طولاني وادار به انجام تکلیف نکنند. ضمن آن‌كه شرایط دیگر دانش‌آموز را نيز لحاظ كنند. صاحب‌نظران تعلیم و تربیت مدت زمان لازم برای انجام تکالیف را برای بچه‌های کودکستان تا پایه دوم ابتدایی ۱۰ تا ۲۰ دقیقه در هر روز و برای پایه‌های بعدی دوره ابتدایی ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پیشنهاد کرده‌اند. بنابراین والدین نباید به منظور یادگیری بهتر دانش‌آموز و با این تصور که هر چه زمان بیشتری صرف مطالعه دانش‌آموز شود یادگیری او نیز بیشتر خواهد شد، کودک خود را مدت زیادی وادار به درس خواندن کنند. مسلما کودک در این مدت زمان اضافی به کارهای دیگری مثل خیالبافی‌های ذهنی مشغول می‌شود. 
به روش انجام تکالیف توسط فرزندتان دقت کنید 
هر کودکی ممکن است تفاوت‌هایی در روش انجام تکالیف خود داشته باشد. قبل از این‌که روش خاصی را به آنها القا کنید یا بخواهید آنها را کمک و راهنمایی کنید به روش آنها توجه کنید. ببینید در چه مدت زمان بدون کمک شما می‌تواند تکالیفش را انجام دهد؟ چه اشکالاتی دارد؟ آیا حین انجام تکالیف خیالبافی مي‌كند؟ آیا مرتبا جای خود را عوض می‌کند؟ آیا حین انجام تکالیف به کارهای دیگری هم می‌پردازد؟ یا این‌که حواسش به انجام تکالیفش است؟ پاسخ به این سوال‌ها به شما کمک می‌کند.
کودک را تشویق كلامي کنید
نمی‌توان کودک را وادار به انجام تکالیف مدرسه کرد اما از آنجا که نوشتن تکالیف ضروری است والدین با آگاهی و صبر پیشه کردن می‌توانند این را از کودک خود بخواهند. آنها می‌توانند با تمجیدهای کلامی برای انجام این کار به او انگیزه کافی دهند.
 چقدر کلمات را خوب روی يك خط نوشتی. حالا دیگه می‌تونی حروف را به اندزه مناسبش بنویسی، آفرین. خوشحال می‌شم می‌بینم تکلیفتو مرتب و تمیز می‌نویسی.
به کودک امکان انتخاب بدهید
بهتر است کودک بداند بعد از آمدن از مدرسه چه كاري بايد انجام دهد. اگر مایل است اول تلویزیون ببیند و بعد به تکالیف خود بپردازد، این را تعیین کنید و با هم به توافق برسید یا این‌که بهتر است بداند از او انتظار می‌رود بعد از یک چرت کوتاه شروع به انجام تکالیفش کند. سعی کنید انجام اولین تکلیف مدرسه را برای یک کودک کلاس اولی به یک خاطره خوب و جذاب و توام با نشاط تبدیل کنید. وقتی به بچه‌ها امکان انتخاب داده می‌شود، بهتر عمل می‌کنند چرا که احساس می‌کنندکنترل بیشتری بر زندگی خود دارند. بهتر است انتخاب‌های محدود به فرزند خود پیشنهاد کنید. او در معرض انتخاب بین انجام دادن و ندادن تکلیف مدرسه نیست ولی می‌تواند در مورد زمان آن دست به انتخاب بزند. به اين ترتيب کودک می‌فهمد هدف انجام کار است.
وقت و جای معین برای تکلیف درنظر بگیرید اما از کودک نمی‌توان انتظار داشت در جایی که دور و برش خوراکی، اسباب بازی، تلویزیون روشن یا هر وسیله مزاحم دیگری وجو دارد، تکالیفش را انجام دهد. بنابراین نیاز به اتاقی هست که برای چند دقیقه هم که شده بتواند کارش را انجام دهد.
فراموش نشود کودکان در این سنین اگر فضای مناسب هم داشته باشند دست کم تخیل گسترده دارند و نمی‌توان جلو خیال‌پردازی آنها را گرفت. از این روست که آنها نیاز به توجه و نظارت والدین‌شان دارند.
میز ناهارخوری یا آشپزخانه، فضای کار محبوب کودکان است. آنها با نزدیک‌شدن به شما احساس راحتی بیشتری می‌کنند و شما می‌توانید آنها را تشویق و کمک کنید. بچه‌های بزرگ‌تر ترجیح می‌دهند در اتاق‌شان خلوت کنند، اما در فواصل معین آنها را کنترل کنید و در پایان تکالیف‌شان را چک کنید.
برنامه‌‌ریزی داشته باشید 
با کمک فرزند خود یک برنامه منظم برای انجام تکالیف تهیه کنید. برنامه را در یک محل مناسب و در دید او نصب کنید. برای تشویق او به انجام تکالیف می‌توانید در مقابل هر روز که تکلیف آن را به موقع، خوب و دقیق انجام داده یک علامت بزنید و در آخر هفته اگر توانسته باشد تکالیف خود را خوب انجام دهد و با توجه به تعداد ستاره‌ها، جایزه‌ای به او بدهید. بهتر است جایزه مورد نظر را در‌‌ همان حین برنامه‌ریزی معین کنید و در آخر برنامه آن را یادداشت کنید یا برای کودکان کوچک‌تر شکل آن را بکشید. به این ترتیب عملکرد کودک دائما جلوی چشم او قرار دارد و مسئولیت‌پذیری او نیز تقویت می‌شود. به تدریج می‌توانید تعداد ستاره‌ها را برای دریافت جایزه افزایش دهید.