تابع امر همسربودن تا چه حدیست؟

Question

سلام.من و همسرم دانشجو هستیم و همسرم دانشجو دکتری است و قصد کرده که برای فرصت مطالعاتی به کشور دیگه سفر کنه ولی من اصلا موافق نیستم و میدونم پدر و مادرم هم اصلا راضی نیستن من خیلی به خانوادم وابستم اگه یروز نبینمشون واقعا اذیت میشم و کلافم.و مادرم هم جز ما کسی و نداره.و من هم اصلا علاقه مند به اینگونه محیط هانیستم .
واقعا وظیفه چیست؟حتما در این مسیله باید تابع  سخن همسرم باشم؟ایا اختیاری از خودم ندارم؟

Answer 1

سلام،لطفا این نکات رابادقت چندین بار مطالعه کنید:1 ایا قبل از ازدواج همسرتان اشاره ای به علاقه به ادامه تحصیل حتی در خارج از شهرستان کرده بود?در اینصورت(اگر این احتمال را مطرح کرده)شما باید الان مانع پیشرفت اونشويد.2درهمه جای دنیا،بخصوص در اسلام، پس از ازدواج،همسر وحقوق او،اولویت اول،را دارد یعنی والدین نباید چنین انتظاراتی از دامادشان داشته باشند وشماهم احساس گناه نکنید،شما موظف به همراهی وارضاي همه ی نیازهای ايشان هستید.3اين بنده ی خدا برای اقامت دائم نمیرود،تازه شما را هم مجبور به همراهی نکرده،درحالیکه میتواند شرعا وقانونا بکند،اگر خیلی برایتان سخت است میتوانید با اجازه خودش اینجا بمانید اما من این تصمیم را نميپسندم مگر به ضرورت.4همه ی ما انسانها با تعلقات و وابستگيهايمان امتحان ميشويم،شماهمانطور که خودتان گفتيد بسیار وابسته هستید و حتی اگر این دفعه دوری را تحمل نکنید مطمإن باشید به نوع دیگری امتحان فراق یا قطع وابستگی را خواهید داد،پس کمی انعطاف پذیر و صبور باشید،سعی کنید نیاز به رشد همسرتان را درک کنید و همسر همراهی برایش باشید،5 درمورد زندگي سایر کشورها بدبین نباشید،شاید از خیلی نظرها برایتان سودمند و موجب رشد و حتی رشد معنوی باشد،خدا همه جا هست و این قضاوت شما غیرمنطقی و نادرست است،6داشتن چنین همسری باعث سربلندی وافتخاراست،اگر شوهرتان بیسواد یامعتادی بود که شمارا مجبور به همراهی درمجالس لهو ولعب ومشروبخوري ميکرد،شاید حق داشتید بپرسید تاکجااطاعت کنم

Comments

این حرف هاصحیح است ولی برای کسی که ایمان واقعی داشته باشد پایش نلزد ولی من این اطمینان را ندارم نسبت به همسرم.چرا من باید سال های خوبی را که میتوانم پیش پدر ومادرم باشم انهارا ترک کنم.برای فرزندشان زحمت کشیده اند که وقت نیاز کنارشان باشند در هرکسی به سوی زندگی خویش.اگر من فرزندم چنین کاری میکرد از غصه می مردم....

---

ایشون در زمام خاستگاری حرفی نزده بودن و من هم بهشون گفته بودم حتی حاضر نیستم شهر دیگه بیام.
خواستم بگم نگرانی من تنها ایمان همسرم نیست خودم هم هستم که میترسم همین یک جو ایمان هم ازدست بدهم

---

این مورد نیاز به گفتن زمان خواستگاری نداشته  اگر اینطور بود هیچ زنی همسرش در شرایط مختلف زندگی  همراهی نمی کرد

---

همراهی زن با شوهر در همه مراحل وشرایط زندگی جز لاینفک ازدواج محسوب میشود
وازدواج غیر از این معنا ندارد