سلام استاد عزیز.پسرم 18 ماهشه.پسرم تقریبا اصلا خودش تنها بازی نمیکنه.بچه های زیادی رو میبینم در سن اون که تا یک ساعت خودشون با یه اسباب بازی مشغولن یا دور میزنن و بازی میکنن ولی پسر من به هیچ وجه تنها بازی نمیکنه و حتما باید من کنارش بشینم و با هم با اسباب بازیش بازی کنیم.اصلا خودش با هیچ چی مشغول نمیشه و حتما باید تو مهمونی من کلا سرگرم اون باشم.درضمن هر خواسته ای داره حتما باید اجرا بشه.وگرنه جیغ میزنه و به هیچ وجه آرومنطقی نمیشه.تو مهمونی دوست داره همه بهش توجه کنن و حرف حرف خودش باشه.مثلا به یه خانم مسن میگه اینجا رو مبل کنارم بشین و اگه بخواد از جاش بلند شه جیغ و گریه ...
درضمن همه چیزو از بچه های دیگه چه کوچکتر و چه بزرگتر مبگیره.از اسباب بازی تا غذا .اگه زورش برسه میگیره اگرم نرسه یا گریه میکنه یا موی اون بچه رو میکشه و...
البته من از محبت کم نمیذارم و کلا وقتم برا اونه.
پدرش به مقدار آدم عصبی هست و زود دعواش میکنه و تابحال چندین بار زدتش.
این رفتارها ش کمی نگرانم کرده.کمکم کنید.چقدرش طبیعی هست.
و اینکه با توجه به لجباز بودنش و عصبی و بی حوصله بودن پدرش چیکار کنم آسیب کمتری ببینه?خیلی خیلی ممنونم