مادر عزیز
از دید کودکان درآوردن لباس و پوشیدن آن کارخوشایندی نیست و البته نباید هم باشد, برای مثال، هنگامی که می خواهید لباس اش را بپوشانید، اول، همه جا تاریک می شود و دیگر هیچ چیز را نمی بیند؛ چون پیراهن روی سر اوست! بعدش هم به احتمال زیاد، یقه لباس و چانه و صورت او اذیت می شود تا بالاخره از شر پوشیدن پیراهن خلاص شود. وقتی می خواهید شلوار بچه را از پای اش درآورید، او باید تعادل اش را روی یک پا حفظ کند و این برای او راحت نیست.
پس به او حق بدهید که از این کار خوش اش نیاید؛ به ویژه، اگر عجله داشته باشید، آنوقت تمام این اتفاقات ناخوشایندتر هم می شود؛ مثلا ممکن است هنگام بالا کشیدن زیپ لباس، پوست کودک زخمی شود و به او آسیب برسد.
برای اینکه بچه را تشویق کنید لباس بپوشد چند راه حل و توصیه دارم:
او را در پوشیدن لباس مشارکت دهید تا جبر، عجله و فشار را احساس نکند؛ مثلا در تمام مدت با او با روی خوش صحبت کنید و به او بگویید دارید چه کار می کنید: «خب، الان می خوام پیرهنت رو تن ات کنم... می شه این دست ات رو بکنی تو آستین ات؟ آفرین، آهان! حالا اون یکی دست ات و ...» و در حین کار تعریف و تمجید کنید تا مشارکت بیشتری انجام دهد.
بهتر است لباس هایی را برای او انتخاب کنید که پوشیدن و درآوردن اش آسان باشد و بچه ها قادر به یادگیری این کار باشند و به پوشیدن و در آوردن آنها تشویق شوند؛ مثلا بستن کفش های بنددار برای کودکان، سخت است اما اگر سگک کفش چسبی باشد، آنها به تنهایی قادرند کفش بپوشند یا بستن دکمه های فشاری لباس سخت است اما راحت می توانند لباس زیپ دار را بپوشند.
سعی کنید لباس پوشیدن را به شکل بازی و تفریح انجام دهید. او را رها کنید. برای او وقت بگذارید و همیشه بدانید عجله در این کار، او را به نحسی می کشاند و اعصاب تان را بر هم می زند. لباس مناسبی که برایش در نظر گرفته اید از شب قبل مشخص و آماده کنید. هرگز به او نگویید: «امروز چه لباسی می خواهی بپوشی؟» این سوال به نظر کودک نوپا دو معنا دارد: اول اینکه شما نمی دانید او باید چه بپوشد. دوم اینکه لباس پوشیدن باید مطابق میل او باشد.
او هنوز معنای انتخاب را درک نمی کند. در نتیجه شما با شرایطی مواجه می شوید که در اوج سرمای زمستان، او تمایل به پوشیدن لباس تابستانی دارد! برای پیشگیری از این مشکل باید در پایان هر فصل، لباس های فصل را جمع آوری کنید.