برای این موراد بایک سرچ ساده در اینترنت به موارد متعددی دست پیدا می کنید اما توصیه میکنم بگذارید کودک با طبیعت خودش بزرگ شود و همان مسیر عادی را طی کند. انسانها و به تبع آن کودکان باهم متفاوت هستند . بعضی کم حرف بعضی پ=رحرف بعضی خلاق و بعضی نه. این که شما بخواهید کودکتان را آنگونه که دوست دارید بسیازید کار درستی نیست. شاید کودک شما با کمکهای شما هم باهوش شود و هم موفق اما ایا او از این مسیر که برایش ساخته شده لذت هم میبرد؟ شمابعنوان والدین فقط باید استعدادها و پتانسیل های کودکتان را پرورش دهید. اگر او در محیطی است که صحبت کمتری می شود او را به محیط بهتری ببرید یا با او بیشتر حرف بزنید. سعی کنید بیشتر در معرض دویتان و همسالان خود قرار بگیرد.اگر حرف زدن او خیلی بتاخیر افتاد از گفتاردرمانگر کمک بگیرید. اما تمام اینها را با یک شیب ملایم و از روی میل و رغبت کودک انجام دهید و هیچگاه او را در این مسیر تحت فشار قرار ندهید و از یادنگرفتن او عصبانی و ناراحت نباشید. بگذارید طبیعت کودک راه خود را پیدا کند. شما فقط او را کمک کنید تا بهتر یادگیری انجام شود.