تفاوت فرهنگی

Question

با سلام خدمت شما
یکساله ازدواج کردم و از خانواده مذهبی خانواده شوهرم تا حدی مذهبی هستن ما با خانواده همسرم خیلی رفت و آمد داریم و خانوادگی خیلی ب هم وابسته هستن یک  مشکل من اینه ک من خودم با حجاب کامل ظاهر میشم در بین خانواده همسرم اما جاریام اینطور نیستن و چادر سرکردنشون کامل نیس و مسئله دیگه اینه ک من لیسانس دارم اما اونا دیپلم و هیچ فرد باسوادی در خانوادشون وجود نداره ببخشید اینطور میگم ولی احساس میکنم من تو این خانواده حیف شدم خواهشا صحبتمو پای مغرور بودنم نزارید لطفا این منو خیلی آزار میده وقتی تو جمع خانواده همسرم هستم احساس پوچی میکنم و فکر میکنم خانواده بی فرهنگی هستن اخه همش در مورد چیزای پوچ و بی معنی حرف میزنن و اصلا بحثای مفید وجود نداره و فکر میکنم ب اطلاعات من اضافه نمیشه در صورتی ک خانواده خودم خلاف خانواده همسرمه و صمیمیت بیش از اندازه خانواده همسرم هم کلافه کنندس خواهشا کمکم کنید

Answer 1

24- در ازدواج ملاکهای بسیار زیادی برای انتخاب وجود دارد که یک انتخاب درست وقتی صورت می گیرد که به همه انها توجه شود. شما به این نکته دقت نکرده اید. اما در حال حاضر باید به گونه ای با شرایط کنار بیایید که هم  اذیت نشوید و هم احساس پوچی نکنید. برای این مساله باید به وظیفه خود توجه کنید. شاید شما بتوانید شرایط را تغییر دهید. شاید این شمایید که باید به اطلاعات سایرین بیفزایید. به هر حال در طول زمان می توانید باعث اتفاقات خوبی در خانواده همسرتان شوید به شرطی که نگاهتان را عوض کنید و همه را با چشم حقارت نکاه نکنید شاید انها شرایط شما را برای تحصیل نداشته اند یا کسی نبوده که راهنماییشان کند. پس باید مثل خواهرتان به انها نگاه کنید و سعی کنید انها زا زاهنمایی کنید. انسان باید در شرایطی که قرار میگیرد بهترین مل را داشته باشد نه اینکه انتظار داشته باشد همیشه بهترین شرایط برایش پیش بیاید.

Comments

استاد بزرگوار من همش نگران آینده زندگیم و تربیت فرزندم در آینده میشم خیلی نگرانم نکنه  خانواده همسرم روی تربیت اون تاثیر بذارن اخه ما بیشتر اوقات با خانواده همسرم هستیم و ب هیچ عنوان نمیتونیم روابطو کمتر کنیم چون شدیدا ب هم وابستن البته ناگفته نماند همسر خودم فوق لیسانسه و آدم خوبیه خواهشا کمکم کنید اخه این نگرانی زندگیمو تحت شعاع قرار داده و دیگه میلی ب زندگی ندارم آیا رفتارم درسته یا خیر اخه همش فکر میکنم خانواده شوهر دیگران خیلی با فرهنگن اما برای من اینطور نیس

