سلام علیکم اول از سایتتون نهایت تشکر رو دارم
من دختری ۲۰ساله هستم و اکنون یک ونیم سال است ک ازدواج کرده ام وهم اکنون در دوران عقد به سر میبرم
من در دوران بزرگترین مشکلی ک تقریبا یک سال پس از عقد با آن مواجه شدم تحمل نکردن دوری همسرم بود البته ب نظر خودم بیشتر بهانه گیری های من است
در خانواده من رسم برای نفقه دختر در دوران عقد ندارند ومن سعی کردم این مشکل را با سر کار رفتن نیمه وقت حل کنم والبته الحمدلله از همسرم راضی هستم چون با طرح این مشکل در جاهای زیادی کمکم کرده است وبرایم کم نگذاشته است اما مشکلی ک هست این است ک وقتی همسرم پیشم نیست بهانه گیر میشوم اصلا نمیتوانم درس بخوانم مدام در فکر آخر هفته ام ک پیشم بیاید وبا هم باشیم ....
باوجود این ک من تا چند ماه دیگر کنکور ارشد دارم درس خواندن برایم حیاتی است اما متاسفانه اصلا نمیتوانم خودم را متمرکز کنم
درضمن خانواده شلوغی دارم وآن ها هر کدام معمولا سرگرم خود هستند واز نظر فکری تقریبا با هم اختلاف داریم یعنی اصلا نمیتوانم با کسی راحت صحبت کنم تا حداقل کمی آرام شوم اصلا خودم اهل درد ودل کردن نیستم
همسرم خیلی مرا درک میکند ومدام سراغ درسهایم را میگیرد اما متاسفانه من خیلی خیلی بی تمرکز شده ام
راستش شرایط خانه خودمان رفتن را هم نداریم
من در دوران مجردی همیشه جزو شاگردان ممتاز و درس خوان ترین بچه خانواده بودم اما الان متاسفانه آن جور باید نمیتوانم درس بخوانم همه اش هم می اندازم گردن دوری از همسرم!!!مثلا من دوست دارم همسرم توی طول روز مدام بهم زنگ بزنه حالم بپرسه یا پیام بده اما اون هم درس میخونه وقتی نداره یا کلا آدم کم حرفیه ونمیتونه مدام ابراز احساسات ویا خبر گرفتن داشه باشه
اصلا غیر از اون من میخوام تمرکز کافی روی درسم داشته باشم تا رتبه خوبی کسب کنم اما متاسفانه فکرم آروم نمیشه همسرم هم هر یه هفته یه با میبینم ک احساس میکنم همین برام خیلی سخته
خواهشا کمکم کنید....فقط ۲ماه تا کنکور مونده