سلام
پرسشگر گرامي، خوشحالم كه پاسخگوي شما هستم. آگاهي از وجود مشكلي در زندگي قدم اول براي حل آن مشكل مي باشد. به شما بخاطر تفكر منطقي كه داريد آفرين مي گويم. شما راه درستي را در پيش گرفته ايد. حل علمي مشكلات زندگي بهترين كاريست كه مي توانيد انجام دهيد. براي اينكار بايد عوامل خشم و پرخاشگري را در خودتان پيدا كنيد و ببينيد كه چه چيزي باعث گرديده است تا شما كنترل هيجاني خود را از دست بدهيد و آرامش زندگي تان برهم بخورد. خودتان را عذاب دهيد و ديگران نيز با شما روابط دوستانه نداشته باشند و آنگاه با برطرف نمودن آن شرايط و مشكلات، آرامش را به زندگي تان بازگردانيد.
. شما با عمل به اين توصيه ها مي توانيد تا حد زيادي، خشم خود را مهار كنيد و صبر خود را بالا ببريد.
عوامل بسياري وجود دارد كه مي توانند زمينه خشم و پرخاشگري را ايجاد كنند از جمله: مشكلات زندگي مثل مشكلات مالي، بي توجهي اطرافيان، عدم امنيت رواني و اجتماعي، مشكلات جسمي و درد هاي بدني، حسادت به ديگران، شكست هاي پي درپي در زندگي، احساس حقارت، نداشتن استراحت و تفريح كافي در زندگي، نااميدي، ضعف باور هاي مذهبي و توكل به خداوند.
عواقب و پيامدهاي خشم و پرخاشگري
1. اضطراب و استرس مداوم: فردي كه با كوچكترين مشكل از كوره در مي رود، مدام اضطراب را تجربه مي كند و زندگي را براي خود به جهنمي سخت تبديل مي كند كه قبل از هر كسي خود در اين جهنم خواهد سوخت.
2. بيماري هاي روحي و جسمي: مسلّما با وجود چنين عذاب روحي و اضطراب زيادي كه فرد در زندگي دارد به بيماري هاي جسمي نيز مبتلا خواهد شد. دانشمندان امروزه دريافته اند كه ريشه بسياري از بيماري هاي جسمي ، حالات روحي و رواني مي باشد.
3. سست شدن روابط اجتماعي و برهم خوردن دوستي ها: بازخورد بدي كه يك فرد عصبي به دوستان خود مي دهد و برخورد بدي كه با آنها دارد، آنها را از خود مي راند و باعث انزوا و تنهايي خود مي گردد. چه بسا با اين نوع برخورد، ديگر روابط صميمي خانوادگي نيز از بين برود و افراد خانواده نتوانند درد و دل و مشكلات خود را با او مطرح نمايند.
4. از دست دادن فرصت هاي مناسب زندگي ، فرصت هاي شغلي، دوستان خوب
5. تسريع در روند فرسودگي و پيري:
6. ضعف ايمان: خشم و غضب ايمان را از بين مي برد و ريشه بسياري از گناهان همچون تهمت و غيبت و آزار مومن مي گردد.
توصيه هايي براي حفظ آرامش در زندگي و عصباني نشدن
1. مطمئن باشيد كه مىتوانيد روحيه خود را تغيير دهيد؛ ولى براى نتيجهگيرى شتاب نكنيد. بينديشيد كه بايد مدتى طولانى، رفتارهاى خود را به دقت كنترل كنيد و اگر چنين كرديد، پس از آن حتماً دگرگونى رفتارى خواهيد داشت.
2. از حساسيت بيش از حد در هر زمينه بپرهيزيد.
3. در هر مسئلهاى، ابتدا از ديگران انتظار بدترين برخورد را داشته باشيد و خود را براى تحمل آن آماده كنيد. اين نكته باعث مىشود، برخوردهاى خوب بيش از انتظار، در شما ايجاد خشنودى كند. اگر هميشه انتظار برخورد خوب داشته باشيد، چه بسا نتيجه عكس خواهيد گرفت.