---

از اینکه نگران آینده فرزندتان هستید، و تربیت ایشان برای شما خیلی مهم و اساسی است، معلوم هست که شما از توانایی و درک و شناخت خوبی بهره مند هستید، این حرف و گفتار شما که رفتار پدروخانواده همسرتان  در رفتار و تربیت فرزندان شما تاثیر گذار هست، شکی در آن نیست، اما این طوری هم نیست که نمی شود تربیت کرد و یا با وضع تربیتی خانواده ، نگران این باشید که فرزند شما عاقبت به شر می شود.
توجه داشته باشید: در جایگاه تربیت و رشد انسانی جامعه، تردیدی نیست که مادران نقش تعیین کننده و بی بدیل دارند، به روشنی پیداست که این نقش نمی تواند امری تشریفاتی و یا حتی قراردادی باشد.
جایگاهی که هیچ قانون و قراردادی نمی تواند حکمت آن را نادیده بگیرد و هیچ شانی نمی تواند به جز خود وی، این مسئولیت را بر خود نهد. در سخن کوتاه اما پربار آسمانی حضرت صادق (علیه السلام) آمده است:"اکثر الخیر فی النساء" بیشترین خیر و خوبی در وجود بانوان (مادران)است.
جلوه ای از این کلام آسمانی در سخنان امام  خمینی(ره) این گونه آمده است: زن مربی جامعه است، از دامن زن انسان ها پیدا می شوند. مربی انسان ها زن است، سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است، زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می کند و کشور آباد می کند. مبداء همه ی سعادت ها از دامن زن بلند می شود، زن مبداء همه ی سعادت ها باید باشد. مسلما بیشترین سهم تربیت بر عهده مادر است، فرزند بیشترین وقت و عمرش را در کنار مادرش می گذراند، شما با همان صبروآرامشی را که دارید می توانید بهترین  تاثیر ترییتی را برای فرزند تان داشته باشید، نگران تاثیر رفتاری شوهر تان نباشید، شما سعی کنید وظیفه تربیتی خودتان را به طور صحیح انجام بدهید، و این مسئولیت تربیت حتی از بیان روایت هم قابل درک است، امام سجاد (ع) می فرماید :« اِنکَ مسئولٌ عّما و لّیته به من حُسنِ الأدب» شما مسئولید بچه خود را مؤدب بار بیاورید.
 شما با یاد گرفتن اصول تربیتی و رفتار مناسب از سوی خودتان می توانید او را در بهترین حالت تربیت کنید و از تاثیر گذاری منفی محیط او را ایمن سازید(در برخی از خانواده ها دیده شده که مثلا: پدر سیگاری است و یا از لحاظ ادب خیلی اهل دقت نیست، اما با این حال به خاطر تربیت مادر، فرزند زشتی و قباحت کار پدر را می بیند ولی هیچ وقت رفتار پدر را تایید و تکرار نمی کند).
خیلی از بچه ها هستند که پدر و مادر خوبی دارند و در تربیتشان هم تلاش می کنند اما غافل از تاثیر سوء محیط آلوده هستند و بعدا با آسیب تربیتی روبرو می شوند، پس وظیفه شماست که خوب تربیت کنید و عوامل محیطی و تاثیر گذار درتربیت او را شناسایی و به مرور آگاهی او را بیشتر کنید، این افزایش شناخت می تواند او را از گزند تاثیر رفتار های اشتباه و ضد اجتماعی حفظ کند.
دامان مادر نخستین مدرسه و اولین پایگاه تربیتی است. در این مدرسه کودک علم و اخلاق و دین می آموزد. مهم این است که آنچه کودک در این مدرسه می آموزد برای همیشه در نزدش می ماند. طفل که پا به عرصه این جهان می گذارد آگاهی و نیرو می گذارد، کاملا متکی به مادر است، برای کسب غذا او به دست آوردن امکانات آنچه مادر بگوید او عمل کند، بر این اساس تا مادر خودرا از عوامل فساد و اخلاق نادرست دور نکند، نمی تواند امیدوار به زندگی خوب فرزندش باشد.
پس شما سعی کنید با بیشتر کردن ارتباط معنوی با خدا و اصلاح رفتار هایی که خوب نیستند، زمینه رشد و تربیت مثبت  فرزندتان را بیشتر و بهتر کنید. اکثر افرادی که در آینده به یک جایگاه و موقعیت های خوبی رسیده اند، از همان تربیت مادری بوده است (البته سهم تربیتی پدر را  نیز انکار نمی کنیم).
البته در کنار تربیت فرزندتان تذکراتی دلسوزانه آن هم در یک فضای عاطفی و به دور از دعوا و تنش، به خانواده  وهمسرتان گوشزد کنید، و از انها بخواهید که رفتارهای نا مناسب را به خاطر تربیت فرزندتان تکرار نکند.این گفتن شما و توجه و اهمیت دادن به مساله تربیت می تواند حتی زمینه اصلاح را نیز ایجاد کند، ولی باید صبور باشید و به مروز زمان بر روی رفتار ها با محبت واحترام کار کنید.
پس با صبوری و توکل به خدا و اصلاح اخلاق و رفتار خودتان به وظیفه تربیتی فرزند خودتان مشغول شوید، انشالله نتایج خوبی را خواهید دید.
دوست عزیز  یک نکته از اخرین جملات شما برداشت کردم که لازم به تذکر دیدم :مادامی که شما خود را بهتر وداناتر وبا ایمان تر وبا فرهنگ تر از دیگران بدانید نمیتوانید خود وخانواده واطرافیان را اصلاح کنید .هدیه من به شما ⬇️⬇️⬇️