نداشتن احساس مادرانه نسبت به پسرم

Question

با سلام وققتتون بخیر،خیلی ممنون بابت وقتی که میزارید,من 29ساله و همسرم 32,هشت سال ازدواج کردیمو خدارو شکر زندگیه نسبتا خوبی دارم و ثمره زندگیمونم یه پسر هفت سالست,یکی دو تا مشکل تو زندگیم هست که واقعا منو نسبت به آیندم میترسونه اول اینکه من اصلا رابطه خوبی با پسرم ندارم هیچ حسه مادری ای نسبت بهش ندارم از رفتارش خجالت میکشم,دوست ندارم جایی که میرم ببرمش چون با رفتاراش واقعا أذیتم میکنه با بچه ها کنار نمیاد همش به فکره جنگ و دعواست اصلا نمیتونه با کسی دوست بشه امسال سال اول ک میره مدرسه و من همش استرس دارم که نکنه دوباره تو مدرسه شر درست کنه و من دوباره خجالت زده بشم, نمیخام بگم مقصر پسرمه چون تربیت بچم دسته خودمه میدونم که هر رفتار بدش منشأ اصلیش یا منم یا پدرش ولی خوب شخصیتش خیلی بد شکل گرفته و من واقعا تو تربیتش موندم من خیلی زود عصبی میشم جوری که بخاطره أذیتاش وقتی میخاد باهم حرف بزنه یا جوابشو نمیدم یا داد میزنم سرش اصلا حوصله ندارم سؤالاش جواب بدم خیلی بچه باهوش و کنجکاویه ولی خوب من هیچوقت واسش وقت نذاشتم نمیدونم چیکار باید بکنم خیلی فکر میکنم و تصمیم میگیرم که رابطمو باهاش خوب کنم ولی رفتاراش عصبیم میکنم, مشکل دیگم اینه که من یک ساله بصورت حرفه ای دوره آرایشگری رفتم با تشویق همسرم ولی حالا که هشت مدرکمو گرفتم و آماده ام ک سالن بزنم ب تنهایی, همسرم مخالفت شدیدی دارن با این کارم البته یه سالن کوچیک به صورت شراکتی با زنداداشم زدیم ک شوهرم هروز و هر ساعت و هر دیقه بهونه میاورد, ی روز بچرو بهونه میکرد که همش تنهاست,ی روز میگفت حتی پول بنزینتو در نمیاری بشین تو خونت, یه روز غذا رو بهونه میکرد خلاصه اینجوری شد که من شراکتمو بهم زدم البته یه اختلافاتی هم بین من و زنداداشم پیش اومد و ترجیح دادم سهممو بگیرمو پا پس بکشم الان واقعا نمیدونم چیکار باید بکنم این همه هزینه کردم نمیتونم بشینم تو خونه و موفقیت زنداداشمو ببینم در حالی که من میتونستم خیلی بهتر از اون باشم حسود نیستما ولی زنداداشم به عنوان رقیبی بود ک داره منو جلو میزنه و من بی هیچ هدفی و فقط بخاطر طرز فکر غلط همسرم که کلا با آرایشگرا مخالفه باید بشینم خونه ,همسرم چن وقتیه که میگه برای بچه دار شدن اقدام کنیم ولی من واقعا بلاتکلیفم نمیدونم چطور میتونم هم بچه بیارم هم به دنباله هنرم برم با وجود مخالفتا و سنگهایه جلو پام و میترسم از اینکه بچه بیارمو بی مهریم نسبت به پسرم بیشتر بشه,خیلی طولانی شد واقعا معذرت میخام, ممنون میشم کمکم کنید واقعا بلاتکلیفم تصمیم گرفتن در مورد آیندم واسم سخت شده بی صبرانه منتظر جوابتون هستم یه دنیا ممنون

Answer 1

دوست عزیز در مورد پسرتان باید بگویم که همانطور که خودتان هم گفتید رفتار او ثمره اشتباهات هردوی شماست. وقتی میگویید برایش وقتی نگذاشتید چگونه انتظار دارید او مطابق میل شما رفتار کند. اما هنوز دیر نشده است. او هفت ساله است و شخصیتش قابل تغییر است اما صبوری و حوصله میخواهد. به نظر من اگر تمام حرفه و کار خود را رها کنید و در عوض فرزند بهتری را تربیت کنید نتیجه بهتری از زندگی گرفته اید. شاید با روشی که میخواهید ادامه دهید بتوانید پس از ده یا بیست سال پول زیاد و شهرت و.. بدست اورید. اما اگر پسری بیست ساله داشته باشید که هزار و یک مشکل دارد ایا میتوانید با پول و... مشکلاتش را برطرف کنید. اگر او بشما بی احترامی کند یا زندگیتان را دچار مشکل کند هنر شما مساله را حل میکند؟  اما برعکس با گذاشتن وقت کافی و بودن در کنار او و تربیت بهتر میتوانید فرزندی داسته باشید که باو ببالید. به نظرم اول باید با خودتان کنار بیایید و ببینید ایا میخواهید و میتوانید برای فرزندتان کاری بکنید یا او را رها خواهید کرد؟ دقت کنید که کیفیت زندگی و ارامش شاید در چیزهایی باشد که به انها فکر هم نمیکنیم. سادگی و صمیمیت هایی که با کمی محبت قابل دستیابی است.