4. با خود شرط كنيد كه هيچ گاه و در هيچ شرايطى، برخورد تند نداشته باشيد و اگر ناگهان از شما برخورد تندى سر زد، خود را جريمه كنيد. براى مثال تصميم بگيريد - يا در صورت امكان نذر كنيد - اگر بر سر كسى فرياد زديد، فلان مبلغ را صدقه بدهيد، يا نماز شب بخوانيد و يا يك روز روزه بگيريد. اين گونه جريمه معنوى نبايد نگاه انسان به عمل نيك را منفى كند؛ بلكه بايد آن را با يك تير دو نشانه زدن به حساب آورد؛ يعنى از طرفى رشد و تعالى معنوى و كسب تقرب مستقيم به سوى خدا و از طرف ديگر بازداشتن از بدىها و زشتىها. كارآيى اين روش، بسيار بالا است و بسيارى از علماى بزرگ، بدين سان تمرين عملى و خودسازى كردهاند.
5. در تصميمگيرىها، با افراد عاقل و پخته مشورت كنيد و از اقدامات عجولانه و مطالعه نشده بپرهيزيد.
6. با افراد خوش خلق و غير عصبى معاشرت كنيد.
7. از موقعيتهايى كه زمينه تندخويى در آن فراوان است، اجتناب كنيد و در موقعيتهايى حضور يابيد كه رفتار پرخاشگرانه در آنجا ديده نمىشود و از شرايطى كه شما را به رفتارهاى تند دعوت مىكند، دورى گزينيد.
8. قبل از هر عملى، در مورد پيامد آن بينديشيد و آن گاه اقدام كنيد. با تمرين به اين راهكار در تمام امور، اندك اندك كنترل خويش را بر تمام رفتارها توسعه بخشيد.
9. به رفتارها و حالاتى كه از افراد سر مىزند و شما را عصبانى مىكند، بىتوجه باشيد. براى مثال اگر كسى با حرف ناروا شما را بر مىافروزد، از شنيدن و گوش سپردن به سخنان وى بپرهيزيد و يا محيط را ترك كنيد. به گفتههاى او توجه نكرده و آنها را در ذهن خود مرور نكنيد. نسبت به ديگر اعمال فيزيكى و رفتارهاى پرخاشگرانه و تحريك كننده نيز همين طور واكنش نشان دهيد و راه بىتوجهى و سهلگيرى را پيش گيريد.
10. سطح شناخت خود را با مطالعه و تفكّر از زشتى، ناپسندى و جبران اعمال پرخاشگرانه بالا ببريد. روايات، آيات و داستانهايى را در اين زمينه، مطالعه و در مورد آنها فكر كنيد. در برخى از موارد، به آثار بد رفتار تند خود، توجه و زشتى آن را در ذهن مرور كنيد تا به يك حالت خود هشدارى از درون دست يابيد. همچنين آثار فردى و اجتماعى و پيامدهاى حيثيتى آن عمل زشت را در ذهن خود، حاضر و به زشتى آن توجه كنيد تا از درون از آن عمل متنفّر شويد.
11. از خواندن قرآن به مقدار زياد و در نوبتهاى متعدد در روز غفلت نورزيد. قرآن تأثير زيادى در رسيدن به حالت سكينه و آرامش درونى دارد. عبادتهاى خود، مانند نماز را در اول وقت و با حضور قلب كامل به جا آوريد كه تأثير بزرگى در رسيدن به اطمينان خاطر دارد و آدمى را از درون به آرامش مىرساند.
12. بعد از استحمام و به هنگام خروج از حمام، دو پاى خود را تا قوزك، با آب سرد بشوييد.
13. ديگر رفتارهاى عادى و روزمره خود را با تسلّط كامل بر رفتار و بدون شتابزدگى انجام دهيد و آنها را آرام آرام تعقيب كنيد، تا نرمخويى و پرحوصلگى، بر تمام رفتارهاى شما حاكم شود.
14. شرح موارد ياد شده را در جدولى بنويسيد و موارد انجام شده و يا تخلّف از آن را يادداشت كنيد. همواره بكوشيد موارد تخلف را كاهش داده و بيش از پيش خود را به انجام آنها مقيد سازيد. حتى قبل از بروز آن موقعيتها و به صورت مستمر، اين راهكارها را سرلوحه اعمال خود قرار دهيد. از آن به بعد، بايد ميزان موارد پرخاشگرى شما كاهش يابد. آنها را نيز يادداشت كنيد و كم كم از ميزان آنها در طول روز، هفته و ... بكاهيد.
