غر زدن در کودکان
کودکان فرصت طلبان همیشگی تاریخ هستند. آن ها تردید و تزلزل شما را تشخیص می دهند و به نحو مطلوبی از آن بهره برداری می کنند. صبر و شکیبایی گاهی برای بزرگسالان هم بسیار دشوار است چه برسد به کودکی که درک واقعی از زمان، نوبت و حق و حقوق دیگران ندارد.
شایع ترین سن غر زدن در کودکان سن قبل از دبستان و سال های نخستین دبستان است. پدیده غر زدن گاهی ممکن است به علت بیماری مزمن جسمی یا اتفاق ناگهانی ناخوشایندی مانند طلاق والدین رخ دهد، اما در کودکانی که از لحاظ جسمی سالم می باشند ممکن است جملاتی نظیر «از بیکاری حوصله ام سر رفت» یا «چرا نمی توانم برای دیدن این برنامه بیدار بمانم» را از کودک تان شنیده باشید. اغلب تقاضاهایی که کودک در غالب غر مطرح می کند طبیعی به نظر می رسند، ولی تکرار دائمی و غیر منطقی آن ها ناراحت کننده می باشند.
اغلب کودکان تنها به یک والد غر می زنند و دلیل آن می تواند مختصری اختلاف در رابطه کودک با آن والد خاص باشد. گاهی کودک از بی حوصلگی، گرسنگی، تشنگی و سرما غر می زند در حالی که خودش می تواند برای رفع این مسائل کوچک اقدام نماید.
دلایل تحمل غر زدن کودک از سوی والدین
شما ممکن است به دلایل مختلف به کودک خود حق دهید که خواسته های زیاد و روزافزونی داشته باشد و در نهایت تسلیم او شوید. برخی از این دلایل عبارت اند از:
باردار شدن فرزندتان ناخواسته بوده است.
از فرزندتان قبل از تولدش رنجش پیدا کرده باشید.
در پاسخ به بی قراری و نا آرام بودن کودک تان با او بد رفتاری کرده بودید.
به دنیا آمدن کودک تان سختی هایی را به همراه داشته است.
کودک تان دارای شرایط خاصی می باشد.
همه این ها می توانند دلایلی باشند که شما درون خود احساس گناه کنید و نتوانید در برابر خواسته های کودک قرص و محکم و واقع بینانه ایستادگی نمایید. کودکان لحن قاطع والدین خود را تشخیص می دهند. به عنوان مثال اگر به جای اینکه قبل از نهار به کودک بگویید«نه، الان نزدیک ظهر است و نباید چیزی بخوری»، بگویید «خوب، چیز کمی بخور»، کودک نیز خیلی سریع خواسته خود را افزایش می دهد و می گوید «می توانم شیرینی بخورم»، اگر در پاسخ بگویید «فقط یک شیرینی» کودک نیز پیروزمندانه چند شیرینی بر می دارد.