با سلام، خواهش ميكنم كمكم كنيد
سه ماهه نامزد كردم، تو اين مدت متوجه شدم كه نامزدم ناتوانى جنسى داره و پيش هر دكترى رفته جواب نگرفته و درمان نشده، دكترها مشكل دقيقشو پيدا نميكنن
با اين حساب چون هنوز دوشيزه هستم، افرادى كه دور و برم در جريان هستن بهم ميگن جدا بشم و برم پى زندگيم (٢٣ ساله هستم)
مادرم ميگن به خودت مربوطه، خودت اين شخص رو انتخاب كردى (ايشون اصرار داشتن با پسر خالم ازدواج كنم)
من نميدونم چكار كنم، من نامزدم رو دوست دارم و دلم واسش ميسوزه كه هيچكى رو نداره، پدر و مادرش خيلى مسن هستن و كارى به كارش ندارن. بقيه فاميلش هم شهرستان هستن
دلم ميخواد با نامزدم بمونم ولى خود او خيلى پرخاشگر شده.. البته از اول هم گاهى بود، يعنى يك دفعه واسه چند ساعت گوشه گير و بد دهن ميشد ولى بعد خيلى مهربون ميشد و معذرت خواهى ميكرد ولى الان خيلى بدتر شده، گاهى فكر ميكنم اصلا احساسات نداره
وقتى بهش ميگم بريم روانشناس بهش خيلى بر ميخوره و عصبانى ميشه، با اين وجود ايا بهتره ازش جدا بشم؟
ببخشيد طولانى شد، خيلى غصه رو دلم مونده بود، از يك طرف نامزدم اينجوريه، از طرفى احساس ميكنم مادرم ته دلشون خوشحال هستن كه اشتباه كردم و از طرفى ديگر هم احساس ترحم اونايى كه در جريان هستن ديوونه ام ميكنه