15. يك نفر محرم اسرار براى خود برگزينيد. اين رابطه نزديك و صميمانه، بايد به گونهاى باشد كه بتوان در مورد موضوعات بىاهميت با او درد دل كرد و حتى بدون اينكه احساس كنيد وقت او را تلف كردهايد به او تلفن بزنيد و موضوع را با وى درميان گذاريد. در اين صورت است كه با پديد آمدن هرگونه مشكل جسمى يا روانى، مىتوان با تكيه كردن به او و بيان مشكل خود، احساس آرامش كر
16. شوخ طبع باشيد و احساسات منفى و تندتان را نسبت به ديگران با تمرين به احساسات مثبت تبديل كنيد. البته نبايد شوخ طبعى حالت تهاجمى به خود گيرد و از طريق شوخى و خنديدن به شكستهاى ديگران، به گونهاى پرخاشگرى بروز داده شده و با شوخىهاى آزار دهنده و متلكهاى غيراخلاقى يا ضد اخلاقى به انتقام جويى از ديگران پرداخت. پس با شوخ طبعى مىتوان در برخورد با مسائل جدى، فشارها و مشكلات زندگى خود را كاهش داد؛ زيرا لذت بردن از شوخ طبعى، خنده سرگرم كننده و شادى آفرين، در فرد هيجان و احساس مثبت ايجاد كرده و در درازمدت بر كاهش ميزان عصبانيت مىانجامد.
17. پرهيز از محرك هاي عصبى؛ بعضى از مواد به طور طبيعى سيستم اعصاب و دستگاه قلبى - عروقى را تحريك مىكند. نوشابههاى گازدار، شكلاتها و برخى داروهاى غيرمجاز، محركهايى است كه سبب تشديد واكنش افراد حساس به محركهاى اطراف آنها مىشود؛ به طورى كه در مواقع لزوم نمىتوانند واكنش مناسب نشان دهند. آنها براى به دست آوردن آرامش قادر نيستند به موقع از سيستم پاراسمپاتيك خود استفاده كنند و براى مدت طولانى در حالت عصبى باقى مىمانند. بنابراين توصيه مىشود از مصرف چنين مواد تحريك كننده به حداقل ممكن اكتفا كنند.
18. چنانچه رفتاري از فرد مقابل شما را آزار مي دهد، بصورت مودبانه احساس ناراحتي خود را از آن رفتار بيان كنيد. بسياري از افراد زماني كه از رفتار فرد مقابل ناراحت مي شوند بجاي آنكه ناراحتي خود را اعلام كنند تا مشكل حل شود، اقدام به مقابله به مثل مي كنند و اين برخورد به يك روش غلط در برخود اجتماعي و روابط بين فردي آنها تبديل مي شود كه رفته رفته مشكل بيشتر و پيچيده تر مي گردد.بنابراين بصورت كاملا خونسرد و صادقانه ناراحتي خود را بيان كنيد تا علاوه بر تخيله هيجاني و راحت شدن، فرد مقابل به رفتار اشتباهش پي ببرد مثلا بگوييد دوست من فلان رفتار شما مرا ناراحت مي كند به قدري كه نمي توانم خودم را كنترل كنم. فقط بايد دقت كنيد كه اين كلام شما حاوي تحقير، توهين و تمسخر فرد مقابل نباشد. در اينصورت معمولا بازخورد خوبي از فرد مقابل خواهيد گرفت. البته ممكن است ابتدا در دفعات اول مورد پذيرش قرار نگيريد. ولي شما بايد مقداري صبر به خرج دهيد.
19. براى توجيه رفتارهاى خلاف انتظار ديگران، توجيه مناسبى داشته باشيد و آنها را مقصر تلقى نكنيد؛ مثلاً بگوييد: خودم از اين فرد بدتر رفتار مىكنم، او اشتباه گرفته و مقصر نيست. اشتباه من باعث رفتار نامناسب او شده است.
20. هميشه خود و رفتارتان را درست و صحيح تلقى نكنيد و احتمال خطا در كارهاى خود را بدهيد.
21. به عنوان تمرين گاهى با افرادى كه سليقه آنها را نمىپسنديد، برخورد كوتاه مدت داشته باشيد.